Fietstest deel 2

Bij deel 1 vorige maand stopte ik omdat bij het fietsen - half liggend - mijn bovenbenen bij elke trap vrij hard tegen mijn buik aan klapten. Dat werd steeds vervelender, en dat ligt geheel aan mijn vormgeving. Het blijkt dat bij mannen met dit probleem (een dikke buik dus) men ze dan nog iets verder achterover laat liggen, maar dat was bij mij ook al geen optie, want "mannen hebben doorgaans langere benen" oftewel: mijn pootjes zijn dan te kort om nog bij de trappers te kunnen... 😟

Ik had dit probleem zowel toen gelijk aan de fietslui verteld, als ook later aan de longarts. De vorige keer fietste ik 60 Watt, de longarts zei daarover "voldoende". Maar toch moest de test van hem overgedaan worden. 😠 Ik ga wel even overleggen of er iets aan gedaan kan worden...

Vanochtend ging ik er nog zenuwachtiger naartoe dan de vorige keer, want ik wist nu wat me te wachten stond, en of het nu dan veel beter zou uitpakken? Ja! Dankzij dit geweldige ziekenhuis, nou ja, dankzij het geweldige personeel! 😊

De longarts ging overleggen met de fietsmeneer wat er aan te doen was om mij wat prettiger te laten fietsen. Toen ik vanochtend binnen kwam liet hij me dat trots zien: ze hadden een normale fitnessfiets aangesloten op alle apparatuur, waardoor ik normaal rechtop kon zitten fietsen! Geweldig! 😃

Ik kwam vanochtend ruim boven de 80 watt, richting de 90. Dus op een klein beetje na een derde beter dan de vorige keer, en hij bleef maar zeggen dat zowel bloeddruk, hartslag, als ademhaling prima waren... 😅

Morgenochtend word ik verwacht bij de longarts voor de uitslag van alle onderzoeken van de afgelopen tijd... In elk geval heb ik al die onderzoeken nu helemaal achter de rug, en ze overleefd.

Ik: ik heb geen bh aan gedaan, want als ik daar ben moet toch mijn bovenkleding uit
Dochter: dat is handig
Ik: mijn shirt moet dan ook uit, maar om nu met ontbloot bovenlichaam het ziekenhuis binnen te lopen...
Dochter: Ja, dan zouden ze je meteen opnemen, maar dan op een heel andere afdeling!
😂😂😂