Die fopspeen krijgt ie alleen als hij hem echt nodig heeft, en totdat hij zijn eigen duimpje ervoor kan gebruiken. Sinds kort weet ie dat ie er eentje heeft (of 2 eigenlijk, maar hij gaat voor de rechter), alleen probeert hij dan zijn hoofdje naar de duim te brengen. Of het handje bereikt z'n mondje wel, maar dan vindt ie zijn duimpje niet omdat ie een vuistje maakt van boosheid.
Toen dochter en ik later weer thuiskwamen van shoppen vertelde schoonzoon dat Logan net uit zichzelf op zijn duimpje had liggen sabbelen! Ik keek gelijk in de box, waar hij op zijn rug lag, lekker luchtig met alleen een rompertje aan. En ik zag zijn handje, nog wat onhandig natuurlijk, richting hoofdje gaan. Het handje streek langs het wangetje tot het duimpje zijn mondje vond, en hij er innig tevreden op ging sabbelen!
Even later was hij duimpje weer kwijt, maar weer... na wat proberen had hij hem alweer te pakken. Dat was zo ontzettend schattig om te zien!!! Ik zei tegen dochter dat ze dit filmen moest, net als straks de eerste stapjes enz. Ze drukte mij gelijk de camera in m'n hand en vertelde hoe ik hem aan kon zetten. Ik heb nog een tijdje naast de box gezeten met de camera in de aanslag, maar hij had nu zo'n honger dat een duimpje niet meer voldeed, hij huilde alleen maar boos dat ie nu z'n mama wilde.
Terwijl mama zijn flesje water klaarmaakte, mocht ie nog even bij oma op de arm. Hij had echt trek, want hij heeft mij toen helemaal ondergesabbeld op zoek naar eten, lol. Voor elke voeding krijgt hij, nu het zo warm is, een beetje gekookt lauw water uit een flesje, voor wat extra vocht.
Voor het eten krijgt ie altijd een schone luier, en dat
Dat verschonen wat ik deed was een soortement examen. Want... morgen hebben ze een bruiloft, en dan komt Logan voor de allereerste keer helemaal alleen bij mij logeren!!! Hij krijgt dan eten bij mij thuis, vlak voor ze weg gaan. Schoonzoon blijft tot het einde op het feest, want het is familie van hem. Dochter heeft vervoer terug geregeld zodat zij voor de volgende voeding weer bij mij thuis is. Of nog eerder, lol, want ze ziet er enorm tegenop om haar ventje voor het eerst uit handen te geven.
Ik heb haar er nog eens op gewezen dat zij mijn goede zorgen overleefd heeft, evenals haar broer. En die paar uurtjes (hhmm, hopelijk meer dan één dus) ga ik er heel erg van genieten dat ik hem helemaal voor mezelf alleen bij me thuis heb :-D
Geen opmerkingen:
Een reactie posten