Terugblik

Van het gezin op deze foto ben ik ineens de enige die er nog is 😢

Vandaag 3 jaar geleden hoorde ik dat mijn moeder de avond ervoor overleden was, terwijl ik in Wijk aan Zee een reünie vierde van de oude 6e klas lagere school.

Maart 2018 klinkt nog maar zo kort geleden, maar het lijkt een eeuwigheid!

In juli dat jaar overleed mijn zus Margriet zeer plotseling. 

In september 2018 hoorde ik dat ik longkanker had.

En nu 2 weken geleden overleed mijn broer Mattheüs.

Ondertussen zit ik nu alweer ruim een jaar in isolatie wegens het coronavirus. Meer dan een jaar niet gezwommen, geen mensen geknuffeld, geen winkel in geweest...

Als iemand me dit alles had voorspeld op 17 maart 2018 had ik het nooit geloofd!

Gisteravond hoorde ik een moderne song die me ineens deed denken aan deze melodie, en één voor één kwamen er flarden tekst in m'n hoofd terug, via google vond ik toen dit op youtube. Dit was één van de liedjes die we vaak samen zongen als we onderweg waren in de auto. Niet meer gehoord of aan gedacht sinds ik een kind was... 

Normaal had ik dit dan meteen aan Matt gestuurd, maar nu realiseerde ik me dat ik mijn herinneringen aan mijn jeugd met niemand meer delen kan. En dat voelt raar, en eenzaam 😭😭

Dit was onze auto, de enige die mijn vader ooit had in Nederland. Een witte Ford Cortina de Luxe met rode bekleding, het kenteken was 20-38-DG (ja dat ken ik nog steeds uit m'n hoofd!) We kregen hem toen ik 10 was, en nadat hij weg was wegens totaal versleten heeft m'n vader nooit meer een andere auto genomen.