Tijd

De waarneming van tijd, of meer algemeen: de timing van ons gedrag, is een nog vrijwel onontgonnen gebied in de psychologie. Er bestaat geen apart zintuig voor het waarnemen van tijd. Tijdsperceptie, of liever tijdsbeleving, lijkt eerder een afgeleide entiteit te zijn van onze bewuste ervaring. Tijdsperceptie speelt ook een rol in onze tijdsbeleving: soms lijkt de tijd zeer snel en soms zeer langzaam te verlopen. Tijdsperceptie heeft soms het karakter van tijdsillusies: zoals bij het waarnemen en beoordelen van de duur, volgorde en gelijktijdigheid van gebeurtenissen.

Dat is bij mij momenteel helemaal zoek. Ik neem het waar, en verbaas me erover.
Ik heb nooit een horloge nodig, als ik naar buiten kijk en bedenk dat het nu ongeveer bv 4 uur 's middags zal zijn, dan klopt dat vrijwel altijd.
Als ik mijn wekker zet dan maakt die me nooit wakker, want ik word altijd, echt altijd! minstens een kwartier voor de wekker afloopt, wakker.
En dat is nu nog steeds zo, maar...

Gisteren realiseerde ik me ineens dat ik afgelopen maandag pas, dus nog geen week geleden, hoorde dat ik longkanker heb. Het voelt als weken geleden!

Donderdagmiddag belde de longarts me op, over de uitslagen van de onderzoeken die ik gehad heb.

Over 2 weken moet ik weer de fietstest van afgelopen woensdag doen.
En ik krijg binnenkort een oproep voor opnieuw een bronchoscopie (Zie: Het vervelendste achter de rug). Die bronchoscopie was dus vrijdag 2 weken geleden, maar dat weet ik alleen door in mijn agenda te kijken, want het lijkt al veel langer!

Heel bevreemdend, want normaal kan ik zoiets altijd exact een plaats geven in de tijd. Nu lijken recente dingen ineens lang geleden, en herinner ik me geen datum of dag meer, terwijl ik dat normaal altijd heel erg goed onthoud.

Eerst aanstaande dinsdag naar Hoogeveen voor een nucleaire scan van mijn longen, daarmee wordt de doorbloeding gemeten. Niets om tegenop te zien. Zoonlief brengt me erheen, ik krijg een injectie met iets radioactiefs en ga dan een half uurtje de scanner in. Niet van te voren nuchter blijven, of iets om tegenop te zien.

De komende de 2 a 3 weken staat er nog geen operatie gepland. Ik wacht nu op een oproep voor de 2e bronchoscopie, plus daar vooraf een afspraak met een anesthesist (dat hoefde de vorige keer niet). Hierbij willen ze kijken naar de lymfeklieren tussen mijn beide longen in.

En een nieuwe afspraak, over ongeveer 2 weken, voor een fietstest. En daarna dan weer wachten op de uitslagen...

Daar tussendoor proberen om zoveel mogelijk te relaxen, leuke dingen doen, bewegen en toch ook mijn rust nemen.

Als ik ontwaak 's ochtends dan dringt elke dag opnieuw ineens tot me door wat er ook weer aan de hand is...
Ik heb afleiding, doe iets leuks, en merk ineens dat mijn handen nogal trillen, ik laat dingen vallen... oh ja... 

Maar ik blijf positief en wil er niet teveel in opgaan, tussen de onderzoeken enz door. Zoals ik eigenlijk altijd al doe: leven in het nu, geen zorgen voor morgen, enz. ;-)