Snerttocht

Gisteravond hadden we de jaarlijkse snerttocht van de wandelclub. Alleen voor de leden, maar elk mocht wel iemand meenemen die geen lid is. Er waren rond de 30 mensen, ik had andere oma meegenomen als mijn introducee. Eerst was er koffie, en uitleg. Jullie krijgen een vragenlijst mee. De antwoorden heb ik hier op dit vel papier staan, en die kloppen! Ook als iemand het er niet mee eens is: de antwoorden die ik hier heb staan zijn de enige juiste! lol... Plus er werd gevraagd om zo sportief te zijn niet op internet te kijken mocht je een smartphone bij je hebben.

We werden ingedeeld in groepjes van 5 a 6 personen, die steeds 5 minuten na elkaar mochten vertrekken. Deze keer geen duidelijke routebeschrijving en ook geen pijltje aan een boom of paal of hek bij elke afslag. We hadden een heel verhaal op papier, en moesten aan de hand daarvan bepalen waar we moesten lopen. Voor sommige mensen blijft het lastig, welke kant nu links of rechts is... de tocht was circa 5 km, maar wij hebben wel 6 km gelopen, schat ik zo ;-)

Jammer genoeg kwam er geen (stikdonker) bos aan te pas, dat was vast wel erg spannend geweest. De meesten hadden wel een zaklamp bij zich. Vanaf het clubgebouw gingen we al snel de weg over, de andere helft van Angelslo in. Als je aan deze kant van de weg woont kom je daar echt nooit, dus voor de meesten was het daar onbekend gebied.

Behalve voor andere oma, want die had daar als kind gewoond! We kwamen zelfs langs haar oude huis, en ze wees waar een tante woonde, en waar haar beste vriendinnetje vroeger. En dat dat gebouw vroeger een klooster was (!!!), nooit geweten dat hier in de wijk ooit een klooster gestaan heeft! Daarna was het een "gesticht" voordat het tegenwoordig een appartementencomplex is.

Weer de weg over, bij de stoplichten richting onze straat. Ik grapte dat ik wel even langs huis kon om naar de wc te gaan. We sloegen wat bochten om en toen vroeg andere oma mij waar onze straat nu was? Ik wees naar ver achter ons, die kant op. Iedereen lachen, want we liepen in het park, en ik kon het achterpad naar mijn huis bijna zien van daar! Weer eens bewezen dus dat mijn richtinggevoel echt heel beroerd is :S Maar ja, ik loop altijd door het park in de omgekeerde richting...

Terug in het clubgebouw kregen we allemaal een gratis consumptie aangeboden van de man die de route had uitgezet. Joke en ik namen een wijntje :-) En toen met je groepje de vragen beantwoorden. Hoeveel gebedshuizen staan er in de wijk? Wij telden er 3, maar het schijnen er 7 te zijn. Hoeveel basisscholen? Veel. Wanneer is de wijk Angelslo gebouwd? (1960) en meer van dat soort vragen. Hoe heet het park? Dat wisten Joke en ik wel, want we lopen elke dag langs die naam met onze hondjes :-D

Terwijl de vragen werden nagekeken kregen we nog een heel pak vragenlijsten. Van basisschool tot gevorderde. Sommetjes maken met romeinse cijfers, verkeersborden benoemen en inkleuren, spreekwoorden afmaken, vogelnamen raden.

En toen was er soep! Zelfgemaakte snert door de kantinebeheerder, heerlijk! Met roggebrood met katenspek :-) Gelukkig was mijn buikgriep zaterdag eindelijk echt helemaal over, want ik heb 2 kommen en 2 roggebroodjes gehad, en nergens last van. Net op tijd weer beter dus :-D

Toen de prijsuitreiking, die deze keer in het teken stond van pannenkoeken. Ons groepje had de 3e prijs, ieder kreeg een kleine kluts, met een kaartje eraan: Het klopt als een bus, deze avond krijgt zijn beslag. De 1e prijs was een mengkom, met pannenkoekenmix en kluts, een andere groep kreeg alleen de mix + kluts, enz. Iedereen ging met een prijs(je) naar huis, leuk!

Rond half 11 besloten Joke en ik naar huis te gaan, een minuutje op de fiets. Het was een heel gezellige avond, volgend jaar doe ik zeker weer mee! Er werd ook gevraagd of er genoeg belangstelling was voor nog zo'n avond, in februari/maart, maar dan met een stamppotbuffet?

Dan snel de fiets in de schuur zetten, en... ik kreeg de rand van de garageklep keihard op mijn schedel, auw! Buurman heeft hem een poosje terug gesmeerd. Voor die tijd moest je hem met enige kracht dichttrekken, en ik ben er dus nog steeds niet aan gewend dat dat nu zo veel gemakkelijker gaat :-(

Met dank aan de beide organisators, en aan de kok!