Ups en Downs

Gistermiddag in het Valtherbos

Over het algemeen, meestal,  ben ik optimistisch, en vrolijk. Probeer ik niet te veel te denken aan mijn ziekte, en alles te nemen zoals het komt. Het is wat het is, en doemdenken verandert daar niets aan. Mijn broer Mattheus denkt dat dat onmogelijk is, maar toch lukt het me vaak wel.

Vrijdag na de yoga had ik een erg fijn gesprek met een "klasgenootje". Zij kreeg 5 jaar geleden borstkanker, en zag het net als ik. Het is als een loterij, de een krijgt wel kanker, de ander niet. Vroeg dan wel laat. En als het geen longkanker was dan wel een andere soort? Het overkomt je totaal plotseling, je komt totaal plotseling en onverwacht in een rollercoaster terecht van onderzoeken, afspraken en behandelingen, en het enige dat je daar zelf eigenlijk aan kunt doen is te leven in het moment, in het hier en nu, en wat er daarna komt zien we dan wel weer...

Gisteren ben ik lekker de deur uit gegaan, ik heb met m'n loopfiets weer 2 caches gevonden van de Gouden Pijl in het Valtherbos bij Emmermeer. Daarna langs dochter, om even met beide kleinkids te knuffelen. Jade geeft tegenwoordig zeer geheime, magische en superlekkere gouden kusjes, waarvoor ze dan een code nodig heeft die ze op haar handje schrijft. Logan, het is een jongetje!, geeft daarop robijnen kusjes, waarvan vooral een erg natte plek achterblijft op mijn wang 😛

En vandaag lukt me dat allemaal weer even niet. Dat optimistische dus, en het niet-aan-denken gedeelte. Niet zelf in elk geval, misschien had het geholpen als er even iemand langskwam, maar misschien ook niet? Soms heb ik dat. Ik moet gezond eten, maar heb tot nu toe vandaag nog maar 1 banaan gehad, en verder niets. Ik moet veel bewegen, maar zit de hele dag al in pyjama achter de pc... Ik heb net maar een glas whisky ingeschonken, mijn kalmeringsmiddel of choice, en wie weet straks maar weer even een paar uurtjes slapen... Gelukkig kan ik altijd wel slapen, zodra ik op mijn bed ga liggen, slaap ik. Dat is een gave 😊

Woensdagmiddag heb ik alle intake achter mekaar door: het gesprek met de chirurg, met de anesthesist, bloed prikken, de intake verpleegkundige, de apotheker, enz. Daarna wordt de operatie dan gepland, zelf gok ik op volgende week woensdag? 

Morgen de griepprik halen bij de huisarts, die komt mooi op tijd! En dan direct ook de prednison meenemen van de apotheek. Sinds een paar weken zitten huisarts, apotheek en nog zo wat allemaal bij mekaar in de helemaal verbouwd Voorhof kerk. En dan morgen ook maar weer wat gaan cachen? Mezelf dwingen me aan te kleden, de deur uit te gaan, en iets leuks te gaan doen... 

Vandaag was ook de doop van jongste kleinzoon Jan-Pieter. Ik heb afgezegd, want met alle stress die ik al heb zag ik het niet zitten om 2x een uur te rijden, en dan mezelf te begeven in een menigte mensen waarvan ik de meesten niet of amper ken... 😟

En morgen schijnt vast de zon wel weer! 🌞