De lappenmand van 2014

In maart 2014 had ik weer longontsteking, net als in januari 2013. Gelukkig hoefde ik me deze keer niet ziek te melden, ik kon wel 5 uur per dag thuiswerken :-)

Vorig jaar heb ik het er lekker bij gelaten, en ging ik niet meer terug naar de huisarts toen het eenmaal over was. Deze keer moest ik wel, want ik bleef maar constant verkouden worden, en hijgerig. Eerst werden er röntgenfoto's gemaakt, waar gelukkig niets op te zien was! Daarna een longfunctie-onderzoek in het ziekenhuis. Later heb ik bij de longassistente van de huisarts een heel uitgebreid onderzoek gehad, weer met longfunctie, maar nu ook met ellenlange vragenlijsten invullen, enz.

Inmiddels functioneert dat weer prima, dankzij 2 inhalers. Spiriva 1x per dag 2 pufjes, die 24 uur lang de zaak open houden. En de Onbrez Breezhaler die ik daarnaast eens per dag gebruiken mag als ik extra last heb, zoals bv bij mistig weer, vochtige of stoffige omgeving, als ik een lange wandeling wil maken, of als ik verkouden ben.

Griep krijg ik niet meer, want sinds dit jaar ben ik gekwalificeerd voor de griepprik. En verkouden ben ik ook niet meer geweest! Volgens de huisarts zit ik een beetje tegen COPD aan, soms denkt hij van wel en dan weer van niet. Een twijfelgeval dus, maar gelukkig geen uitgemaakt zaak.

Op 30 juli ben ik gestopt met roken, ook dat hielp natuurlijk wel mee. Echt helemaal niet-roker zal ik vast nooit worden, ik ken mij. Maar sinds 30 juli heb ik geen enkele sigaret of sjekkie meer aangeraakt. Alleen rook ik af en toe nog een klein sigaartje (veel minder verslavend, en dat rook je niet over je longen). Daar kan ik echter ook heel goed een hele dag af blijven, bv op het werk heb ik sindsdien nooit meer gerookt, alleen thuis, bv 's avonds na het eten, of als ik moe en afgedraaid thuis kom van een stresserige dag. En nu en dan even dampen: zo'n elektronische sigaret.

Bij de allerlaatste controle trof ik tot mijn grote verrassing mijn oude huisarts, die nu en dan nog eens een middagje waarneemt, en er dan van geniet zijn geliefde oud-patiënten weer eens te zien. Zo kreeg ik een dikke knuffel van hem bij komen en gaan, en hoorde ik van een andere patiënte dat zij een paar dikke zoenen had gekregen, lol.

De oude dokter Dijkstra kent me natuurlijk veel beter dan de niet-meer-zo-nieuwe dokter, waar ik vóór 2014 amper geweest was. Hij vond mijn longen niet zo heel ernstig: de gevoeligheid voor longaandoeningen zit nu eenmaal in je familie, het valt best mee. Gewoon proberen zo weinig mogelijk te roken (dat sigaartje nu en dan vond ie prima, nadat ik bij hem ook al een paar keer vergeefs geprobeerd heb om te stoppen), en de inhalers die ik nu heb, met deze dosering, werkt prima voor mij. Hoesten doe ik ook allang niet meer :-D

----------------------------------

Een paar weken geleden ging ik echter alweer langs, nu omdat ik al een tijdlang hevige pijn had in mijn rechter bovenbeen (dat been waar ik vroeger een ongeluk mee gehad heb). Helaas kreeg ik de vervangdokter, die heel druk is, van de hak op de tak springt en waar ik niet veel mee kan. Ze draaide mijn been eens naar links en naar rechts en besloot: je heup is versleten, artrose. Wel blijven bewegen, fietsen is beter dan wandelen. En afvallen, gewoon de helft minder koolhydraten eten. Over 3 weken terugkomen. En dat was dat...

Na nieuwjaar ga ik er weer mee naar de huisarts, maar dan naar de "echte". Die vertelt wat meer, legt dingen uit en daar kun je tenminste een normaal gesprek mee hebben. Ik denk dat dit mede komt doordat dit been na het ongeluk iets langer geworden is. Toen ik veel jonger was is me eens verteld dat ik al mijn linkerschoenen iets moest laten verhogen, maar begin daar maar eens aan... En hoe doe je dat dan met gympen? Maar misschien komt dit wel omdat ik al bijna 40 jaar scheef loop, omdat mijn rechterheup een paar centimeters hoger staat dan de linker?

Inmiddels is de diagnose ook bevestigd door ervaringsdeskundige tante Siet, die beide heupen vervangen heeft. Gelukkig maar, want ik bleef me afvragen of het misschien ook een flinke ontsteking kan zijn, of nog iets anders... Ik vertrouw die vrouwtjesdokter die er alleen op maandag en vrijdag is, niet helemaal ;-)

Ja, de pijn lijkt vaak vanuit mijn lies te komen, trekt door mijn bovenbeen tot aan de knie. Het voelt meestal alsof alle spieren verkrampt zijn, net zoals spit in je rug. Als ik ga staan vanuit liggen of zitten doet het de eerste 5 of zo stappen heel erg pijn, alsof ik probeer te lopen op een gebroken been, zo heftig. Dan trekt dat langzaam weg, en kan ik, vaak wel nog wat stijfjes, wel blijven lopen. Dus als ik in huis van alles doen wil dan moet dat allemaal na mekaar, want eenmaal in beweging gaat het wel. Erger is op het werk, want dat is zittend. Elke keer dat ik dan even van mijn plek moet om bv koffie te halen of iets te gaan overleggen met iemand moet ik weer door die pijn heen voor de boel weer enigszins loopt.

Het is vooral heel vermoeiend, erg pijnlijk, en dit vind ik zelf nog veel erger dan die benauwdheid. Nu en dan voel ik me echt depri omdat ik ineens zo in mijn beweging beperkt ben. Maar dan ga ik naar de winkels, en al leunend op een winkelwagentje kan ik rustig 2 uur lang alle winkels rondwandelen. Maar dan moet ik niet ergens in de rij gaan staan bij de kassa, want stilstaan heeft hetzelfde resultaat als zitten of liggen, alsof mijn hele bovenbeen dan verkrampt is, en dan moet ik ook weer door die eerste stuk of 5 zeer pijnlijke stappen heen zien te komen. Ook een draai maken moet ik nu heel rustig aan doen, beetje bij beetje :-(

De diclofenac die ik toch al slik voor de artrose in mijn handen helpt amper. Ook Glycosamine, waar sommigen baat bij schijnen te hebben, helpt bij mij niets. Googlen leerde dat de oplossingen zijn: pijnbestrijding (dan graag wel iets zwaarders dan diclofenac. Nog zwaarder? Ja dus). Oefeningen van de fysiotherapeut (van de week maar eens kijken of ik nu toch een aanvullende verzekering nemen moet om dat te dekken). En als laatste een kunstheup. Hoewel ik dat altijd gezien heb als echt iets voor oude mensen, snik!

-----------------------------------

Afvallen was ik toch al van plan. De voorlaatste keer na het stoppen met roken was ik bijna 10 kilo aangekomen, zoals bij elke poging. Ik had de dokter nog gewaarschuwd: als ik weer stop kom ik weer 10 kilo aan hoor, en dat is ook niet gezond! Helaas reageerde hij daar niet op. En nu zit ik er dan mee, en met die heup :-(

Na de laatste stoppen-en-aankomen poging was ik alweer zo'n 6 kilo kwijtgeraakt, langzaam aan, vooral door veel te wandelen en te geocachen. Nu heb ik er weer bijna 10 kilo bij. En dat is een paar kilo zwaarder dan ik ooit ben geweest, omdat ik van de vorige 10 er nog maar 6 kwijt was.

De helft minder koolhydraten, riep vervangdokter dus. Ik ben niet van het halve werk, en besloot om dan maar direct zo weinig mogelijk ervan te nemen. Dat houdt in: zo weinig mogelijk suiker, en graan (meel). Geen aardappels, pasta, rijst, brood, beschuit, crackers, koek. Ondanks de Kerst ben ik zo nu in een paar weken al een 1,5 kilo kwijt. Op zich is dit prima, vooral vlees, ei en groentes eten houd ik best vol. Niet al te veel fruit, want ook daar zitten suikers in. Het lastige is: mijn werk. Onderweg eet ik 's ochtends meestal een kaascracker op, als ontbijt. En om 9 uur 2 sneetjes brood. Maar om 9 uur al aan de sla? En wat eet ik dan als ontbijt, onder het rijden?

De vele gehaktballen mogen gelukkig nog wel, en onze snoeppot hebben collega en ik al omgedoopt tot groente- en fruitschaal. Zij moet ook afvallen van haar huisarts, en is naar een diëtiste geweest. Daarvan moet zij onder meer minstens 6 sneden brood per dag eten... Ze vertrouwt het niet dat ik van mijn dokter juist veel minder koolhydraten mag, nu zij er zoveel moet dat ze ze bijna niet weg krijgt.

2014 is wel een hele omslag voor mij, nadat ik voorheen vrijwel nooit een dokter zag...