dinsdag 25 december 2012

Kerst 2012

Dochter zette deze foto vanmiddag op Facebook met als titel: Sjouwke Maxi en Sjouwke Mini :-D

De Mini heeft een speciaal kerstpakje aan: broek met roze strikje, heel mooi roze shirtje en... een heus colbertje! Waar ook weer een strikje op zit.

Oma: waarom doet Jade nu steeds net haar oogjes dicht als ik een foto van haar maak? Papa: omdat je je flits gebruikt? 


Kleine Jade Sjouwke zat natuurlijk ook gezellig mee aan tafel voor ons kerstdiner :-)

Wachten op het eten...
Toen ik er kwam vanmiddag was dochter net begonnen met het maken van het "kerstdiner". Aan weerskanten van haar constant een grote en een kleine man die van alles wat wilden proeven... En alles was even lekker!

Ons Kerst Engeltje

Duurt niet lang meer voor Logan zijn moeder voorbij is gegroeid, lol

Drinken uit een echte (plastic) grote-jongens-beker!
 Nee Logan, je mag geen slokje van oma's drinken (port) proeven! 

En wat aten wij?
Schoonzoon z'n wenseten, elk jaar wil hij dit voor zijn verjaardag: een enorm grote zelfgemaakte plaatpizza! In die ene pizza zit wel een compleet kerstdiner meegebakken. Dochter maakt hem in delen op, zodat je kunt kiezen welke ingrediënten je er wel of niet op wilt. Dat zijn o.a. (ik vergeet er vast een hoop): tomatenpuree, ham en salami, gekookt ei, garnalen, camembert, blauwschimmelkaas, olijven, paprika, Spaanse pepers, gebakken spekjes. 


De top is voor de helft van cheddarkaas en voor de helft van geraspte kaas: zo kan ze zien welke helft met ongeveer wat belegd is. En hij was heerlijk :-D

Toe was er ijstaart, en die was natuurlijk veel te klein: dubbele porties daarvan hadden oma en Logan ook nog wel op gekund ;-)

zondag 23 december 2012

Jade 5 maanden

Foto: Ons schatje :) vandaag haar eerste hapje gehad, maar niets binnengekregen. Ze houd het in haar mond en weet verder niet wat ze er mee moet haha. Morgen weer ;)
5920 gram en 62.5 cm
Ze kan al prima zelf rechtop zitten, dus ze kan ook best al wel in de kinderstoel. Maar als je een beetje kleiner bent dan de gemiddelde baby ziet dat er toch wel heel schattig uit, lol.

Gisteren kreeg ze voor het eerst "echt" eten ipv alleen moedermelk. Ze hield het hapje netjes in haar mond, maar ze had geen idee wat ze er verder mee moest doen, en doorslikken vond ze kennelijk geen optie... Die kalkoen met Kerst wordt 'm dus nog niet ;-)

vrijdag 21 december 2012

Kniepertjes 2012

In Drenthe bak je aan het eind van het jaar een flinke vracht kniepertjes. Die hoor je in huis te hebben tot zowat eind januari: iedereen die langs komt om Gelukkig Nieuwjaar te wensen hoor je kniepertjes voor te zetten, en dat nieuwjaarswensen kan hier gemakkelijk tot het einde van januari doorgaan. Zaak is om er dus vooral heel erg veel te bakken!

Voor de niet-Drenten: kniepertjes zijn eigenlijk wat jullie Vegters rolletjes noemen, maar dan plat. In Drenthe maken we er ook wel rolletjes van (alleen wij doen dat zelf niet). Traditioneel maakt men hier zowel de platte koekjes als de rolletjes. Een rolletje maken: Het gloeiendhete nog slappe koekje wordt direct uit het ijzer razendsnel om een houten takje gewikkeld. Als het is afgekoeld is het hard geworden, en schuif je het van het takje af.

Vroeger rolde ik samen met de kinderen de balletjes van het deeg, terwijl ex bakte. Nu heeft dochter mijn ijzer "geërfd" en ga ik ieder jaareinde naar haar toe om samen kniepertjes te maken. Vandaag mocht kleinzoon ook voor het eerst "echt" meehelpen. Heel gezellig, en heel erg lekker :-)

Men legge 1 deegballetje (formaat grote knikker) op het kniepertjesijzer. Vroeger hield je een "echt" ijzer in het open vuur, maar wij gebruiken al decennia lang dit electrische ijzer :-)

10-15 seconden dichtknijpen 

En dan leg je het gloeiend hete nog helemaal slappe koekje op alufolie om even af te koelen

Het deeg, reeds gedraaide balletjes, en het allereerste kniepertje van dit jaar, om te proeven :-D

Logan helpt flink mee: hij draait rupsjes! Maar oh wonder, ook zijn rupsjes worden gewoon ronde koekjes ;-)
 
Ook keurt hij het deeg en de kniepertjes

Kniepen (knijpen dus)

Mama bakt en ondertussen wordt het flink mistig in de open keuken en de woonkamer

Weer eentje klaar!

Het deeg is ook heel erg lekker!

Logans uitvinding: stukjes gebakken kniepertje beleggen met deeg is het aller aller lekkerst :-D
Foto: En het resultaat :)
Een deel van de opbrengst :-)
Ik heb een zakje meegekregen, er ligt een zakje klaar voor "andere oma", en ik heb een zakje mee voor tante Siet. Alleen nog even zien wanneer ik dat kan brengen, want morgen val ik plotseling een dagje in bij de pomp: leuk, zomaar even een dagje weer terug op mijn oude stek :-)

Mijn recept, dat echt het allerbeste is:  

1 pond bloem
2 ons basterdsuiker
half pond kristalsuiker
half pond roomboter (1 pakje)
2 zakjes vanille suiker
3 eieren
 
even in koelkast ong 15 min
balletjes maken
 
knieperen op halve stand ong 10 sec

Waarom dit recept het beste is: met roomboter worden ze veel lekkerder dan met margarine zoals ik zo veel lees. En met deze combinatie van kristalsuiker en basterdsuiker worden ze precies goed: lekker knapperig. Met alleen kristalsuiker worden ze keihard en brokkelig, en met alleen basterdsuiker te slap. Dan lees ik van mensen die een pak Koopmans mix gebruiken: niet doen! Gewone bloem of tarwebloem geeft echt het beste resultaat.

Volgende klus: spekkedikkens bakken, dus wordt vervolgd...

zondag 16 december 2012

Ziek Ventje :-(

Zaterdag was het zoooo gezellig samen. Hij lag, na nog even lekker spelen en spetteren in oma's grote bad vol met badbeestjes, om 8 uur in bed. Toen ik om 1 uur zelf ging slapen wilde ik nog even bij hem kijken. De deur kraakte een beetje, en Logan zat gelijk rechtop in bed :-(

En toen: Logan wil niet slapen. Niet huilerig of zo, dat was gewoon een mededeling. Telkens weer. De halve nacht lang...

Ik ging in mijn eigen bed liggen, maar liet zijn en mijn slaapkamerdeur open. En de lamp op de overloop aan. Liggend in mijn bed praatte ik tegen hem, gaf antwoord, vooral op: Logan wil niet slapen. Ben er diverse keren naartoe gelopen, uitgelegd dat het nacht was. Dat papa en mama en Jade en alle andere mensen nu slapen, en dat oma en Logan ook slapen moeten. Logan wil niet slapen, zei hij terug.

Uiteindelijk heb ik hem (en zijn kussen, en Micky, Lapje, Rupsje, en Nemo visje) opgetild, en heb de hele zwik in mijn bed gelegd. Waar hij gezellig begon te vragen wie er op de foto's aan de muur staan. Hij zat en praatte en hoestte, maar slapen ho maar :-(

Uiteindelijk, om een uur of 4 's nachts, heeft oma streng (voor zover ik dat kan, lol) gezegd: En nu gaan we echt slapen! Oma deed toen haar mond en ogen dicht. Hij zat nog steeds rechtop in bed, maar kon geen kant op: aan de ene kant de muur en aan de andere kant een oma.

Toen ik om 9 uur 's ochtends wakker werd keek ik recht in een slaperig lief lachend kopje dat ook net wakker werd. We zijn eerst naar beneden gegaan om te ontbijten: honeypops, vanilleyoghurt en een beetje echte honing eroverheen: dat ging er prima in :-)

Toen aankleden, en de deur uit. We hebben 2 kerstkaarten op de post gedaan, en eentje persoonlijk naar tante Siet gebracht. Dan naar de winkels toe: wat boodschapjes doen voor oma, en een gebakken visje voor tante Siet kopen, en dat naar haar toe brengen.

Logan had een spierwit snoetje, van slaapgebrek, dacht ik. En hij hoestte nog steeds. Thuisgekomen kreeg ie wat eten en drinken, en toen in bed voor z'n middagslaapje. Weer niet slapen, alleen maar huilen. Hij wou Nemovisje hebben, maar die was 's nachts zoekgeraakt: volgens oma weg gezwommen maar volgens Logan kon dat niet. Hij wou weer een schone luier, hij wou oma's knuffeltjes Roodje en Fantje in bed. En toen moesten Roodje en Fantje weer weg want die horen in oma's bed!

Uiteindelijk heb ik zijn mama maar gebeld: hij was oververmoeid, wit snoetje met rode oogjes, en maar huilen en huilen. Zijn papa kwam hem gelijk halen...

En thuis bleek ie 's avonds koorts te hebben. Vandaag nog steeds, boven de 40 graden. Alweer ziek dus, na pasgeleden nog 3 antibiotica kuren voor z'n oortjes. Hij hoestte wel steeds toen hij hier was, maar dat niet willen slapen kwam dus niet omdat oma niet streng genoeg was, maar omdat ie alweer ziek aan het worden was :-(

vrijdag 14 december 2012

Logeren bij Oma


Vroeger maakte ik altijd zelf kerstkaarten, maar dat was vroeger. Wel heb ik nog een flinke vracht spullen uit die tijd.


Toen ik dan vanmiddag een logé kreeg, heb ik die maar aan het werk gezet. Een tafel vol met blanco kaarten, stickers, het pak stiften dat ik gisteren van tante Siet kreeg, en... een bak vol glitterlijm! Dáár was ie vooral gek op, maar dat mocht er steeds pas als allerlaatste op natuurlijk. Nu is mijn handje ook heel mooi oma, vandaar dus ;-)


Oma deed zelf ook wel iets hoor: op 4 van de 6 kaarten heb ik een sneeuwpop of een kerstboom getekend. De sneeuwpoppen op de middelste 2 kaarten heeft Logan getekend, vrij naar mijn voorbeeldjes :-D


Vanwege de vele glitterlijm liggen ze nu te drogen, morgenvroeg gaan we samen beslissen welke kaart voor wie is, want hij weet al dat we ze niet zelf gaan houden ;-)


Daarna maar een eindje lopen, hoewel het al schemerig werd. Ik wil Ronja vasthouden! En: Ronja heeft geen schoenen, die heeft pootjes! 

Het framboosjesbos gingen we vandaag niet in: dat is te vies en te nat, en te donker nu. Rode framboosjes, en blauwe framboosjes (dat zijn de bramen). En ook witte framboosjes he oma? Er bestaan toch geen witte framboosjes? Jawel hoor, in het witteframboosjesbos!


Ik zag zo snel geen muts voor hem, dus heb ik hem maar een oude van zijn mama op gezet. Lekker warm over z'n oortjes, en hij staat nog leuk bij z'n jas ook!


Gaan we ook naar de eendjes toe? Nee, het is al bijna donker. Dan moeten we de zaklantaarn maar meenemen om de eendjes te zoeken! Dat vond ik zo'n geweldige oplossing dat we dat natuurlijk gedaan hebben. Onderweg werd er veel geschenen: op bomen, op Ronja, op oma, op auto's, en natuurlijk... op de eendjes ;-)

Even kijken of de zaklantaarn het nog doet. Gelukkig is het een oplaadbare :-)

Kindvriendelijke maaltijd ;-)
En na het eten heerlijk spelen in oma's grote bad (zoiets moois hebben ze thuis niet). Om 8 uur ging het licht uit, en nu maar hopen dat ie slaapt tot morgenochtend 10 uur. Ik heb in elk geval goed mijn best gedaan om hem moe te maken :-D

dinsdag 11 december 2012

Aquariumschoonmaakdag

Oma: Ik ga van de week het aquarium schoonmaken
Kleinzoon: Haal je alle visjes er dan ook uit?
Oma: Nee dat kan niet, dan gaan ze dood
Kleinzoon: Wat is dood?
Mama: Ja Oma, leg hem dat maar es uit...
Oma: Als visjes dood zijn dan zwemmen ze niet meer




zondag 9 december 2012

Allemaal Muisjes

Van een heel lieve Sinterklaas kreeg ik laatst per post het Muizenhuisboek toegestuurd, met bewoners Sam en Julia erbij. Een prachtig boek, waar ik zelf al veel in heb zitten lezen :-)

Kleinzoon wilde het liefst Sam en Julia meenemen naar huis, maar dat kan natuurlijk niet: ze wonen bij oma ;-)
Zijn mama kende het boek ook nog niet, en dus zei ik dat zij dan maar iets moest voorlezen. De verhaaltjes zijn voor alle leeftijden heel erg leuk. Ik als oma zijnde vind ze leuk, maar Grote Peuter van 2,5 begrijpt ze ook al heel goed.

Leuk om iets in je handjes te hebben waar het verhaaltje over gaat!
Ze helpen de voddenman mee, en krijgen daar een paar centjes voor, en wat kun je doen met centjes? Iets kopen! zegt kleinzoon direct. Julia lijkt wel zijn favoriet, die hield ie het meeste vast. 

Het boek is zo boeiend, dat die arme Sam en Julia helemaal werden vergeten...
In het boek staan schitterende foto's van het Muizenhuis, een heel erg groot huis gemaakt van sinaasappeldozen en papier maché. Nadat oma eerst uitgelegd had dat Sam en Julia niet met hem mee mochten naar huis (ze blijven bij oma wonen), vond Logan dat ze wel een huis moeten hebben. Logisch toch ...

Het Kinderspeelpoppenhuis
Ik vroeg hem of ze dan misschien hier in "zijn" poppenhuis mogen wonen? Hij liep erheen, ging er een poosje heel aandachtig voor zitten kijken en besloot toen: Nee oma, dat is al vol met alle mensen die er wonen! We hebben nu dus wel een klein huisvestingsprobleempje...

Oma's Knuffelbeestje :-D
En terwijl dochter vanmiddag met haar zoon in het Muizenhuisboek las, en schoonzoon zoals altijd achter mijn pc zat, genoot ik met volle teugen van ons kleine hummeltje Jade, die nu alweer 4,5 maand is, maar wel  echt nog een babytje:-D

Ontbijt

Als kleinzoon bij oma komt dan krijgt ie natuurlijk ook altijd iets lekkers, en... hij mag dan zelf zeggen wat hij graag wil! Toen hij nog geen Grote Peuter was kreeg hij dan meestal een bordje met stukjes kaas en tomaat, soms ook met wat stukjes worst erbij, of een paar kleine kaascrackertjes. 

Maar als Grote Jongen vind je snoep natuurlijk ook erg lekker, en chocolade, en koekjes, en chips. En ook dat heeft oma wel (oma heeft alles!).

Vanmiddag liep hij direct de keuken in, zijn jas nog aan: eerst maar eens zien wat oma vandaag te bieden heeft. En jawel! Het was er nog! Twee grote kleurige dozen. Toen hij laatst aan zijn mama vroeg Wat is dat? Zei ze: Dat is oma's ontbijt. Sindsdien wil hij best wel eens bij mij komen logeren en dan als we wakker zijn gaat Logan lekker ontbijt van oma opeten, in mijn buikje.

Maar oma's ontbijt is niet alleen voor 's ochtends als je wakker wordt, want tegenwoordig kiest hij het steeds als lekkers voor 's middags: wat Honeypops en Cornflakes, gewoon droog als knabbeltjes, met wat kleine snoepjes erdoor (vandaag waren dat strawberry dummy's). Oooooohhh zei zijn mama, daar was ik vroeger altijd zo gek op, weet je nog wel mam, die zaten toen nog in van die kleine doosjes!
 
Rechts: zijn bordje met 'ontbijt"
En omdat zijn mama ook nog een mijn kind is, sms-te ze toen ze weer thuis was: Ik vind ineens 2 zakjes dummy's in mijn jas! hihihi

zaterdag 8 december 2012

Zoo ik iets ben, ben ik een Groningse

Zoo ik iets ben, ben ik een Groningse (met een knipoogje naar Louis Couperus). Ik ben geboren in een klein Gronings dorpje, en tot pakweg mijn 4e levensjaar kende ik geen andere taal. Het Gronings, hoewel officieel een dialect (en dus geen "echte" taal) is dus mijn moedertaal.

Mijn beide ouders werden geboren op het Hogeland, en mijn 4 grootouders ook, en die van hun, terug tot minstens 1730, en via sommige lijnen ook nog ver voor die tijd. Hetzelfde geldt voor de vader van mijn kinderen, en zelfs nog meer. Al zijn voorouders leefden lang voor 1700 reeds in die streek. Je kunt dus rustig stellen dat mijn beide kinderen ook Gronings zijn. Zoonlief werd geboren in het ziekenhuis in Assen, dus officieel zou hij een Drent zijn, maar dochter werd geboren in een ziekenhuis in Stad, en ook zij is dus 100% Gronings, zowel van geboorte als van afkomst.

Toen onze kinderen geboren werden, woonden we in Drenthe. Hun vader "verbood" mij om Gronings tegen ze te praten, iets waar ik het nog altijd erg moeilijk mee heb. Oké, het Drents is net iets anders dan het Hogelandsters, oftewel het boers. Maar we woonden wel 10 jaar in Gieterveen, dat precies op de grens van beide provincies ligt...

Waarom was dat zo moeilijk? Omdat het voor  mij altijd, toen en nu nog, onecht klinkt als ik iets in het Hollands zeg waar gevoel bij komt kijken. Ik hou van jou klinkt als niet echt gemeend als ik dat zeg, lang niet zo sterk als Ik hol van die. Lieverd betekent by far niet hetzelfde voor mij als Laiverd.

Als ik een email stuur naar een mede-Groninger, bv naar tante Siet, dan spreek ik haar aan met u, wat voor mij toch iets heel anders is dan Joe. Het klinkt anders en het voelt anders. U is 3e persoon enkelvoud, terwijl Joe 3e persoon meervoud is...

U met hoofdletter gebruik je in het Hollands alleen voor God, mensen spreek je aan met u (kleine letter). Joe (met hoofdletter) is om iemand aan te spreken waarvoor je respect hebt, zoals iemand die ouder is dan jijzelf. Je ouders, je tante, je leraar, een politie-agent. Joe met een kleine letter, ook 3e persoon meervoud (behalve die kleine letter is er geen verschil), betekent hetzelfde als jullie in het Hollands. Voor mij zijn deze verschillen groter dan "zomaar een dialect". Taal is niet alleen zomaar woorden, het is eerst en voor al ook gevoel.

Als ik denk of droom dan doe ik dat in het Gronings. Tellen ook. Bij de pomp vonden mijn collega's dat grappig: bij het wisselen van de dienst, als ik mijn kas natelde, dan telde ik alle muntjes halfluid mompelend, in het Gronings. Tel ik cijfers op in het Hollands dan raak ik in de war. Ja nu nog, hoewel ik vanaf mijn 5e opgroeide in Noord-Holland!

Toen ik bijna 5 was, verhuisden we naar Beverwijk. Ik "mocht" een jaar langer naar de kleuterschool, om "netjes" Hollands te leren spreken. Groningers en Friezen waren de eerste "gastarbeiders" bij Hoogovens, lang voor de Spanjaarden en de Italianen, en nog later de Turken. Ik weet er wel iets van dus, van een andere taal moeten spreken dan je moedertaal ;-)

Voordelen tweetaligheid:• Meertalige kinderen reflecteren vaak goed op taal. Ze beseffen eerder dat er een koppeling is tussen klanken uit de mond en tekens op papier (normaal rond 5 of 6 jaar) en weten eerder dat er verschillende woorden bestaan voor hetzelfde onderwerp. • Tweetaligen trainen het grammaticacentrum in hun hoofd dubbel en profiteren daar hun hele leven van. Zo leren ze later makkelijker een nieuwe taal. • Angst voor taalachterstand is niet nodig. De verschillen tussen de ontwikkeling van eentalige en tweetalige kinderen zijn zo klein dat ze nauwelijks meetbaar zijn. Taalachterstand duidt meestal op een ander probleem, zoals een gehoorstoornis.

Vanaf mijn 5e levensjaar was ik dus tweetalig: thuis bleven we altijd Gronings praten. Mijn jongste broertje werd geboren in Beverwijk, maar tot hij naar de kleuterschool ging was het Gronings ook de taal waarin hij leerde praten. Buiten, op straat, en op school, praatte je Hollands. Thuis alleen als er bezoek was dat geen Gronings sprak, wat maar zelden voorkwam. En zei je toevallig, bv als je net thuis kwam, iets in het Hollands dan was het: Bist hier nait op visite! Hollands praten thuis, met je gezinsgenoten, met je familie, klonk aanstellerig, niet echt. Net zoals je als Nederlands kind bijvoorbeeld ineens Frans praat tegen je ouders...

Mijn schoonvader had een garagebedrijf, en hij moest ooit eens een toespraak houden voor een vergadering van de Bovag. Dat deed hij in het Gronings, want dat was de taal die hij sprak, tenslotte. Ze verstoan mie heust wel, was zijn motto.

Maar goed, tegen mijn eigen kinderen heb ik dus, hoewel onder protest, altijd keurig Hollands gepraat. Tegen hun vader niet, en hij ook niet tegen mij. Als we bv zaten te eten dan spraken hij en ik Gronings tegen elkaar, en tegen de kinderen Hollands. Een constant switchen van talen, maar dat ging automatisch, je dacht er niet bij na.

Mijn vader groeide op in Chicago, USA. Op zijn 4e emigreerden zijn ouders, en voor de 2e Wereldoorlog kwamen ze weer terug. Thuis spraken ze Gronings, op school en op straat Amerikaans. Voor hem gold natuurlijk hetzelfde: Gronings is de taal van je hart, maar zonder erbij na te hoeven denken switch je gemakkelijk over naar de taal van straat, school, in zijn geval dus Engels. Hij leerde ons van kleins af ook Engels, spelenderwijs. Zo kreeg je bv een reep chocolade als je een pagina uit één van zijn oude Amerikaanse schoolboeken in het Nederlands vertaalde. Ik vond dat erg leuk om te doen, en de beloning natuurlijk ook :-)

Nog steeds (zie de aangehaalde link hierboven) heb ik er geen enkele moeite mee om van taal te veranderen.  Talen heb ik altijd heel gemakkelijk geleerd, vooral op gevoel. Ik denk omdat ik als kind met 2/3 talen opgroeide, in plaats van star met maar eentje, zoals mijn eigen kinderen, eigenlijk. Daar zijn veel onderzoeken naar gedaan en die wijzen daar allemaal op: als je in je vroege jeugd meer dan één taal leert dan ontwikkel je een veel sterker taalgevoel...

In Second Life bv waar ik elke avond een paar uur vertoef spreek ik Engels met o.a. Tam, Duits met Schlock, en met anderen (zwaait naar Papadajan en naar Kahvy) Nederlands. Door mekaar heen. Ik zit vaak in veel verschillende IM's (instant messages) tegelijk, en elk weer in een andere taal. Tussendoor wens ik Oldwolf dan in de local chat even Bonne Nuit, of een Spaanstalige kennis Buonas Noches. Ik denk er niet eens bij na, dat gaat automatisch.

Hoewel Gronings dus de taal is waarin ik denk, droom, en liefheb, ben ik ervan overtuigd dat het van jongs af aan gewend zijn aan het spreken van meer dan één "taal" zeker ertoe heeft bijgedragen dat ik gemakkelijk nieuwe talen leer, en spreek.

Waarom nu dit enorm lange verhaal hierboven? Omdat ik al ruim een week ergens mee zit, en ik kom er maar niet uit waarom dit mij nu zo heel erg raakte. Of misschien ook wel? Want zoo ik iets ben, ben ik een Groningse. Dat is mijn identiteit, en dat is hoe ik me voel, vóór Nederlands, vrouw, en wat ik al niet meer aan etiketjes opgeplakt kan krijgen... En na lang en veel hier over nadenken de afgelopen dag of 10, wil ik dit voor eens en voor altijd duidelijk maken. Op mijn blog, zodat iedereen in elk geval dit over mij weet. En voor mezelf ook.

kaput
Ik was heel gezellig  met kleinzoon aan het spelen, en zei "en nu istie kaput". Waarop zijn papa gelijk zei: Ik wil niet dat je hem Gronings leert. 

Ik antwoordde hem dat "kaput" helemaal geen Gronings is, eerder Duits. Waarom ik kaput zei en niet kapot? Geen idee, we speelden, we hadden het heel erg gezellig samen, we hadden gewoon lol, en dit is wat ik zei. Niet Gronings, niet Hollands, maar ik ben nu eenmaal gewend aan allerlei talen.

Zeker is, dat de talenkwestie veel emoties losmaakt bij mensen. Dat zie je ook elders in Europa, denk maar aan de Basken in Noord-Spanje en de meertalige landen, zoals België. Het is ondenkbaar dat de Walen of de Vlamingen ooit hun recht op hun eigen taal zouden afstaan! Het heeft te maken met een bepaalde trots en met het recht om je te kunnen uiten in je eigen taal. Binnen Nederland lopen de gemoederen ook regelmatig hoog op. Zet maar eens een trotse Fries en echte Groninger tegenover elkaar en laat ze maar uitvechten waarom het Fries een taal is en het Gronings een dialect. Ze krijgen vast slaande ruzie! 

Schoonzoon zelf is voor 50% Fries. Ik heb zitten denken of dat het misschien was? Die eeuwige rivaliteit tussen Groningers en Friezen? Maar zijn vrouw is 100% Gronings. Wat hun kinderen 50% van Groningse afkomst maakt en 25% Fries. De rest is een mengeling van Terschelling en Rotterdam, met een vleugje Zeeland.

Kleinzoon noemt zijn overgrootmoeder Beppe, en als zijn beppe per ongeluk eens iets in het Fries zegt waar hij bij is, dan wordt ze daar vast niet op aangesproken. Kleinzoon noemt zijn Poolse stiefoma Babcia. En zij spreekt een mengeling van Pools, Duits en Nederlands. Zijn opa spreekt als moedertaal Gronings, en daarnaast Nederlands en Duits (waar hij woont). Ook kan kleinzoon al een beetje tellen, en een paar woordjes zeggen, in het Engels, dat leert ie van de tv. Van al die talen, waarom zou nu juist het Gronings zo taboe zijn? Ik heb echt geen idee, maar dit is waar ik al meer dan een week mee rondloop, ik heb er zelfs over gedroomd...


"Ik wil niet dat je hem Gronings leert. "
Mijn ex zei dat tegen mij toen onze zoon werd geboren, en daar heb ik me aan gehouden. Dochter was daar als kind (10/12 jaar zo ongeveer) ooit boos over, ze zat toen vaak op haar kamertje muziek te luisteren van Ede Staal, met op papier de teksten voor zich, en ze probeerde het zichzelf alsnog aan te leren. Wat natuurlijk niet lukte. Want Gronings praat je vanuit je hart, het is geen vreemde taal die je kunt leren... Hoe je je best ook doet, het klinkt toch altijd anders.

Zoo ik iets ben, ben ik een Groningse, en hoewel ik tegen mijn eigen kinderen, en nu ook tegen mijn kleinkinderen, altijd alleen maar Hollands spreek, mijn hart en mijn gevoel praten Gronings!



PS: alles wat onderstreept is, zijn links naar websites Als je het allemaal weten wilt, klik dan op al die onderstreepte woorden/zinnen en lees dan ook de rest wat daar staat ;-)

vrijdag 7 december 2012

Tandarts

Nadat er weer eens een fijne oude tandarts van me overgenomen werd door een chagrijnig jonkie, ging ik niet meer. Een paar jaar niet. Volgens de tandarts langer dan 5 jaar niet. Mazzel dat ie nu een "nieuwe" in z'n praktijk erbij heeft: een vrolijke spraakzame middelbare met Rotterdams accent. Ik "moest" nu naar de nieuwe omdat ik al uitgeschreven was bij hem, na al die tijd :-)

2 Weken geleden kwam ik er, omdat er van 2 kiezen naast elkaar een stuk gezamenlijke vulling en zelfs een stuk aan de voorkant af gebroken was. Niets meer aan te doen dacht ik, die ben ik vast kwijt. Maar volgens de tandarts waren ze best te restaureren, hoewel die ene dan wel een wortelkanaal behandeling nodig had. Verder heb ik een prima gebit vond ie, en was de zaak "zeer goed onderhouden". Ja als je zo bang bent voor een tandarts als ik, dan poets je wel goed, lol. Alles om maar geen gaatjes te krijgen!

Vanochtend "mocht" ik dan. Dagen tegenop gezien. Hij zou nu de grootste kies herstellen, en 11 januari dan die (erg dure) worteldinges. Dat heet gespreid betalen: de verzekering vergoedt 80%, met een max van € 250 per jaar. Vast niet met terugwerkende kracht, lol. En dus zou tandarts zorgen dat ik een deel in 2012 op de rekening krijg, en de rest in 2013. Zodat 't niet ook nog een financiële ramp wordt :S

Hij raadde me dringend verdoving aan (dat zit bij de prijs inbegrepen hoor, dat betaal je niet extra). Ik wijs nu even met mijn vinger aan waar de prik straks komt, want het is een beetje een rare plek. Voor ie uitgepraat was kreeg ik het ineens door: hij prikte al. 

"Vroeger" moest je dan in de wachtkamer gaan zitten nog zenuwachtiger worden, tot de verdoving werkte. Hier niet: We gaan mekaar nu sterke verhalen vertellen tot je lip en wang raar aanvoelen, wie begint er? Daarna lag ik met mijn ogen dicht terwijl hij van alles deed, eerst vooral boren, ieuw! Maar als ik even bewoog vroeg ie gelijk of ie even zou stoppen, geef maar aan als het te erg wordt...

Toen liet ie me een metalen ringetje zien: dit is een bekisting die ik er tijdelijk even omheen doe. En terwijl hij verder wroette vroeg ie zich hardop af wie er eerder waren, de bouwvakkers of de tandartsen? Want "een tandarts is net een bouwvakker in het miniatuur". De bekisting zit eromheen zei ie, dus ik ga zo beton storten. Dan nog een beetje metselen en plamuren. Zie je wel? Volgens mij hebben de bouwvakkers dat allemaal van ons afgekeken hoor. Nu en dan lag ik zelfs wat te grinniken in die stoel, lol.

De "bekisting" mocht eraf (rustig maar, je kies zit er nog hoor), en toen moest ik -tig keren op een stukje "carbonpapier" bijten, zodat hij kon kijken wat er nog bijgevijld moest worden. Het duurde allemaal wel heel erg lang, en ik kon m'n mond amper nog openhouden. Maar dat was vast mijn gevoel, want natuurlijk was het in het echt allemaal maar heel eventjes?

Ziezo, klaar! Hij hield me een spiegel voor, zodat ik het resultaat kon bewonderen. En ik zag... niet alleen die ene grote die vandaag gevuld ging worden, maar allebei de kiezen helemaal als nieuw! Ja, zei de tandarts, ik heb gelijk alles maar gedaan, want het ging zo goed. Nu hoef je in januari ook niet terug te komen, pfieuw!

Die stiekemerd had zonder iets te zeggen gewoon de hele klus aan één stuk gedaan, geen wonder dat het zo lang leek te duren, ik heb daar bijna een uur in die stoel gelegen :-P

Volgens hem kan ik gerust eens per jaar komen, ipv 2x, want zie hoe alles erbij staat na dik 5 jaar zonder controle. Dus eind volgend jaar pas terugkomen, behalve natuurlijk als er voor die tijd weer iets aan de hand is... Eigenlijk is het zelfs erg mooi geworden, ipv 2 kiezen met een grote metaalkleurige vulling erin zien ze er nu splinternieuw en weer helemaal "wit" uit!

donderdag 6 december 2012

Inbreker, vervolg

Na de inbraak op 10 september 2011 werd "mijn" inbreker eind oktober 2011 veroordeeld tot het terugbetalen van het geld dat hij van mijn bankpassen had gestolen, plus een stukje schadevergoeding.

Op 1 december vorig jaar kreeg ik een brief van het CJIB dat zij zich bezig gingen houden met het invorderen van dat bedrag. Ik hoefde zelf niets te doen, en ze zouden mij op de hoogte houden van de voortgang...

Een jaar later inmiddels heb ik nog helemaal niets van ze gehoord, dus heb ik ze zojuist zelf maar eens gebeld. De collega die erover gaat is er niet en belt me volgende week terug, maar mevrouw kon mij wel vertellen dat hij inmiddels weer veroordeeld is. Bij "mijn" rechtszaak kreeg hij o.a. 4 maanden voorwaardelijk, uit te zitten als ie weer de fout in zou gaan. Bij deze dus :-(

De laatste acceptgiro was verzonden in juli, zei ze. Is er dan al wel iets door hem betaald? Nee. Helemaal nog niets. Ze schijnen dus acceptgiro's te sturen, en als die niet worden betaald dan houdt het op? Beslag leggen op zijn uitkering dan? Tja mevrouw, dat heeft geen zin als ie gedetineerd zit...

Ik legde uit waarom ik dat geld zelf dringend nodig heb, en dat kon ik dan wel op papier zetten en naar ze toe sturen. Heeft dat dan zin? Dat wist ze zo niet, lol. Vandaar dus dat haar collega me volgende week terugbelt hierover. Maar of dat dan wel zin heeft???

Dochter kwam inbreker van de zomer een keertje tegen in de bus: het ging heel goed met hem, vertelde hij haar trots. Hij was afgekickt, en schoffelde plantsoenen bij plaatselijke bejaardenhuizen. Maar dat was dus maar van korte duur, kennelijk :-(

Hij moet mij 4% wettelijke rente betalen tot ik alles terug heb. Ik betaal 15% debetrente over hetgeen ik daarvan nog steeds open heb staan. Want dat gestolen bedrag aflossen van mijn uitkering gaat maar erg langzaam, en door die debetrente loopt het voor mij steeds maar op ook...

woensdag 5 december 2012

Knip knip

Fiets kan er weer gemakkelijk uit :-)
Omdat ik zo moe ben de laatste tijd adviseerde nichtje Iris me om rond de middag een poos naar buiten te gaan, in de zon (jawel, die scheen hier bijna de hele dag!). Eens zien of dat helpt...

Niet zo'n gek advies eigenlijk, want toen ik vrijdag mijn fiets wilde pakken om te gaan solliciteren kreeg ik de klep amper open (en daarna amper weer dicht). Er lag nog een hele hoop takken voor, en een berg blaadjes en zaagsel :O

Dit moet nu nog...

Maar dit is weer netjes!

Mijn groene kliko zat al bijna vol toen ik begon

Maar toen kwam buurman met 2 vrijwel lege aanzetten :-D
1 Mudvolle heb ik nu staan, en 2 zo goed als vol. Als het morgen nog kan wegens sneeuw dan ga ik dan nog even verder, en anders gaan in elk geval morgenavond deze 3 bij de straat, en kan ik in het weekend de rest gaan wegwerken. Ik knip alle takjes klein, zodat er zoveel mogelijk in past. Ik probeer om het restant van de Prunus voor Kerst (en vooral: voor vuurwerk!) helemaal weg te hebben...