Gisteren ben ik weer naar het ziekenhuis geweest voor de 3-maandelijkse controle. Dat was lang nog onzeker want als de coronabesmettingen hier me te hoog waren zou ik af gaan zeggen. Maar uiteindelijk durfden we het toch aan, mede omdat het nu hier in het ziekenhuis ook verplicht is een mondkapje π· te dragen, in augustus was dat hier zelfs verboden, en daar voelde ik me toen erg onveilig bij.
In de brief stond dat je alleen komen moet, tenzij... Wij gingen natuurlijk voor het tenzij: we namen mijn rolstoel mee, en aangezien Char me dan moet duwen, moest zij wel mee naar binnen π De dokter zei dat dat volgende keer niet weer hoeft, als Char dan niet met me mee naar binnen mag moeten ze hem maar even bellen π
Bloed laten prikken is altijd leuk, ik krijg daar een Cito-formulier voor. De wachtkamer zat vol, met tussen elke stoel dan 2 stoelen waar niemand op zitten mocht. Ook stond er een lange rij wachtenden in de hal, allemaal op 1,5 meter afstand natuurlijk. Maar Char drukte op de knop Cito, en ik was direct aan de beurt. Grappig hoe mensen dan naar je kijken die al een tijd staan te wachten π π
Daarna naar de rΓΆntgen voor de longfoto. Ook daar was ik snel aan de beurt. En dan een uur later, als alle uitslagen bekend zijn, naar de longarts toe. Normaal wachten we dan buiten op een bankje maar deze keer zaten we in de vrijwel lege wachtkamer, teveel gedoe met veel omlopen, door die coronatent heen naar buiten en dan later weer erdoor naar binnen, langs de beveiliging...
Ik werd helemaal goedgekeurd, de dokter was zeer tevreden, en wij dus ook! Ik moest steeds elke 3 maanden terug komen, dat is nu 4 maanden geworden, dus in maart pas weer π
Ik werd geopereerd op 20 november 2018, nu alweer 2 jaar geleden dus, en het gaat nog steeds goed met me, dat had ik eerlijk gezegd toen niet durven hopen... Iedere keer ben ik de dagen voor de controle heel zenuwachtig, en erna uitgeput. Vanochtend (nou ja, middag) werd ik pas om half 2 wakker!
Voor we naar huis gingen hebben we om het te vieren gevulde koeken gekocht, die zijn in het ziekenhuis altijd erg lekker, met zo'n knapperige donkere rand eromheen π
Geen opmerkingen:
Een reactie posten