|
16 jaar, oefenen voor mijn eerste typediploma |
Toen ik 16 was, haalde ik het Praktijkdiploma Machineschrijven Eerste Klas. Toentertijd was dat niet "alleen maar" typen, het was een vakdiploma, je werd er typiste mee. De onderdelen waren:
- A (een negen): een brief met doorslag en envelop naar concept - een memorandum - een briefkaart - een stuk proza
- B (een negen): een rekening - een in de handel voorkomend formulier - eenvoudig tabellen- of staatwerk
- C (een zes) het typen van een stuk ter lengte van tenminste 2000 aanslagen naar gedrukt concept in 10 minuten
Dit haalde ik zonder al te veel moeite. Elke donderdagavond hadden we les vlak bij het station van Beverwijk. Elke donderdagavond was het ook koopavond in Amsterdam. Waar ik natuurlijk op die leeftijd van mijn ouders niet zomaar heen mocht... En zodoende ging ik geregeld ipv typen met Ineke naar Amsterdam toe. Met de trein was dat een kwartiertje, en ik was dan op dezelfde tijd thuis als van typen. Thuis oefende ik heel veel op mijn lichtblauwe koffer-schrijfmachine, want ik vond het heel leuk om te doen.
|
Ietwat gehavend teruggekregen van de inbreker, maar blij dat ik hem nog steeds heb! |
En jawel, binnen een jaar was ik geslaagd en kon ik mijn baan als winkelbediende bij de Co-op opzeggen en op voordracht van mijn vader aan de slag als typiste op Transwijk II bij de Hoogovens, een typekamer (die bestaan natuurlijk ook allang niet meer). Mevrouw Withaar was daar de directrice, dat mens vergeet ik nooit weer! Grrrr....
|
31 maart 1980 om 10 uur 's ochtends: Tikkerij Van Gorcum, werkend aan het boek The Myth of Venice, door Haitsma Mulier. Foto gemaakt door dhr Roberti, grafisch ontwerper - Wat je tikte kwam op een enorme ponsband (circa 25 pagina's per band) - Zie ook het kopijbordje bovenop de tekstverwerker (zo heette die machine) |
Typen deed ik heel graag, en zodoende rolde ik uiteindelijk in het vak van tikker bij de Koninklijke Van Gorcum & Comp. te Assen. Op de tikkerij (zetterij) werkten circa 14 mannen, ik was de eerste vrouw daar. Het was een mannenberoep, maar werkend op de administratie was ik zo vaak mogelijk op de tikkerij te vinden, daar lag mijn passie. En zodoende mocht ik er ook komen werken: als eerste vrouw ooit, en zonder de beroepsopleiding die de rest had: Ik had het mezelf in rustige uurtjes aangeleerd, en wat ik niet wist was 1x vragen. Nu en dan werkte ik ook als corrector, nog leuker, maar helaas... Ik verliet de tikkerij toen er een flink aantal mensen uit moesten: de computer was uitgevonden en daarmee werd ons mooie vak overbodig. De anderen waren allemaal mannen met een gezin, en ik had toen plannen voor een kindje. Wel heb ik het toen nog een poos thuis gedaan, op afroep als er te weinig menskracht was. Daarvoor stond ik ook ingeschreven bij de KvK, als één van de eerste ZZP-ers ooit, denk ik nu ;-)
Op school nu mag je typediploma niet ouder zijn dan 3 jaar, het mijne (1974), inmiddels 38 jaar oud, en hoewel veel uitgebreider, geldt dus niet meer. Motivatie voor het typen ontbrak me totaal, want een baas kijkt heus niet hoe je een brief tikt, ook al doe je het met je neus of met je tenen, als die maar foutloos en op tijd af is, toch?
Maar het moest dus. Begonnen eind september zakte ik in december grandioos voor het examen. School: wie gaat er nu ook al na 2 maanden examen doen... Ik haatte de typeles, de eerste 2 uur op de dinsdagochtend. Oefende thuis veel te weinig met enorme tegenzin. Want ik kan typen, zie mijn CV! Met mijn gebroken elleboog vorig jaar tikte ik uitgebreide blogs met alleen m'n linker hand. Maar ja, het moet dus met 10 vingers blind, grrr....
Het nadeel van dit systeem, via de pc, is dat elke letter exact op de juiste plaats moet komen. Dus mis je een spatie, dan is alles wat daarna komt ook fout. Terwijl je in het echt gewoon die spatie er dan even tussen zet. Dus 1 enkel foutje kan door de typlessen gerekend worden als 10+ fouten, als je het niet snel genoeg corrigeert.
Ik haalde slechte cijfers tijdens de les en thuis, maar toch gaf de lerares me op voor het examen vandaag: Je zult het toch moeten halen. Ik had haar gedreigd me ziek te melden, maar ging toch maar... Gister vroeg ze me wie ik het liefste als toezichthouder wilde, welk lokaal het liefst? En: we gaan je er doorheen slepen met z'n allen! Heel lief, iedereen leefde mee want ik was als de dood om weer te zakken, en nog weer maanden lang door te moeten met die gehate les.
En toen... 7 minuten typen vanochtend vroeg, wel wat foutjes dus ik vreesde alweer het ergste... had ik een 7! Ik moest 130 aanslagen per minuut halen maar dat werden er 226 (en die worden naar boven afgerond). Een veel lichter examen dan het uitgebreide van 1974, maar ik ben nu voor de rest van mijn leven van typelessen af, joepie!!!!
De beloning: voortaan elke dinsdag de eerste 2 uur vrij, dus lekker uitslapen :-D