Op vakantie in Frankrijk kwam AnneRie bij een benzinepomp (waar anders, lol) deze giraffe tegen, die haar aankeek met een blik van: Ik wil naar Logan toe! Vorige week arriveerde hij in een doos bij mij thuis, want helaas hebben ze geen tijd om hem binnenkort zelf te komen brengen.
Hij staat nu in Logan's bedje bij mij thuis, want: Deze is voor jou en niet voor Char en Feike. Nouja, hij is dus eigenlijk voor Logan maar hij mag bij oma Sjouwke in z'n eigen kamertje staan. Deze lijkt heel veel op de giraffe die AnneRie naar Logan stuurde als kraamkadootje, alleen is ie een veel kleiner.
Ik ben, tussen werken door, dagenlang bezig geweest de foto vanuit mijn mobieltje op de pc te krijgen. E-mailen naar Blogger lukt ineens niet meer, evenmin als e-mailen naar mijn e-mailadres. Er kwam gewoon niets aan. Uiteindelijk kon ik hem gisteren op het werk na veel gepuzzel op Photobucket zetten, en tot mijn verbazing heeft Photobucket hem gelijk hier gezet.
Vanochtend waren de kids hier even. Ik ben vandaag lekker tussendoor een dagje vrij, en ik had kleinzoon alweer een hele week niet gezien. Dochter heeft weer van alles geprobeerd om m'n pc met m'n mobieltje te laten praten, maar niets werkt! Ook mijn stamboomprogramma Pro-Gen openen, dat in Win7 via een Dosbox moet, lukt me nog steeds niet :-(
Aangezien dat alles wel prima werkte onder Vista, is dochter nu van plan binnenkort weer Vista op mijn pjoeter te zetten, en Windows 7 er dan maar weer af. Stom eigenlijk, want mijn mobieltje is pas sinds juni leverbaar in Nederland, die zou dan toch ook moeten werken onder de nieuwste Windows versie....
En wat gaat het allemaal toch snel met ons Kruimeltje! Oma pakte hem uit zijn maxicosy en zette hem op schoot, en... meneer bleef keurig uit zichzelf rechtop zitten! Niet tegen mij aan geleund zoals verleden week nog, nee hij zat volledig kaarsrecht met zijn rugje, los van mij. Alleen zit z'n koppie nog een beetje los, dus hield ik daar mijn hand steeds vlakbij, om de ergste plotselinge wiebels op te vangen ;-)
Dochter en ik waren gezellig aan het bijpraten, en Logan praatte vrolijk mee. Hij keek van de een naar de ander, en tussen ons praten door zat hij gezellig mee te brabbelen. Ook begint hij nu bewust dingen te pakken. Niet meer zoals pasgeleden nog dat zijn handje zich sluit om iets waar het per ongeluk tegenaan komt, maar nu probeert hij dingen te pakken die hij ziet, doelbewust.
Ze liet me het foto-album en het babyboek zien waar ze mee bezig is, en wat een enorm verschil is het met dat hele kleine pasgeboren hummeltje van nog maar 3 maandjes geleden. Hollands welvaren, om zo in te bijten. Maar helaas mag ik dat niet van dochter, ook niet heel even heeeeeel zachtjes. Toen zoonlief eens een paar dagen weg was met scouting vroeg hij aan de akela of ze hem even zachtjes wilde bijten, "want dat doet mama ook altijd, en zonder een bijtje kan ik niet in slaap vallen..." grijnz
Geen opmerkingen:
Een reactie posten