Oma was Ballorig

Donderdag had ik mijn allerlaatste examen, ik wacht nu nog op dat cijfer, plus nog één andere. Maar met school ben ik nu dus helemaal klaar: VAKANTIE! En waar kun je dat beter vieren dan bij Ballorig?

Vallen is onmogelijk met overal rondom die vangnetten, maar de ruimte is er allemaal meer berekend op peuters dan op dikke oma's ;-)

Logan had hier steeds een zetje nodig om een verdieping hoger te komen, dat kan hij nog net niet zelf klimmen. Dus oma lag hier een poosje klaar om hem daar steeds eventjes mee te helpen.

Net apekooi: heerlijk klimmen en klauteren

het past allemaal maar net, lol (/note to self: dochter niet meer mijn camera geven!)

Samen spelen met Legoblokjes

   

Logan kan nog niet zo goed zelf sturen, maar zo zit het stuurtje helemaal klem :-P

Dan toch maar elk een eigen voertuig

  

Mama dikke buik!

Onderonsje tussen moeder en zoon :-)

  

Op een trampoline onbewogen foto's maken lukt toch niet

Even uitblazen...

En samen vallen :-D

  

Hier paste zelfs mama met dikke buik nog wel in ;-)

Samen tsjikappen

Volgens Logan zegt een rupsje tsjikap tsjikap. Op deze manier gaat hij altijd de trap af, en dan moet je daarbij ook tsjikap zeggen natuurlijk. Bij hun thuis moet oma ook altijd zo de trap naar beneden, maar op die zachte dikke rollen tsjikapt het nog veel lekkerder! Waarom oma voorop moet? Zodat hij kan controleren of ik het wel goed doe, natuurlijk!

Tsjikappen kun je ook samen hand-in-hand

Fietsen

En natuurlijk heb je nu en dan even een pauze nodig, met drinken en stroopwafels

  

Brandweerwagen

Hier mag hij altijd even in vlak voor ze naar huis gaan: een ritueel van het is nu echt bijna afgelopen. We hebben de hele middag heerlijk gespeeld, en het was een goeie work-out voor oma, lol.

Terug thuis was er nog een verrassing: we kregen kaasfondue! Speciaal om te vieren dat ik nu klaar ben met school :-)

Dat voelt best raar, geen school meer. Niet meer elke dag op de fiets naar Emmen toe, thuis niet meer elke dag uren lang huiswerk maken en leren. Ineens niet meer hoeven opstaan om 7 uur 's ochtends. Geen klasgenoten en leraren meer, wat juist zo gezellig was. Ergens een fijn gevoel dat ik het toch maar even gedaan heb allemaal, en aan de andere kant een overgang van constant er heel erg druk mee bezig zijn tot ineens zomaar helemaal niets meer hoeven.

Daarom is het heel goed dat ik morgenochtend voor een volle week naar Aduarderzijl vertrek, waarvoor ik de caravan van AnneRie mag gebruiken! Vroeger lag onze boot daar, dus ik ken de omgeving heel goed. Even een week helemaal niets doen, niets hoeven. Uitrusten, bijkomen en weer opladen. 

Ik heb boeken mee, breiwerk voor Babytje, en de laptop van de buurvrouw. Ronja gaat natuurlijk ook mee, en samen gaan we elke dag lange wandelingen maken. En uitstapjes: naar Eenrum, naar Den Andel, en ik wil weer eens naar het museum van het Klooster van Aduard... Lekker uitwaaien op Noordpolderzijl en weer even kijken in Vliedorp: nu alleen nog maar een terpje met wat grafzerken, vroeger een dorp waar voorouders van me woonden. Op Lauwersoog vis eten... Een week lang echt helemaal alleen zijn, rust en stilte, genieten van het water en dat ik weer eens kan kijken tot aan de horizon :-D

Omdat Aduarderzijl zowat aan het einde van de wereld ligt, is het nog maar de vraag of ik er een internetverbinding kan vinden dus bloggen gaat waarschijnlijk niet ;-)

Tot over een week allemaal !!!!