Goedgekeurd - morgen chemo nr 3

Vanochtend weer bloed laten prikken in het ziekenhuis, en daarna naar de oncologe, die me heeft goedgekeurd voor de volgende chemokuur.

Morgenochtend mag ik me om kwart voor 9 melden. Zoals elke keer "mag" ik weer een nachtje blijven slapen 😰
Donderdagochtend mag Char me dan rond 9 uur weer op komen halen 😺

Agenda:

7 juni komt de trombosedienst me thuis prikken, wegens afwezigheid van Rick (Baltic Sea Rally) en Char (NPK: Noordelijk Pinksterkamp), en later op de dag word ik dan gebeld over de uitslag, en of er nog bijzonderheden zijn gevonden

24 juni om kwart over 12 weer bloed laten prikken in het ziekenhuis, en een uur later naar de oncologe voor controle

Als alles dan goed is volgt op 26 juni dan de allerlaatste chemokuur!

R.I.P. JR - Welkom Khoffy

 

 2 weken geleden is de hond van andere oma overleden, JR is 15 jaar geworden. 

Het kwam niet helemaal onverwacht, want hij was al maandenlang ziek 😿

JR als puppie, maar veel groter is ie ook nooit geworden

Afgelopen zondag heeft ze samen met Char en Logan een nieuwe pup gekocht, die meteen mee mocht: dit keer een bruine Labradoedel. 

Yup, met mijn auto, die sinds eind vorig jaar vaker bij Chars huis staat dan bij het mijne 😲

 

 

 Als pup istie nu al veel groter dan JR ooit is geworden! 🙀

 Zijn naam is Khoffy, spreek uit als: Koffie. 

Khoffy houdt van koekjes, hij kwam even bij mij kennis maken en nadat ik hem een hondenkoekje gegeven had, bleef ie constant achter mij aan lopen, of hij zat op mijn voet 😺

Ik hou niet zo van grote honden. 

Behalve dan van Hunter, want die hoort inmiddels bij de familie. 

En deze schijnt zelfs nog groter te worden...

Foxy en Billie

Aragog zonder beestjes, dat hoort niet. Sinds Happy dood is is het hier veel te stil in huis. Eigenlijk al sinds verleden zomer nadat Breezer en Cosmo overleden zijn, maar nu dus helemaal. De kids hadden dat allang door en dachten al mee. Een konijn, 2 cavia's? Nee het moest weer een poesje worden. Een nieuwe vogel leek ze niet handig wegens mijn longen...

Nu zit er heel toevallig een kittenopvang van het dierenasiel Beilen in de straat achter Char. Toen ik van de week in het ziekenhuis lag is zij daar samen met Jade al gaan kijken, en ze had er direct maar 2 (van de circa 10 die er nu zijn) gereserveerd die ik volgens haar het leukste zou vinden. 

Hier is het verschil in lichaamsbouw goed te zien

Ik had ook al een paar foto's gekregen via whatsapp, en Foxy (links) was ik direct helemaal verliefd op! De andere gereserveerde niet zo, ik vond Billie veel leuker! Het zijn allebei meisjes, maar geen zusjes.  Stiekem was ik al van plan om er 2 te nemen, want ik wil ze (denk ik) binnen gaan houden. Cosmo en Breezer wilden al jaren amper meer binnen zijn. Ze kwamen even kijken of er iets te halen viel en dan snel weer naar buiten... Daar had ik dus niet zo veel gezelligheid aan, behalve dan dat ik wel altijd een poes zag als ik de tuin in keek. Ook dat miste ik wel heel erg... Dat er nu constant buurpoezen langskomen is natuurlijk lang niet zo leuk als wanneer het je eigen is!

Foxy komt uit een nestje van een stuk of 6 kittens. Haar hoogzwangere moeder zat te schuilen in een konijnenhol midden op het Bargerveen, waar ze heel duidelijk en expres de aandacht trok van voorbijgangers. Zo ver het veen op en weg van huizen dat ze daar onmogelijk zelf heen had kunnen lopen, volgens de dierenambulance die gewaarschuwd werd. Omdat ze hoogzwanger was werd ze direct naar de kittenopvang gebracht, waar ze 2 uur later al beviel! Daar is ze nu nog, samen met haar kittens. Ook een aantal moederloze kittens daar worden door haar gevoed. Natuurlijk krijgen ze ook allemaal bijvoeding met de fles!

Foxy

Moederpoes is heel erg aanhalerig, tam en lief. Ze is behoorlijk groot, en lang. Het lijkt erop dat Foxy haar bouw heeft, maar omdat ze pas ruim 3 weken is kun je er nu nog niet al te veel van zeggen.

Foxy's mama met deels haar eigen kittens en deels pleegkittens

Zie je de tekening van een vossenkopje op haar voorhoofd? Vandaar haar naam 😉

Billie werd helemaal alleen op straat gevonden in Zwartemeer, naar schatting pas enkele dagen oud. Er werd geen nestje gevonden, of een moederpoes. Het kan zijn dat ze verdwaald is, want haar oogjes waren zo erg ontstoken van de niesziekte dat ze niets meer zien kon. Of was de rest van het nestje al overleden? Of had men haar op straat achtergelaten omdat ze zo ziek was? Zij is de eerste weken apart gehouden, en krijgt nu nog steeds antibiotica. Gelukkig is er van de niesziekte al niets meer te merken, en ze heeft nu helemaal schone grote ogen, waar niets meer aan mankeert 😊

Billie heeft een veel compacter en korter lijfje dan Foxy, zij lijkt dus een heel andere bouw te hebben, leuk! Het zijn dus geen zusjes, maar sinds Billie vorige week bij de rest van de kittens is gezet groeien ze nu samen op, tot ze bij mij in huis komen wonen. Dan zijn ze dus al helemaal aan elkaar gewend, dat leek me beter dan nu eentje en later nog eens eentje te nemen, want dan krijg je eerst een machtsstrijd enz. 

Aan de tandjes te zien en te voelen zijn ze wel ongeveer even oud. Ik moet de geboortedatum van Foxy nog vragen, want omdat zij daar is geboren is die datum natuurlijk wel bekend. Die zal straks ook wel in haar dierenpaspoort staan.

Omdat de dames vallen onder Dierenasiel Beilen kosten ze 105 euro per stuk. En nee, dat vind ik niet erg veel. Want ze worden tot ze bij mij komen wonen zorgvuldig ontwormd en ontvlooid. Ze krijgen alle inentingen, worden gechipt, en als ze 6 maanden zijn gesteriliseerd, en dat zit allemaal bij die prijs inbegrepen! Als je dat los gaat doen bij een dierenarts ben je vast nog wel meer geld kwijt!

Mede mogelijk gemaakt door de Belastingdienst, want daar krijg ik binnenkort een leuk bedragje van terug 😀 En nu flink sparen voor een kattenbak, krabpaal, en wat spoeelgoed. Het enige dat ik nog heb zijn de eet- en drinkbak. Toen Cosmo en Breezer er niet meer waren heb ik de rest allemaal weggegooid, wegens al oud en versleten. Ik had alleen een open kattenbak, die ik gebruikte als ze rond Nieuwjaar een week opgesloten zaten in huis. Omdat deze 2 binnenkatten gaan worden moet er nu wel een echt goede dichte komen natuurlijk.

Ze moeten nog een week of 4 à 5 in de opvang blijven, en dat komt mooi uit. Dan komen ze bij mij in huis nadat ik de laatste chemo heb gehad, als dat allemaal goed gaat en er niet nog meer uitstel komt... En ik heb ondertussen iets om naar uit te kijken! Ik kan ze wel af en toe gaan bezoeken, omdat ze vlak achter Char wonen. En Jade mag langskomen zo vaak ze wil, want het is alleen maar goed voor de ontwikkeling van alle kittens als ze ook geregeld door een kind worden geknuffeld, vond de opvangmevrouw 😚

Lief he! 😍

Eigenlijk zou dit blog nu ook eens een nieuwe kopfoto moeten krijgen, nu met dit tweetal erop. Helaas heb ik geen idee hoe dat te doen, maar misschien kan ik dat uitvinden...

En weer thuis!

Inmiddels is bekend welk beestje de urineweginfectie veroorzaakte, want dat was het. Na een paar dagen zeer breed antibiotica infuus (Mies: dat is met een kanon schieten op een mug), heb ik nu een kuur mee in pilvorm.

Helaas heb ik nu ook weer die rottige steunkousen aan, nodig mede doordat ze me heel veel vocht hebben toegediend via het infuus, ik ben compleet doorgespoeld 😠 Hopelijk kan ik daar snel weer van af...

Zondag was het eten voor de verandering echt lekker 😋

Dinsdag weer heen voor controle + bloed + longfoto en als dat allemaal goed is dan krijg ik volgende week woensdag chemo nr 3.

Ik ben wel erg zwak en moe, wat de longarts volledig begreep: het is ook niet niks wat je allemaal al achter de rug hebt. Nu de laatste loodjes dus nog, oftewel nog 2 chemokuren, en dan herstellen!

En maandag was het ronduit smerig! Nooit geweten dat je spruitjes zo vies kunt laten smaken, lol! 😲

Het klemmetje voor de picclijn dat door een vriendin van Char gemaakt is, kwam deze keer goed van pas 😃

Voordeel van bezoekuur in deze tijd van het jaar was dat we lekker buiten konden zitten 😀

Jade kon lekker rondrennen en haar energie kwijt. Het is haar zelfs gelukt om niet in het water te vallen...

De neushoorn in de hal. Hij is nog steeds niet zindelijk... Elke dag zijn er wel weer mensen (groot en klein) die wat korrels uit een plantenbak achter hem neer leggen. Soms kom je er langs en is dat weer opgeruimd, maar een uurtje of wat later ligt er alweer iets, hahaha!

Opname

Zaterdagavond op aandringen van zoonlief het ziekenhuis gebeld omdat ik sinds woensdag al niet zo lekker was, ik had het bv de hele tijd erg koud en moest steeds vaker naar de wc, van de kou, zo dacht ik. Ik mocht direct komen en het resultaat na de halve nacht met zn drietjes op spoedeisende hulp, was dat ik mocht blijven logeren.

koud.....

Ik heb een flinke infectie, het wachten is nog steeds op de uitslag van de kweken welk beestje me deze keer nu weer ziek heeft gemaakt. Tot dan heb ik een infuus met een zeer brede antibiotica, als bekend is wat ik heb mag ik een kuur in tabletvorm en naar huis... ik hoop zelf heel erg op morgen...

Normaal zou ik woensdag de 3e chemokuur krijgen, die is nu in elk geval een week uitgesteld. Net als de vorige kuur. 

Waardoor vanmorgen de longarts besloot om de 4e en laatste kuur ook pas na 4 weken te geven ipv na 3, omdat ik na alles wat er al is gebeurd behoorlijk zwak ben geworden.

Pannenlap

Ik had weer eens een gehavende pannenlap. Heel soms heb je dat. Zijn broertje ziet er nog prima uit, maar deze heeft kennelijk net iets te vaak in het gas gehangen! 😕

Zolang ik uit huis ben heb ik nog nooit een pannenlap gekocht: ik maak ze altijd zelf. En altijd dezelfden, want ze bevallen me gewoon heel erg goed. Ik heb er altijd 4, als de ene set in de was moet heb ik nog een schone liggen.

Precies dezelfden zelfs, want ik gebruik nog steeds hetzelfde patroon uit de jaren '70. Ondanks een heleboel verhuizingen weet ik altijd precies waar ik 'm heb 😀

Gehaakt met haaknaald nr 4 en een dubbele draad katoen, ditmaal die van de Action, en 4 kleuren.

Het beginnetje tijdens de chemo op 1 mei

Frikandel speciaal

Zondag is er een stuk van een kies afgebroken. Dat was al een oude reparatie, en een flink grote, niet leuk! Vanmiddag kon ik terecht bij de tandarts, die uitlegde dat ie hierna nog wel 4x gerepareerd kan worden. Zonde om hem eruit te trekken, vond ze.

Ze, ja. Voor mij de eerste keer dat ik een vrouwelijke tandarts zag. En nog een Duitse ook! Een mannelijke Duitse tandarts had ik al wel eens gehad. Deze sprak zeer goed, bijna accentloos, Nederlands. Ze was ook zeer vriendelijk, ze kreeg het voor mekaar dat ik er niet eens op stond om een verdoving te krijgen (nee hoor ik ga niet boren, alleen even een beetje ruw maken). 

Een kwartier later stond ik weer buiten. Ik had er bijna niets van gevoeld! En ja hoor, ik mocht er ook direct alweer mee eten, geen probleem... Dat klonk goed, want met nog alleen maar een banaan in m'n maag om half 2 's middags begon dat wel wat te knagen...

Ik besloot mezelf te trakteren, en reed naar het winkelcentrum. Daar zag ik de kapper: oh ja, dat stond ook nog op het programma voor deze week! Ik was meteen aan de beurt, en zie er nu weer wat toonbaarder uit. Wel grijzer, want dat gaat erg hard momenteel. Zou je dan echt grijs haar krijgen van de zorgen? Broer Matt was in de 30 al grijs, en zus Marg was ook jaren geleden al duifgrijs. Ik had tot nu toe alleen hier en daar een grijs haartje, maar nu gaat het grijs al bijna de overhand krijgen 😒

Na ook nog de kapper had ik helemaal wel iets lekkers verdiend! Een XXL broodje kan ik niet op, maar de snackbar wist toch iets heerlijks voor me te maken: een broodje met een hamburger, sla, tomaat en augurk. Daarboven op een gebakken ei, met ui en champignons 😋

Tijdens het wachten zei ik dat ik veel trek had, want net terug van de tandarts en nog bijna niets gegeten vandaag. Dit heb ik dus wel verdiend... Er kwam een meisje binnen met een frikandel speciaal: ik lust écht geen curry! Maakte niet uit, ze kreeg een nieuwe, maar nu met ketchup. De verkoopster gaf me een glimlach en deed de frikandel "stiekem" in mijn tasje 😧

Heel lief bedoeld natuurlijk, maar al sinds ik klein was lust ik geen frikandel. Die eet ik echt nooit. Maar dat zeg je natuurlijk niet als je die zo aardig toegestopt krijgt. Dus hij mocht gewoon mee naar huis. Waar ik een klein hapje probeerde: ja dat smaakte inderdaad nog zo als ik me herinnerde en niet lustte. Nog een hapje... die mayo, curry en uitjes was wel lekker, en dat had duidelijk de overhand. En de honger speelde natuurlijk  ook wel mee, lol. Uit m'n comfortzone dus, doe es gek: ik heb een hele frikandel speciaal opgegeten!

Chocolademilkshake als toetje :-)

Cachen op Moederdag

Ons eigen boselfje 💖

Als je aan bos denkt, dan denk je aan Drenthe... in elk geval niet direct aan de Groninger Kanaalstreek, zoals de Pekela's... Maar afgelopen week kwam daar een nieuw rondje geocaches uit, 7 stuks, in het Pekelder Bos. Huh? Bos? In de Pekela's? Dát wilden we wel eens zien!

Op Facebook had ik de afgelopen dagen al wat foto's gezien, en dat zag er mooi uit daar. Nou, dat klopte dus, door het cachen komen we vaak op plekken waar we anders nooit heen zouden gaan, en die dan meestal/altijd verrassend mooi zijn.

Moederziel alleen achtergelaten.... Gelukkig had dochterlief er wel een MOB (man over boord) gezet op haar GPS, zodat ze me weer terug konden vinden

Nu ben ik nog echt niet in staat om te wandelen, dus dat was lastig. En bij dit rondje stond ook dat het niet geschikt is voor een rolstoel... maar ach, dat zal wel wat meevallen? Nou nee dus. Gelukkig is schoonzoon erg sterk, dus het lukte hem om me steeds een stuk te duwen. Zoveel mogelijk liep ik zelf achter de rolstoel, want ik moet echt weer wat sterker worden. 

Op een gegeven moment ging het duwen niet meer, en lieten ze mij gewoon achter in het bos! Moederziel alleen zat ik daar dus, in de rolstoel. Komen er steeds mensen langs die de hond uit laten of gewoon wandelen... Eentje vroeg na een praatje: maar komen ze nog wel terug om u weer op te halen? Nou, dat hoopte ik dus wel, hahaha!

Eetbare natuur... er gaat een wereld voor hem open! 💓

Terwijl de rest naar de volgende cache liep zat ik eerst een poosje te genieten van het bos en de vogeltjes. Achteraf bleek schoonzoon jaloers te zijn: die had ook wel gewoon lekker een tijd in z'n eentje willen zitten genieten! Nadat ik de eerste 2 caches gelogd had met m'n telefoon ben ik gaan lopen. Steeds een stukje, en dan weer even zitten, zodat ik ze kon verrassen bij een volgende cache, waar ik dan helemaal zelf heen was gelopen 😀

De caches waren zelf ook erg leuk. Zo kun je overal een TB in kwijt, ik heb er 2 gedropt, in 2 verschillende caches. Ook zaten er ruilspullen in, zoals bv een erg leuke Woodie, van een soort reis zoals zoonlief binnenkort gaat doen, blij mee!

In nummer 6 zat een paracord armband, die Jade wel graag wilde hebben. Maar we hadden geen ruilspulletjes mee, en de kids weten: als je een kadootje uit een cache haalt moet je er ook weer iets in terug doen! Nu had ik wat armbandjes om, dus: ruil deze maar. Jade keek er eens naar en besloot dat ze dan toch liever mijn armbandje wilde: dan is dat altijd bij me als ik je mis (smelt!). Maar toen wilde schoonzoon die paracord armband dan wel, dus ook hij kreeg er eentje van mij, die als ruiltje de cache in ging, lol.

Voor zijn verjaardag kreeg schoonzoon van mij een boek over eetbare planten uit de natuur. Dat had hij mee (natuurlijk...), en de kleinkids leren ook al veel. Logan zelfs zoveel dat een bos best half kaalgeknaagd kan zijn als hij er geweest is! Kijk es oma, heb je wel eens hondsdraf geproefd? Of: ik loop nu lekker zevenblad te eten! 9-jarige jongetjes eten nu eenmaal graag en er gaat dan een wereld open als blijkt dat zelfs de natuur opgegeten kan worden! Hij had zelfs zijn zusje al verteld dat een worm veel eiwitten bevat... whahaha!

We hebben een heerlijke middag gehad. We zijn dan dochter en haar gezin, plus andere oma en ikzelf. Want hoewel schoonzoon en zijn moeder niet cachen, vinden zij het ook heerlijk om een mooie boswandeling te maken.

Jade met de GPS

Af en toe kwamen we/ze bloemetjes en plantjes tegen die niet in het boek staan. Maar het boek gaat over eetbare planten, dus dan besloten we maar dat die dan vast niet eetbaar zullen zijn 😉

En wat eten betreft: Morgen moet ik allereerst de tandarts bellen, want het stuk kies dat al eens gerepareerd was en dat nu sinds een weekje weer los zit, is er onderweg helemaal uit gevallen. Tijdens chemo's mag je eigenlijk niet naar de tandarts, maar vrijdag bij de oncologe zei ze dat een infectie nog erger is, en aangezien dat stuk kies nu in het Pekelder bos ligt zal ik er toch aan moeten geloven... Ik krijg nog liever een chemokuur dan naar de tandarts... 😨😧😭😭😭