Er was eens...

 

Een heel boze kleindochter. Die had zo erg de waterpokken, dat haar mama haar al Pukkeltje noemde. Van waterpokken krijg je normalerwijze niet erg veel koorts, maar Pukkeltje wel, en dat terwijl het buiten ook al erg warm was...

Met koorts, en als het warm weer is, moet je genoeg drinken. Maar Pukkeltje wilde helemaal niet meer drinken en eten, want haar hele mondje en keeltje zaten van binnen ook vol met die rottige waterpokken. En dan is eten en drinken vast niet zo fijn :-(

 

Omdat de mama van Pukkeltje, behalve een heel erg lieve en zorgzame mama, ook een dwangneurotische controlfreak is, kocht zij alles wat ze maar kon bedenken om Pukkeltje weer aan het eten, en vooral ook aan het drinken te krijgen. En zo zit je dan met een zeer mondje omringd door 3 soorten drinken, en een bord met lekkers dat je normaal niet krijgt, want niet zo gezond. Allemaal wel lekker zacht en zoet. Maar Pukkeltje wilde dat allemaal niet...

Dat dwangneurotische controlfreakgedrag heeft Pukkeltje namelijk ook, dat is kennelijk genetisch bepaald. En hoe meer de mama wilde dat ze iets dronk, hoe minder Pukkeltje daar zin in had. Als peuter wil je natuurlijk ook niet de hele dag achtervolgd worden door een moeder die je drinken opdringt. We zullen wel eens zien wie de baas is, de Koningin, of de Prinses! Maar dat schiet, drinktechnisch gezien, niet op :-(

Ten einde raad whatsapte de mama toen naar de oma: Kom je? Pukkeltje haar luiers bleven nu namelijk ook veel te droog, en dat hoort niet. De mama maakte zich erg veel zorgen dat ze er veel te weinig vocht in kreeg!

Omaheks sprong op haar bezemsteel (nou ja, in haar Suzuki Alto), en racede naar het Kasteel. Daar zat de hele familie binnen, en dat met zulk mooi weer! Oma vroeg om een kleed op het grasveld. Bracht daar de kist met het speelgoedservies van Prinses Pukkeltje naartoe, en haar pop, Baby genaamd.

Toen vroeg ze iedereen om op het kleed te komen zitten, en opende haar Tovertas. Daar kwam uit: een pak Pomerini met olijfolie. Dat zijn een soort miniatuur soepstengels, gemaakt van aardappelmeel met olijfolie. Met daarnaast een beker La Vache Qui Rit smeerkaas. Lekker zout (de omaheks grijnsde wat valsig). Na één keer voordoen had het prinsesje het al door: die stengel flink in de smeerkaas dippen, en dat dan opeten. Aangezien de Prinses dol is op kaas, ging dat er bij haar in als koek ;-)

Ook had Omaheks een blikje Unox groentesoep mee. Nog meer zout! Dat werd ontleed: het vocht ging in de speelgoed theekopjes om op te drinken, de soepballetjes en de stukjes wortel kwamen in kleine speelgoedschaaltjes. Met de speelgoed vorkjes erbij. Vooral de stukjes wortel, zo uit de soep natuurlijk zo zacht dat ze in je mond gewoon wegsmelten, vond het kleine prinsesje erg lekker.
 

Ook Baby kreeg steeds hapjes, net als de rest van de Koninklijke Familie. En Prinses Pukkeltje... die at weer! Ze smulde flink van de stokjes met smeerkaas, en van de soep, vooral van de zachte wortelstukjes, ze vroeg telkens om meer :-)

Toen er genoeg was gepicknickt vroeg Pukkeltje: Drinken? En ze dronk zó een half pakje drinken leeg. En een poosje later wilde ze alweer drinken, en wat later wéér. Want van al dat zoute spul krijg je natuurlijk heel erge dorst (grijnsde Omaheks wat valsig).

Toen later Omaheks met Prinses Pukkeltje ging douchen, was het een leuk spelletje om bekertjes douchewater te drinken, en zo kreeg ze ook weer vocht binnen. En de mama kwam laten zien: Kijk eens, haar luier is niet meer droog!

En zodoende adviseerde Omaheks de Koningin, vlak voor ze weer wegvloog op haar bezemsteel terug naar huis: Geen zorgen meer maken, want er is niets aan de hand. Als het prinsesje niet wil drinken, dan haar ook geen drinken opdringen, want dat werkt alleen maar averechts, dat wordt een strijd om de macht. Geef haar gewoon flink veel zoute dingen te eten die ze lekker vindt, dan vraagt ze daarna zelf wel om drinken :-)

En toen was alles weer rustig in het Kasteel :-)