Een Griepje

Vrijdag heb ik bijna de hele dag geslapen. Niet zo erg want we hadden bericht gekregen dat er tussen 8 en 4 geen stroom zou zijn voor minstens 4 uur. Dat bleek achteraf zelfs tot na 6 uur 's avonds. 

Zaterdag was ik echt grieperig. Ik kon niet warm worden, beetje oorpijn, beetje keelpijn, mijn hoofd voelt zwaar, beetje verkouden, wat meer hoesten en benauwd dan normaal... Niet heel erg dus, van alles een beetje. En ontzettend moe. 

Gister heb ik over de hele dag alleen een cracker gegeten en wat yoghurt. Ik had al wel vlees ontdooid, dus dat moest vandaag wel op: 2 hamburgers, gebakken met een rode ui en een paar champignons in plakjes.

Voor de broodnodige vitamientjes moest er natuurlijk ook groente bij, maar ik had totaal geen fut om echt te koken. Er lag een zakje wokgroente dat ook nodig op moest. Dat heb ik in een flinke pan water gegooid, met 3 scheppen tuinkruiden bouillonpoeder erbij in. Toen het bijna gaar was nog een handjevol droge noedels erbij, en voila: een erg lekker noedelsoepje, dat ga ik vaker maken :-) 

Ik voel me echt erg grieperig, maar hoe dat kan? Op 17 september heb ik mezelf weer in lockdown gezet: nergens meer naartoe, nergens anders naar binnen als in m'n eigen huis. En niemand meer binnen laten. Omdat er in Emmen zo veel besmettingen zijn komen dochter en kleinkids sindsdien ook niet meer bij me in de buurt, dus hoe ik dit nu gekregen heb? Het is geen simpele verkoudheid, het voelt meer als een griep, een virus. 

De enige die ik kan bedenken is m'n hulp, die is woensdag nog geweest. Ze zei direct na het aanbellen dat haar partner in quarantaine thuis zat omdat collega's van hem positief waren getest, maar hij had geen symptomen. Ik liet haar toen toch maar binnen. Toen ze bijna klaar was hier, na 3 uur, belde haar partner. Inmiddels had hij wel allerlei symptomen gekregen, en hij kon die middag al langskomen voor een test. 

Daar ben ik aardig van geschrokken, corona heerst hier overal om me heen nu... Eindelijk donderdagavond appte ze mij dat zijn test gelukkig negatief was. Ik heb daar wel even flink over in de rats gezeten... Geen idee of zij nu ook dit grieperige heeft, zou zij me misschien aangestoken hebben? Anders zou het echt niet kunnen, want ik ben verder alleen maar alleen thuis geweest :o

In elk geval, hoe erg ik er ook tegen op zie: er komt wederom niemand meer bij mij binnen en ik ga ook nergens meer naar binnen toe. Zelfs niet bij dochterlief dus, dat wil zij zelf ook niet trouwens. Alleen dachten we in maart nog dat het maar voor kort zou zijn, en nu zie ik het er van komen dat dit tot het voorjaar kan gaan duren. Plus in maart ging het naar steeds mooier weer toe, dus buiten mensen zien. Nu we richting de winter gaan is dat ook anders. Ik zie enorm op tegen de maandenlange isolatie die ik zo tegemoet ga, maar het zal helaas wel moeten :-( 

Vraag me alleen dus heel erg af hoe ik dit "griepje" nu dan heb gekregen, als ik wel door iemand besmet ben (hoe anders?) dan zou die 1,5 meter afstand ook niets uitmaken, ik ben al wekenlang bij niemand meer zo dichtbij geweest...