Sollicitatiegesprek

Vandaag had ik een sollicitatiegesprek bij de Gemeente. Ik probeer al maanden om zoiets te krijgen! Dit gaat om een werkervaringsbaan, dus werken met behoud van uitkering. Maar wie weet wat daar dan achteraan kan komen... Netwerken, nieuwe mensen leren kennen, "dicht bij het vuur" als er vacatures zijn. Nieuwe ervaringen opdoen. En ook bij andere sollicitaties (waar ik dan natuurlijk gewoon mee door ga) klinkt dit een stuk beter dan "ik zit thuis met een uitkering". En goed voor mijn zelfvertrouwen is het ook ;-)

Hij had gezegd: de ingang aan de Vreding nemen.
Dus ik naar het Gemeentehuis, de achteringang (die is dichtbij de Vreding).

De afspraak was om 12 uur, het is een kwartier fietsen, ik ging dus om 11 uur van huis. Jawel, pilletje ingenomen ;-)

Rustig aan fietsen maar (door het bos natuurlijk), want ik heb alle tijd, geen gestress, lekker zonnetje, wel koud maar daar was ik op gekleed. Ik vind dat fietsen echt lekker, dat deed ik ook altijd naar school, zelfs bij -13. Je komt dan heel fris en wakker aan, veel frisser en fitter dan wanneer je met de auto gaat, die je vervolgens toch nergens kwijt kunt.

Op vrijdag is het markt, dus toen ik natuurlijk veel te vroeg in "het dorp" aankwam, liep ik rustig met de fiets aan de hand over de markt richting waar ik zijn moest. Veel leuke tassen gezien (ik heb dringend een nieuwe tas nodig!) maar niets gekocht natuurlijk, eerst maar afwachten wat Sinterklaas me morgen brengt :-)

Toen ik aan de balie vroeg of ik me ook melden moest of dat de heer M. me kwam halen zei ze: de Vreding? Dat is aan de overkant. Wat vroeger het politiebureau was.

Ik was dus netjes op tijd, niet te vroeg en niet te laat, 10 voor 12. Maar wel bij het verkeerde gebouw...

Rennen naar buiten, fiets weer van slot, en proberen de doorgaande weg over te komen. Niet gemakkelijk aangezien die voor de helft opgebroken is. Een vrouw draaide haar autoraampje naar beneden: Jij doet wel gevaarlijk zeg! Ik terugroepen: ik heb NU een sollicitatiegesprek aan de Vreding, dus daar moet ik zo snel mogelijk naartoe. Zij schreeuwde terug waar ik het beste langs kon gaan. En toen ik even later op de goede weg was reed ze met haar auto ineens weer naast me: En dan nu hier rechtsaf, en over een kleine 100 meter links en dan ben je er. 

Toen ik binnen kwam rennen, een paar minuutjes te laat en totaal buiten adem, stond meneer M. al op me te wachten. Gelukkig kwam alles goed toen ik uitlegde wat er aan de hand was. Maar ik was dus wel heel erg op tijd van huis gegaan, en kwam toch nog verhit en buiten adem binnen stormen, lol.

Het gesprek verliep heel plezierig, en ik heb goede hoop...
Maandag word ik gebeld of ik aangenomen ben...