R.I.P. Breezer

Lapje (dat was toen nog haar naam) voor het eerst heel even buiten, in de tuin in Erica

Hun geboorte op 14 juli 2002, nu dus ruim 16 jaar geleden, kan ik me nog heel goed herinneren. Dochter en ik zaten samen een paar dagen op de boot, in Aduarderzijl. Toen 's avonds laat telefoon kwam dat het leek of Sunny ging bevallen hebben we snel onze spullen gepakt, en raceten we naar huis, in Erica was dat toen. Nog net op tijd om alle 3 geboren te zien worden :-D

Briesje (dat was haar koosnaampje) als klein peutertje

De oudste van de 3, broer Jazz is al overleden op 19-1-2010.

Na hem werd Breezer geboren, en als laatste Cosmo.

En sindsdien hebben ze ook altijd in die volgorde gelegen, en gegeten: altijd eerst Jazz, dan Breezer, en dan Cosmo. En overlijden ze nu zelfs ook in die volgorde...

Haar naam werd bedacht door dochterlief, naar een reclame die toentertijd veel op tv was. Nu en dan heb ik die naam wel eens vervloekt, als ik haar liep te roepen buiten, lol. 

 

Op 1 augustus werd er aangebeld, aan de deur stonden 2 dames van de dierenambulance, eentje met Breezer in haar armen. Op zich al heel apart, want Breezertje was altijd heel erg schuw, een vreemde zou haar echt niet zomaar kunnen pakken! Laat staan dat ze daarna rustig in die armen bleef, lol. Iemand had ze gebeld, omdat ze zo ontzettend mager was.

En dat klopt, ze was gedurende de hittegolven steeds dunner geworden. Haar hele leven leek ze al een kittentje, erg klein en tenger, maar toen zat er echt geen grammetje teveel meer aan. Terwijl ze wel goed at, zij was altijd degene die me erop wees dat de brokjes op waren...

 

Toen ik vertelde dat ze al ruim 16 jaar was (dat is 80 voor een mens) zei de dierenambulancemevrouw dat het dan inderdaad normaal was dat ze zo mager was. En dat dat best eens kon betekenen dat ze niet erg lang meer zou leven. Zij vertelde me dat Breezer wellicht binnenkort ergens weg zou kruipen om rustig te sterven, en dat ik haar dan misschien wel nooit meer zou kunnen vinden....

Samen met broer Cosmo

En precies dat is er denk ik gebeurd. Op 4 augustus, dus slechts een paar dagen later, zag ik Breezertje voor het laatst, al wist ik dat toen natuurlijk nog niet. De volgende dag gingen we met z'n allen de hele dag varen in Groningen. En de dag daarna vroeg ik me af waar Breezer was? Ze ging vaak het bos in, maar ik zag haar altijd wel meerdere keren per dag in de tuin, en ze kwam mij dus ook altijd waarschuwen als er geen brokjes meer waren... Ik zou het een groot wonder vinden als ze ineens weer op komt dagen, maar zowel dochter als ik verwachten dat dus niet.

Het was toen nog steeds heel erg warm. En het bos, waar ze zo graag in rondstruinde, erg dichtbegroeid. Mijn vermoeden is dus inderdaad dat ze daar ergens rond 5 augustus een lekker plekje gevonden heeft om te gaan liggen, en daar toen is overleden. Omdat ze gechipt is (vandaar ook dat de dierenambulance wist waar haar huisje woont), zou ik gelijk gebeld worden zodra ze ergens gevonden werd. Haar chip werkte in elk geval op 1 augustus nog prima.

Ruim een maand nadat ik haar voor het laatst zag, ga ik er nu maar vanuit dat ze niet meer leeft. En dat ze hoogstwaarschijnlijk ook nooit gevonden zal worden. Altijd al erg klein en tenger, en de laatste weken van haar leven ook steeds magerder. Dus als ze echt ergens in het bos is weggekropen denk ik niet dat er genoeg van haar over is om ooit nog te vinden...

Nu is alleen hun broer Cosmo er nog, de witte. Ook hij eet nog goed, maar hij is al weken (maanden?) de tuin niet meer uit geweest. Ik vraag me af of dat komt omdat hij er geen behoefte meer aan heeft, of omdat het hem niet meer lukt om over de schutting te klimmen. Zijn vacht ziet er al maanden heel erg vlokkerig en lelijk uit, alsof ie zo uit de wasmachine komt. Hij doet al zijn behoeftes op mijn grasveld, waar nu dus niet meer op gelopen kan worden. Hij zit voor de tuindeur te kijken wanneer ik de brokjes ga bijvullen terwijl ik dat net gedaan heb. Luistert niet meer als ik roep dat er eten is... Ik vrees dat hij nogal dement geworden is, en het ook niet heel lang meer zal maken.

Ik vraag me nu al weken af of ik het op zijn beloop ga laten, of dat ik met Cosmo naar een dierenarts toe ga...