Anesthesist

Maandag om kwart voor 10 heb ik een endo-echoscopie (EBUS): ze gaan dan met een slangetje met camera mijn luchtpijp in om te kijken naar de lymfeklieren tussen beide longen in. En nemen er eventueel wat weefsel weg om te onderzoeken. Dat is vrijwel hetzelfde als de bronchoscopie die ik vrijdag 7 september had. 

Ik had van te voren van iemand gehoord dat dat het vreselijkste was wat hij ooit mee had gemaakt, en was er toen dan ook zo zenuwachtig voor dat ik er duizelig van was. En ja, het was echt niet leuk... (zwak uitgedrukt). De ingreep zelf heb ik niets van vernomen, maar wel dat ik vanuit de wachtkamer de operatiekamer in werd gereden, en direct begonnen er 4 mensen dingen op mij te plakken, in mij te prikken, ik kreeg een bloeddrukmeter om, zuurstof in mijn neus enz.

Daarna werd er elke paar minuten verdoving gesprayd, van mijn mond tot uiteindelijk diep in m'n keel... en ik was totaal in paniek. Ik was de hele tijd enorm aan het hoesten en kokhalzen (oh, vandaar dat ik uren tevoren niet meer mocht eten of drinken, lol)...

Vorige week donderdag belde de longarts dat ik hetzelfde dus maandag weer moet ondergaan. Hij was er toen ook bij, en ik zei tegen hem dat ik had gehoopt dat nooit meer mee te hoeven maken. Het antwoord was simpel: het is noodzakelijk. Dus ik zei direct dat ik het natuurlijk wel ging doen. Alles om weer beter te worden!

De vorige keer moest ik in het ziekenhuis een formulier invullen voor de sedatie, en dat daar gelijk inleveren. Nu had ik vandaag een afspraak met de anesthesist. Vreemd, waarom deze keer wel? Nou, om mij gerust te stellen! Ik voel me na dat gesprek vanmiddag al een heel stuk beter! :-D

Ik vroeg me ook af de vorige keer toen plotseling het licht uit ging tijdens de laatste keer sprayen of ik van mijn stokje was gegaan van de spanning, of door de sedatie? Het laatste, dus. Dat wist hij zeker. Wel fijn om dat nu te weten, want ik bleef het me maar afvragen. 

Ik ben er alweer dagenlang zenuwachtig van, maar... Maandag doen ze het anders. Ik word dan opgenomen, en in een kamer op een bed gelegd waar ik rustig voorbereid word. Dus niet met 4 man tegelijk direct in de operatiekamer van alles op me aansluiten enz. Ook krijg ik dan gelijk al iets rustgevends toegediend, zodat ik van het sprayen ook heel veel minder zal gaan merken. Jippie!

Het was een heel fijn gesprek, en ik voel me er nu een stuk geruster op dan de vorige keer, hoewel ik nu al wel weet wat me te wachten staat. Maar hopelijk dus deze keer met veel minder paniek :-)

M'n bloeddruk was vanmiddag wel skyhigh: 184 over 96... oeps! Maar volgens de anesthesist kwam dat vast omdat ik een leuke jonge vent tegenover me had zitten. En als hij zijn witte jas uit deed zou die vast wel naar beneden gaan... Hhmm, of juist omhoog? :-D


Ik mag of na een paar uur weer naar huis, of ze houden me een nacht, dat merk ik na afloop pas. Mag ik wel naar huis dan weer 24 uur onder toezicht. En omdat we dat deze keer van tevoren al weten is al geregeld dat Char dan bij mij blijft slapen. De volgende dag nog herstellen. In elk geval gaat natuurlijk het Zoekboek mee, als afleiding tot ik geholpen ga worden, en na afloop tot ik weer naar huis mag ;-)

En dan heb ik even helemaal geen afspraken meer tot woensdag de 10e. Dus van 3 tot 10 oktober wil ik zoveel mogelijk leuke dingen gaan doen! Kom maar op met die plannen!


Agenda:
1 oktober Endo-echoscopie
10 oktober Ergometrie (fietstest 2e x)
18 oktober longarts