Stap, stap, stap...

Met dit mooie weer blijkt kleinzoon al net zo'n buitenkind als zijn moeder was is. In de achtertuin kruipend was hij er echter na een uurtje al achter dat kruipen op tegels niet lekker voelt voor blote teentjes. Al heel snel kroop hij op z'n knietjes, met de voetjes de lucht in: een heel grappig gezicht. Hoewel hij wel een broek aan heeft die zijn knietjes bedekt, worden die toch wel wat rood van het kruipen op stoeptegels...

Woensdag kwam hij al lopend aan het eind van de muur en ik zag hem heel erg aarzelen. Ik hield m'n adem even in, maar nee, hij liet zich op de grond zakken en ging weer kruipend verder.

Vanmiddag belde dochterlief: Hij heeft vandaag zijn eerste losse stapjes gezet! Hij hield zich vast aan de tuintafel, en had een koekje in zijn andere hand. Naar mama was het nog 2 stappen, maar hoe doe ik dat nu? Kruipen terwijl je een koekje vasthoudt is niet handig... Ineens stapte hij naar haar toe, los, helemaal zelf :-D

Papa had het niet gezien en die geloofde het nog niet helemaal. Maar even later wel toen Logan weer 3 losse stappen zette. Nog een weekje en dan loopt ie vast de hele tuin al door!

Volgende week krijg ik een hek rond de vijver ;-)