Doei Kanker - Hallo Toekomst!

De gehate picclijn die sinds december zo veel bepaalde, is er eindelijk uit! 😝

Gisteren heb ik de laatste chemo gekregen! Alle behandelingen zijn nu achter de rug! En als het goed is ben ik nu genezen van de longkanker...
Vanochtend is de picclijn uit mijn arm verwijderd, zodra dat wondje dicht is kan ik weer heerlijk in bad liggen, zwemmen enz.

Koffie met iets erbij, tijdens de chemo gisteren

Over 10 dagen weer controle van de chemo, de bloedwaardes enz.

En daarna moet ik elke 2 maanden op controle bij de longarts, met bloedonderzoek en longfoto. En dan maar hopen dat er niets terugkomt, dat alles ook echt weg is nu! Maar ik probeer mezelf ervan te overtuigen dat dat echt wel zo zal zijn... Hoewel het nu ook wel een beetje eng aanvoelt. Zolang de behandelingen nog bezig waren had ik het gevoel dat ik er alles tegen deed wat ik kon, en dat stopt nu dus 😉

De lunch tijdens de chemo, altijd lekker! De soep was deze keer een heldere aspergesoep.

Over ongeveer een maand mag ik beginnen met revalideren, eerst herstellen van deze laatste chemo, waar ik vast nog wel wat van zal merken... Op dit moment nog niets, maar ik zit nu vol adrenaline van het verwijderen van de picclijn (spannend!) en het afsluiten van een erg zware periode van behandelingen.

Revalidatie kan in het ziekenhuis, maar daar hebben ze een enorme wachtlijst. Ik kan ook naar een fysiotherapeut naar keuze, ik krijg een aantal namen van fysiopraktijken hier in de buurt die bekend zijn met oncologie revalidatie, daar kan ik dan zelf een afspraak maken, de verwijsbrief krijg ik thuisgestuurd.

Ook wil de oncologe graag dat er dan ook aandacht wordt besteed aan m'n rug en heupen, waar ik artrose in heb, zodat ik hopelijk  ook weer wat beter ga lopen. Want door alle ziekenhuisopnames en noodgedwongen weinig actief zijn is dat ook alleen maar erger geworden. En beter bewegen = weer een betere conditie krijgen, en dat is natuurlijk ook heel goed voor m'n longen!

Ranja tijdens de chemo (wegens het hitteplan moeten je veel drinken) met alweer iets erbij 😊

Haha, en misschien nu ook eens wat gewicht verliezen, door revalideren enz. Sinds ik ziek werd, werd steeds mijn gewicht nauwkeurig in de gaten gehouden, want ik mocht absoluut niet afvallen: mijn lichaam had het al druk genoeg met herstellen en gewicht verliezen zou dat kunnen tegenwerken. Ook was hierbij de hele tijd mijn (over)gewicht juist een pluspunt, omdat ik genoeg reserves had. Maar dat is nu achter de rug, dus het zou wel lekker wezen als ik nu ook eens wat af ga vallen... tzt 😉

En zwemmen mag nu weer! Althans over een paar dagen, als het wondje van de picclijn helemaal dicht zit, maar erg groot is dat niet dus dat zal wel snel genezen. Jade wacht al zo lang tot we weer samen gaan zwemmen, voor haar is dat dan het bewijs dat oma weer beter is, iets waar natuurlijk ook alle kleinkids heel erg mee hebben gezeten!

Het uitzicht vannacht van kamer 318, hopelijk was dit de allerlaatste opname voor een heeeel erg lange tijd!

Als ik weer sterk genoeg ben, en weer zelf durf autorijden na deze laatste chemo, kan ik ook weer regelmatig naar yoga, daar kijk ik ook erg naar uit!

💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗💗

Ik heb dit proces natuurlijk niet helemaal alleen doorlopen. Allereerst had ik erg veel steun aan m'n longarts en oncologe, die allebei geweldig zijn!

Ten 2e mijn kids Rick en Charlotte, die me altijd haalden en brachten, me in het ziekenhuis kwamen bezoeken en alles voor me deden deden wat ik zelf niet kon. En natuurlijk hun partners voor het op de kinderen passen en alleen thuis zitten als m'n kids het weer eens druk hadden met mij... 😉

Dan was er een stel lieve mensen die me geregeld bezochten, iets wat heel belangrijk voor me was! En die me ook gereden hebben naar elk een deel van de 25 bestralingen: Mies, Elles, Joke. Ik vond het heel fijn dat jullie er al die tijd voor me waren! 😘

En als laatste de lieve zusters van Buurtzorg, waar ik nog wel even contact mee houd, maar die me geweldig hebben verzorgd gedurende de 6 maanden sinds ik weer thuis ben na de operatie!