Druk en zo

School is echt leuk! De tijd vliegt voorbij, met zowel school als huiswerk, wat minstens evenveel uren per week kost. Maar we hebben super leraren, en de sfeer is erg leuk. Als volwassenen worden ons geen kinderachtige regeltjes opgelegd zoals vroeger op school: Je zit er tenslotte voor jezelf, en dat weet je! In december hebben we al de eerste examens (een stuk of 4 zoals het er nu uit ziet!), en als we die halen worden die lessen vervangen door weer wat anders.

Daarnaast moeten we met een groepje van 4 eind december/begin januari een werkstuk af hebben (geschreven), met daarbij een PowerPoint presentatie. Dat vergt veel samenwerken en overleggen, en denken en discussiëren en googelen. Maar dat is ook erg leuk :-D

Vanmiddag deed ik alweer aangifte op het politiebureau. Nu voor mijn werk: Op 24 september is er tijdens mijn dienst iets gebeurd. Normaal doet de eigenaresse daar dan aangifte van, maar zij is momenteel verhinderd, dus vroeg ze of ik dit wilde doen. In ruil kreeg ik gratis benzine :-)

Na deze aangifte had de agente gelukkig ook nog alle tijd voor "mijn zaak". Afgelopen weekend ontdekte ik alweer iets dat ik mis: een erg oude bruine leren doos vol met geboorte-, trouw- en rouwkaarten van mijn naaste familie. Alweer niets van waarde voor een inbreker, maar onvervangbaar voor mij. Ondanks dat de zaak al bij het OM ligt, wilden ze dit (en eventueel andere dingen die ik later nog mis) nog steeds graag weten. Als ze dan zoiets tegen komen weten ze dat het bij deze inbraak hoort...

Ook wilde ik erg graag weten of "mijn inbreker" nog vast zit (ik had niets meer gehoord na zijn voorgeleiding vorige week maandag). Want toen ik vrijdagavond rond half 8 met Ronja langs de vijver liep, dacht ik dat ik hem zag zitten op een bankje, met een zelfde soort figuur samen. En ja, waarschijnlijk was hij dat dus wel :-(

Ze vertelde me, na navragen bij collega's, dat hij weer vrij rondloopt. Maar dat hij een afspraak met de reclassering niet nagekomen is, en dat ze hem zodoende weer zoeken, en dat ze hem wederom mogen oppakken "buiten heterdaad" zodra ze hem weer ergens zien. Ze wilde exact weten waar en op welk bankje, op welke dag en hoe laat ik hem daar had gezien. Echt belachelijk dat zo iemand niet gewoon vastgehouden kan worden tot de rechtszaak. Een dakloze junk vrijlaten, en dan maar weer zien of je hem weer eens ergens op kunt pakken.... :-S

Ergens denk ik... als ik dat nu eens zou durven... dan zou ik hem, als ik hem weer ergens zie, kunnen vragen om me mijn persoonlijke spulletjes terug te geven. Voor hem hebben die toch geen enkele waarde. Mijn diploma's en getuigschriften, al die familiekaartjes... Maar ik weet van mezelf dat ik dat toch niet zal doen. Maar als ik met Ronja mijn rondje om de grote vijver loop dan vraag ik me steeds af of misschien daar onder water mijn spullen liggen die geen geldswaarde hadden, misschien weggegooid daar. Het was ook een logische route voor hem van de ene geldautomaat waar hij met mijn pasjes pinde, naar de volgende. Je kunt er niets zien, want de hele vijver is bedekt met eendenkroos :-(