Maandag is een lange dag, ik ben dan na half 3 pas thuis. En dan nog huiswerk maken. Veel vandaag, omdat ik gisteren gespijbeld heb door een dagje naar zoonlief te gaan.
Om iets voor half 7 vanavond een sms van dochter: Kom ff op msn. Heb geen belminute meer en wil wete of alles goed met je is :-/
Ik heb haar gebeld: ze had geen enkele internetactiviteit van me gezien vandaag (niets gepost op twitter of facebook, geen nieuwe blog, haar niet gemaild, niet op msn of op skype aanwezig...). Gisteren heb ik nog met haar gebeld, maar ja, vandaag had ze helemaal niets vernomen of ik er nog wel was, lol.
We hingen op omdat ik mijn huiswerk net af had, een beetje hoofdpijn had en zat te gapen: Ik ging heerlijk 2 uurtjes slapen, dat doe ik wel vaker tegenwoordig als ik erg moe ben van school. Ik lag net heel lekker in bed toen de bel ging: Boeie, die komen maar weer...
Een uur later schrok ik wakker van Buuf die in de gang mijn naam stond te roepen. Zij was eerder aan die Tür geweest en ik deed niet open terwijl Ronja wel thuis was (die blafte), en nu kwam ze nog maar eens langs en ik heb de bel helemaal niet gehoord deze keer. Door een kier in het gordijn zag ze dat mijn bureaustoel nog net zo stond als een uur eerder (vreemd, Aragog die een uur lang niet achter haar pc zit?). En zodoende maakte ze zich zorgen of alles wel goed met me was, en had ze zichzelf maar binnen gelaten...
Nu weer uit bed zag ik dat ze ook 2x gebeld had, maar mijn mobieltje had ik beneden laten liggen. Als je dan wel eens zo'n berichtje over een alleenwonende leest die dagen- of zelfs wekenlang dood in huis ligt: Dat lukt mij nog niet eens een halve dag!
Wel heel lief allemaal, en een erg veilig gevoel dat er zo goed op mij gepast wordt :-D
Geen opmerkingen:
Een reactie posten