Ik heb niet mijn CV meegestuurd, noch andere info die ze vroegen ingevuld, ik heb alleen in een paar zinnen onderaan het laatste blad gezet dat er nog geen optie is dat ik op korte termijn weer ga werken. Dat ik nu ook niet in staat ben om zelfstandig naar ze toe te komen, en dat ik de laatste tijd ongeveer net zo vaak in een ziekenhuis lig, als dat ik er uit ben. Bij CV en nog zo wat vragen heb ik telkens NVT ingevuld. Ik was er lekker snel mee klaar 😏
Zojuist werd ik gebeld door een erg aardige UWV verpleegkundige. We hadden een leuk gesprek, en het is geregeld voor nu. Ze geeft het allemaal door aan de arts die dan een verslagje schrijft. En ze verwacht dat ik over geruime tijd, denk aan maanden, weer eens gebeld ga worden hoe het dan met me gaat.
Ze vond dat ik erg strijdbaar en monter en fit klink aan de telefoon. Klopt, als ik zit voel ik me precies zoals een jaar geleden. Maar ik moet niet gaan bewegen, lopen, zelfs even lopend van mijn stoel naar de voordeur ben ik nu al uitgeput en buiten adem.
Hoe het dus met me gaat?
Op zich prima na de vorige chemo, vandaag een week geleden. Of ik begin aan de bijwerkingen te wennen, dat zal ook vast wel. Ik eet goed, maar weet inmiddels precies wat meestal wel, en wat niet werkt. Aanpassen dus wat ik eet, en wel zoveel mogelijk gezond. Groente, fruit en eiwitten vooral. Ik val nog steeds niet af, wat ik erg knap vind van mezelf 😀 Afvallen wil ik wel hierna proberen, als ik straks weer op de been probeer te komen, maar nu dus nog maar even niet. En in geval van nood ligt er altijd wel een tonnetje Ben & Jerry's ijs in de vriezer 😋
Ik ben, als ik niet zit of lig, nu heel erg zwak. Uitblazen als ik naar de keuken of naar de deur loop. De trap op en af ben ik weer totaal buiten adem, zoals net na de operatie en al eerder eens. In bad gaan, 2x per week, met de hulp en lieve zorg van de Buurtzorgzuster kost me zo'n beetje alle energie die ik voor een hele dag heb. Maar ik weet van de vorige keren dat dat in de loop van de tijd ook wel weer beter gaat worden 😊
Ik zie er gelukkig nog steeds uit als mezelf, al is mijn haar misschien iets dunner geworden, voornamelijk bovenop. M'n krullen heb ik nog steeds! Ook mijn figuur is gewoon nog hetzelfde als een jaar geleden, wat ook de bedoeling was (van de dokters, lol). Zoals m'n yogavriendin Elles laatst zei: als iemand je op straat ziet lopen zou je niet denken dat jij ziek bent... Dus voor wie eens gezellig bij me langs wil komen: ik ben niet eng! 😃
Verder kijk ik nu wel heel erg uit naar het einde van alle behandelingen. Ik vind het wel eens genoeg allemaal, zo langzamerhand. Nog 1 chemokuur te gaan, op de 26e, en dan ben ik klaar met dit hele traject! Project Kanker afgesloten, en dan op naar Project Herstel! Het liefst zou ik dan gewoon weer lekker aan het werk gaan, alleen bestaat mijn baan sinds vorig jaar juni al niet meer... En of ik weer iets vind wat ik tzt wel doen kan? Ik zie het wel, maar ik sluit het nog niet uit dat ik weer ergens ga werken, ooit... Alleen nu dus nog maar ff niet😉
De UWV verpleegkundige vond dat ook. Wat er hierna komt is dat u probeert weer sterker te worden zei ze. Psies! Maar ondertussen begin ik me wel steeds meer op te winden dat ik zo weinig meer kan. Terwijl ik juist wel het gevoel heb dat ik van alles wil doen! Lastig hoor, je kunt beter ziek op bed liggen dan vol energie in je stoel zitten terwijl je totaal niet de conditie meer hebt om nog zelf iets te doen 😭
Het wordt tijd dat de poesjes hier komen wonen!!!!!
 |
| Ook als ik er zelf niet in lig wordt het ziekenhuisbed in de woonkamer soms goed gebruikt. Vanmiddag kwam er hier een bijna geheel zwart uitgeslagen kleindochter, rechtstreeks van paardrijden... Na een uurtje spelen in mijn ligbad mocht ze in haar toen weer schone roze blootje heerlijk relaxen in oma's bed 💗 |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten