Op Fietse

In Emmen liggen ook nog wat caches die ik niet heb. Voornamelijk omdat ik dan niet weet hoe ik er met de auto (enigszins) in de buurt moet komen. Zo ook een paar bij dochterlief in de wijk.

Gistermiddag was het prachtig weer, en zijn we op de fiets gestapt. Ik op die van haar, Logan op zijn grote nieuwe fiets en dochter op zijn kleinere oude fietsje. Haha, een goede work-out voor haar 😁

De eerste die we deden was Onder de groene Jaspis. Die ligt in een stukje natuur vlakbij de Rietplas. Het was een mooi tochtje, en ter plekke aangekomen ook een leuke cache: het was wel even zoeken, maar niet al te moeilijk. Dan moet je je naam in het logboek schrijven. Wie heeft er een pen? Niemand natuurlijk... Hoe je er ook op uit gaat, een pen mee is het eerste waar je aan hoort te denken! Zelfs in mijn zwemtas zit er eentje.

Om toch te kunnen bewijzen dat we er echt zijn geweest werden we creatief. Mijn idee was om het met as te proberen, dat is de grijze vlek. Een rood steentje dat Logan vond gaf helaas niet af, zelfs niet als het nat werd gemaakt. Dan maar een onkruidblaadje gekneusd en dat is dan de groene vlek. Bij mijn online log heb ik dit plaatje ook gepost, als bewijs dat we er echt waren 😉

 

De volgende was Dinges, gewijd aan een dweilorkest met die naam. Eerst zag ik hem liggen, toen dochter ook. Maar Logan mag ze doorgaans "vinden" van ons. Dus wij maar aanwijzingen geven: kijk eens goed, recht voor je, nee een beetje dichterbij kijken... Haha, het duurde even maar jawel, hij had hem. Gelukkig zat hier een potloodje in de behuizing. Na het loggen namen we dat mee voor de volgende. Het was niet heel erg ver van dochters huis, dus ze zou 's avonds na het eten er even naar terug fietsen om het potloodje weer terug te doen, maar voor nu waren we gered 😃

En toen naar de fietsbrug die ik zo mooi vind. Vorig jaar was ik daar al met Jan the Rover. Het is een mysterie, de erg lastige wiskundepuzzel is opgelost, we weten waar ie ligt, maar... om hem te pakken te krijgen moet je wat slanker zijn dan Jan en ik, en liefst ook een flink stuk leniger. Dochter zou dus een poging gaan wagen... 😚

Met een enorme omweg reden we richting de brug, die toch wel ver fietsen was. En straks nog weer terug ook. Achteraf had dat een stuk korter gekund, maar wij zijn heel goed in omwegen 😞 Omdat we aan de andere kant van de N-weg moesten zijn moesten we eerst over een andere fietsbrug. Dochter wees de weg, en na een tijdje ronddwalen door de wijk Bargeres kwam daar een afslag, een heel eind erg steil naar beneden, heerlijk! Tot ik riep: maar nu ligt de mooie brug achter ons... We zaten weer verkeerd. Omdat we allemaal al best moe werden, het richting etenstijd liep en we dan dat hele steile eind terug omhoog zouden moeten besloten we om nu maar naar huis te gaan.

Dat ging weer met een enorme omweg, want we kwamen nu op bedrijventerrein Waanderveld uit en wisten weer niet goed welke kant we op moesten. Uiteindelijk is dat toch gelukt, en terwijl wij alle 3 blij en moe op een stoel zakten, zette schoonzoon de frituurpan aan. Tenslotte hadden we vandaag wel genoeg calorieën verbrand voor een groot bord patat met snacks erbij 😋

Die brug... daar gaan dochter en ik samen zeer binnenkort naartoe, met de auto. En dan geven we niet op tot eindelijk onze namen in dat logboekje staan!