Oppassen

Nu ons Kruimeltje alweer bijna een half jaar oud is, stapt hij langzaam-aan over van borstvoeding naar echte mensen eten. Waardoor mama ook niet meer constant bij hem hoeft te zijn. 

Oma had al een paar keer 's avonds opgepast, als hij in bed lag. Dat was best saai, want hij wordt nooit wakker als ie eenmaal slaapt. En hem even wakker maken mag ik dan nieteens, grijnz.

Vorige week stelde ik dochter voor om eens een middagje "vrij" te nemen. Daar had ze best wel zin in. Schoonzoon had gisteren plotseling een vrije dag van z'n werk. En zo stapten ze net na de middag, na de borstvoeding, samen op de fiets richting centrum. Lekker winkelen zonder parkeerproblemen, en zonder gesleep met een grote wandelwagen met inhoud ;-)

En toch zo dichtbij dat, mocht er iets zijn, ze dan heel snel weer terug konden komen. Ik had beloofd om direct  te bellen als er iets was...

Er lag een papier met zeer uitgebreide instructies op tafel, waar ik me keurig aan ging houden (hihi). Eerst hebben we een tijdje lekker gespeeld en geknuffeld. Op de gebruiksaanwijzing stond ook "een zitspelletje doen". Nu had ik geen idee welke zitspelletjes mama met hem doet, dus hebben we schuitje varen, theetje drinken gedaan. Keer op keer, en Logan vond het geweldig, hij lachte en schaterde erbij :-)

Na nog een poosje zelf spelen op zijn kleed werd het tijd voor een slaapje. Naar bed brengen ging prima, even verhaaltje voorlezen, muziekdoos aan en kusje op z'n bolletje, en hij viel direct in slaap, zonder te huilen. Dat ging dus perfect :-)

 

Het was gewoon zonde om hem wakker te maken, maar dat moest wel, volgens de instructies van de baas. Hij lag nog zo lekker te slapen... Met zijn geliefde doekje. Dat is van badstof en katoen, met rondom allemaal labeltjes eraan. Gemaakt door de moeder van Jeroen, een oud-klasgenoot van dochter. Ze heeft beloofd er nog eentje te maken, voor als er ooit iets met doekje gebeurt...

.
Even rustig wakker laten worden. Hij vond het prima dat oma hem uit bed haalde, ipv mama. Schone luier aan en knuffelen. Na weer even spelen beneden was het nu tijd voor zijn fruithapje. Mama had het al klaargezet, expres zijn lievelings: banaan met sinaasappelsap. Dat had ik hem ook al wel eens gegeven, met mama naast me. Dat moest ook wel goed gaan, want eten doet hij heel graag...

Na 2 hapjes begon hij ineens te huilen. Ik stopte er nog een lepeltje in, maar het huilen ging steeds harder. Dan maar even lekker op de arm nemen: hielp niets. Knuffelen, afleiden met speelgoed, liedje zingen, werkelijk niets hielp. Het was net de sirene op de eerste maandag van de maand... Grote tranen die over zijn wangetjes biggelden, zijn oogjes werden er rood van :-(

Toen heb ik zijn mama maar gebeld. Natuurlijk waren ze net helemaal aan de andere kant van het centrum, en de fietsen stonden in het midden. Ze zijn toen zo snel mogelijk naar de fietsen gerend. Schoonzoon zijn benen zijn 2x zo lang als die van dochter, maar deze keer kon hij haar niet eens bijhouden ;-)

Voor ons duurde het nog allemaal te lang, Logan bleef hartverscheurend huilen, wat ik ook deed. Dochter rende naar binnen toe, ondertussen al jas en vest uit trekkend. Ze nam hem van me over en hij werd gelijk stil (het ettertje!). Hij mocht even wat borstvoeding om te kalmeren, en toen zette mama hem weer in de wipstoel, en gaf hem een lepeltje fruithap. Dat ging erin als koek. Ze gaf mij de lepel, en ze gingen allebei de kamer uit. En zo at ons tirannetje smikkelend en smullend het hele potje schoon leeg. Hij is gewoon verslaafd aan z'n mama ;-)

Hun uitstapje duurde helaas 2 uur korter dan gepland, maar ze hadden het heel leuk gehad, eens een keertje weer zonder baby op stap. En ook hadden ze al genoeg geld uitgegeven, zei dochter. O.a. een heel grote superzachte Tijgetje! Logan heeft een mini-Tijgetje waar hij dol op is, hij lacht ernaar als ie hem ziet. De grote vond hij helemaal geweldig ;-)