De 19e Angelslotocht

Monument voor de Emmerdennen

Vandaag hebben Ronja en ik de Angelslotocht gelopen, als altijd weer schitterend mooi. De route is ieder jaar anders, en elk jaar weer heel afwisselend. Gisteren zat ik voor de 30 en 40 km van deze tocht als controlepost in Erm.

We troffen het enorm met het weer, vrijwel geen wind, droog, de hele dag zon en lekker warm. Afwisselend in de zon lopen en dan weer in de schaduw was erg lekker.

Het Zandmeertje: elk seizoen weer anders, maar altijd zó mooi!

We liepen een stuk van het Familiepad. Met bordjes met uitleg over vooral roofvogels langs de kant, en hier en daar een dier uitgesneden uit een afgezaagde dikke boom.

Ook ging een deel van de route langs het Kabouterpad: smalle heuvel op heuvel af paadjes, met onverwachte uitzichten. Een leuk spannend pad vooral voor kleine kindertjes.

Toen we volgens mij ongeveer halverwege waren beloofde ik Ronja dat we op het volgende bankje rust zouden nemen. Stond er het eerste deel van de route om de haverklap een bankje, daarna kom je er dan natuurlijk geen meer tegen. Behalve eentje waar een verliefd stelletje op zat, waardoor wij besloten om nog maar een bankje verder te lopen.

Uiteindelijk werd het het bankje bij het zandmeertje. Heerlijk plekje om een kwartiertje te zitten uitrusten natuurlijk! Ronja dronk voor het eerst uit haar nieuwe waterfles, en we deelden een broodje kaas. Als ik kaas eet krijgt ze altijd een stukje, en daar stond ik nu even niet bij stil. Tot ze tegen me aan begon te springen, mij ondertussen smekend aankijkend. Oh ja, er zit kaas op hè, sorry hoor! 

Na het zandmeertje was het nog maar een klein stukje terug naar het clubhuis om ons af te melden. En om de EHBO-post te vragen eens naar mijn hand te kijken. In mijn handpalm heb ik al een flinke poos een erg pijnlijk plekje. Ik dacht eerst een splinter maar kon zelf niets vinden. Wel was het inmiddels wat ontstoken, en voor iets dat je amper ziet behoorlijk pijnlijk. Binnen een paar minuten was ik er van af, ze vond inderdaad een splinter(tje). En ik heb er amper iets van gevoeld, veel minder dan toen ik er zelf mee aan te peuteren was :-)

We hebben echt genoten van de tocht vandaag, hoewel de dag niet zo lekker begon. Ronja's riem die uit zichzelf oprolt was stuk. Dat heb je nu en dan, en soms heb ik ook wel een reserve liggen. Nu dus niet, en de winkels zijn gesloten wegens zondag. Dat werd dan dus lopen met een paar meter riem om m'n hand gewikkeld. Loslopen mogen hondjes hier alleen doordeweeks, in het weekend moeten ze in de Emmerdennen aangelijnd zijn.

En toen we de deur uit gingen bleek de achterband van mijn fiets helemaal plat te zijn. Ik overwoog even om dan maar thuis te blijven, maar uiteindelijk zijn we met de auto gegaan. Terug thuis een buurman gevraagd of hij één dezer dagen de band voor me plakken wil. Gelukkig heb ik dit net nu ik even niet werk...

Ik liep vandaag voor het eerst met mijn heuptasje om, dat ik van zoonlief kreeg voor Sinterklaas. Ideaal, dit bevalt me heel erg goed! Het loopt veel plezieriger dan met een rugzak om. En het is groot genoeg, alles wat ik mee wilde nemen past er prima in, met nog flink ruimte over zelfs :-D

Mijn heuptasje :-)

Verschil moet er wezen: Ronja's nieuwe drinkfles (links) is veel groter dan de mijne (rechts). Toch maar eens zoeken naar een eigen heuptasje voor haar, zodat ze haar eigen spullen mee kan sjouwen ;-)