Wat een dag...

Vanochtend werd ik wakker met hevige kramp in m'n maag. Gisteravond was ik erg moe, en lag ik voor mijn doen enorm vroeg in bed, al om 11 uur! Pas om half 8 opgestaan, maar toen had ik dus die kramp...

Ik zou om kwart over 10 bij de sportschool zijn, maar toen ik om half 10 boven probeerde me te wassen en aankleden lukte dat niet omdat ik dubbelgevouwen stond van de kramp. Toen toch maar besloten om een appje te sturen naar Maaike dat ik er helaas niet kon zijn vandaag. Ik kroop weer in bed, helemaal in elkaar gekropen, en viel alweer in slaap. Idioot, want normaal heb ik altijd ruim genoeg aan 5 tot 6 uur slaap per nacht.

Buikgriep op komst? Of de veel te vette hap die ik gisteravond bij de snackbar haalde, en waar m'n maag niet meer aan gewend is na zo lang erg gezond eten? lol... 

Om 11 uur werd ik wakker gebeld door het ziekenhuis, of de operatie een dag eerder kon? Nu dan op dinsdag en dan om 8 uur? Jawel hoor...

Ik ging naar beneden en de kramp leek weg, maar een half uurtje later begon die weer. Inmiddels zat ik te appen met Maaike die me o.a. een goede oefening stuurde voor m'n rugspier, waar ik erg blij mee ben (maar vandaag dus toch maar even niet). Het is nu half 6 en ik voel me nog steeds niet lekker, hoewel ik de hele dag ook nog niets gegeten heb.

Weer telefoon: De Toegang, die eindelijk wilde langskomen voor huishoudelijke hulp! Op 19 oktober heeft Buurtzorg er al naartoe gebeld, en op 9 november nogmaals, en toen hebben ze er SPOED! bij gezegd. En dit is dus hun spoed... bijna alweer een week later. Dit was alleen een gesprekje met de Toegang mevrouw. Hierna komt nog een keukentafelgesprek met de thuiszorg, alleen lig ik dan hoogstwaarschijnlijk zelf al in het ziekenhuis. Ze maakt er haast mee in elk geval, alleen is hun haast iets anders dan de mijne :-( En ik had juist zo graag alles zelf van te voren geregeld!

Dochterlief kon er helaas niet bij zijn, maar aangezien ik nogal gemakkelijk om ben te praten enz wilde ik toch graag een getuige, en wat steun. Gelukkig kon Mies komen! Hij is op de hoogte van het reilen en zeilen van De Toegang en de WMO hier in Emmen, via zijn functie als FNV consulent. Plus hij weet ook vrijwel alles van mij (behalve mijn pincode) :-D

De glazenwasser belde: bent u thuis? Eh jawel, ik zal de ramen boven dicht doen, en alle rolluiken omhoog.

Wachtend op de Toegang mevrouw en Mies vond ik online een prachtkadootje voor Jade voor Sinterklaas. Ik was bijna klaar met bestellen toen de dame kwam. En vrij snel daarna ook Mies. En de glazenwasser.

Deze mevrouw schrijft een verslag, en stuurt dat op. Maar dat lukt haar niet eerder dan maandag... Daarna komt er een keukentafelgesprek met de thuiszorg welke hulp precies nodig is (haar advies: alles). En pas dan komt de boel in gang. Ik heb haar het tel.nr. gegeven van dochter als mijn gevolmachtigde, en Mies staat ook standby. Zelf zal ik dan vast al geopereerd zijn. En thuiskomen uit het ziekenhuis in een huis dat al een paar maanden niet meer echt schoon is gemaakt. Zelf kan ik het niet meer, en dochter die het eerder wel eens deed heeft momenteel zelf al genoeg aan haar hoofd. Oh ja, en een indicatie of zoiets van de gemeente, over mijn eigen bijdrage. Maar misschien ben ik tegen die tijd al wel weer in staat om zelf zaken te regelen?

Vroeger was alles beter... Toen ik mijn rechter elleboog had gebroken belde ik gewoon de gemeente, en kwam er de volgende dag al iemand schoonmaken. Die goeie ouwe tijd van een paar jaar geleden!  

En nu heb ik dus de hele dag nog steeds niets gegeten, en ook niet genoeg bewogen, zoals ik dat eigenlijk moet. En komt er ineens weer van alles op me af. Wat ik allemaal nog moet regelen en doen met 1 dag minder tijd. Soms zou ik gewoon de hele dag in bed willen blijven liggen, maar ja, dat kan volgende week dus... :-(