Tussenstand

Vanmiddag had ik een afspraak bij de assistente van de longartsen, om te zien hoe het nu met me gaat, na bijna 2 weken weer thuis te zijn.

Het bloed van afgelopen maandag gaf positieve dingen aan: de ontstekingswaarde is heel fors gedaald, en wat omhoog moet is allemaal weer wat omhoog. Het infuus met antibiotica blijft in ieder geval nog zitten tot 7 januari. Het gaatje van de drain in mijn zij ziet er goed uit, hoewel het nog steeds niet dicht is.

Zuurstof en ademhaling zijn ook goed, naar omstandigheden. Ga zo door was het advies, tot de 11e als ik weer naar de longarts moet.

Na het infuus krijg ik allereerst bestralingen, hoorden we vanmiddag. Dat ik naast chemo ook bestraald zou gaan worden was al even bekend, maar de volgorde nog niet. Meer daarover hoor ik later, maar dan weten we dit alvast. Volgens mij best gunstig, want dan kan ik nog even verder gaan met aansterken voor de chemo gaat beginnen...

En ja ik doe voldoende, en zoals verder iedereen (kids, huisarts, buurtzorg) allemaal zegt: ik moet ook niet teveel doen op een dag, mijn rust ook nemen enz want mijn lichaam heeft het ook nog druk met herstellen.

Zo moest ik van dochter vanmiddag in een rolstoel naar Straat 5 gereden worden en mocht ik daar niet zelf op de loopfiets heen, omdat ik al genoeg drukte had gehad voor vandaag: beide kleinkids bij me, Happy terug thuis, dochter en schoonzoon hier bezig met klusjes doen, enz. En dan werd ook nog een eind loopfietsen, naast dat gesprek, volgens Char net even te veel voor 't ol mensk :o

Dus lieve volgers: bezoek is prima, fijn! En mij even meenemen lekker de deur uit: graag!
Maar ik mag voorlopig maar 1 zoiets leuks doen per dag, dussss... ;-)

En dat klopt ook wel hoor, want 2e kerstdag, hoe gezellig ook... op een bepaald moment was het me even teveel, en moest Char een rustplekje voor me maken om weer bij te komen. Na 's ochtends al voor het eerst douchen, en dan een heerlijk kerstlunchdiner met 4 kleinkids, 4 grote mensen, 1 jonge hond en 2 poezen, een kerstboom met 3 verschillende knipperlichtsnoeren erin, enz enz.

Happy :-D

Het belangrijkste nieuws vandaag: Happy is weer thuis! :-D
Wel op een ander plekje, omdat mijn bed nu op zijn oude plek staat, maar het wordt nu wel weer een stukje gezelliger in huis :-)

Toen ik werd opgenomen zou Happy alleen thuis blijven. Er kwam toch elke dag wel iemand even kijken, iets ophalen, hem eten geven enz. En ik zou immers na 5 tot 10 dagen al weer thuis zijn...

Zoek Happy....

Toen ik hoorde dat dat niet ging lukken, en dat er niet gezegd kon worden hoe lang ik zou moeten blijven, maakte ik me zorgen. En helemaal toen ik korte tijd later hoorde dat Happy ging blazen naar bezoek. Zoals bv zoonlief, waar hij altijd prima mee overweg kon, daar werd nu tegen geblazen alsof ie een kat was ipv een vogel... Een teken voor mij dat Happy niet lekker in z'n velletje zat.
Gelukkig mocht hij toen gaan logeren, met kooi en al, bij andere oma, die achter me woont. En al snel hoorde ik toen dat het blazen over was, en hij weer vrolijk mee floot met gesprekken :-)

Vanmiddag is de kooi grondig schoongemaakt, en is hij weer terug verhuisd maar mij, fijn! Nu alleen nog even leren praten.... haha!

Project Douchen

Is geslaagd! :-D

Voor het eerst sinds 19 november weer in bad geweest, hoewel: douchen terwijl ik in m'n bad zat. Er mocht geen water in blijven staan omdat het gaatje van de drain in mijn zij nog steeds niet dicht is. De antibiotica was even afgekoppeld en de arm met PICC-lijn goed ingepakt in plastic folie, maar de rest van mij mocht gelukkig allemaal wel nat worden. De zuster niet...

Wat heerlijk na al die weken met warme doekjes uit de magnetron en waslapjes om gaasjes en verband heen nu weer eens lekker helemaal goed schoon te zijn! Dit gaan we vanaf nu minstens eens per week doen! :-)

Ik zag het meest (nogal veel) op tegen het traplopen, de vorige keer was dat minutenlang naar adem snakken op de rand van m'n bed. Nu ging ook dat al stukken beter, ik kan echt merken dat ik al aardig wat sterker ben geworden in de 1,5 week dat ik weer thuis ben!

En nu zit ik te wachten tot zoonlief me ophaalt voor het kerstbrunchdiner bij dochterlief. Met alle kinderen en kleinkinderen. Iets met mosterdsoep, rollade, kaasfondue... het klinkt als allemaal heel lekker en voor elk wat wils ;-)

1e Kerstdag

Vandaag heb ik een lekker rustig pyamadagje, morgen ga ik Kerst vieren, gezellig met al m'n kinderen en kleinkinderen samen :-)

Gisteren was een heel drukke dag en morgen weer, dus nu even flink rust nemen lijkt me een goed plan.

Medicijnen voor de hele week klaarleggen

Gisteren na de verzorging door Buurtzorg, 2x een apotheek aan de deur met een bestelling, en een spontaan bezoekje van de huisarts... kwamen dochter en kleindochter me halen voor bloed prikken in het ziekenhuis.

Dat was nogal een gedoe, want wegens ontstoken aders moet dat via m'n PICC-lijn. Muts achter balie van het laboratorium in het ziekenhuis: daar zijn wij niet bevoegd voor. Eeehhh... wie dan wel? Nou, dat wist zij niet hoor. Na wat aandringen mijnerzijds ging muts bellen en kwam ik uiteindelijk terecht bij de dagbehandeling van oncologie, waar een zeer vriendelijke verpleegster wel precies wist hoe dat werkt. De 4e moet dit weer, dus zij heeft me gelijk maar ingepland, zodat ik dan niet weer tegen dat lab aan loop ;-)

Nadat dit alles al wel genoeg actie op één dag was voor mij, zijn we daarna naar het dorp gereden. Rolstoel mee, gingen we naar Pearl om voor dochter en mijzelf nieuwe brillen uit te kiezen. En jawel, onze theorie klopte: heel druk overal, maar geen mens gaat de dag voor kerst een bril kopen... behalve wij dus :-)

We waren snel aan de beurt, mijn ogen waren iets beter geworden en die van dochter iets slechter. Allebei een leuk montuur uitgekozen, en over 2 a 3 weken kunnen we ze ophalen.

Toen we thuiskwamen was het 5 uur. Om 4 uur bij de Pearl ging het alarm op m'n foon al af: medicijnen! Die ik natuurlijk niet mee had. Dus thuis gelijk de medicijnen ingenomen, en op bed gaan liggen waar ik meteen in slaap viel. Echt totaal doodmoe, ik heb vrijwel de hele avond geslapen en/of gedommeld. Maar blij dat we dit gedaan hebben, toch weer een klusje klaar :-D

Vandaag dus uitrustdag. Morgenochtend mag ik voor het eerst in bad douchen, na sinds 20 november alleen maar een beetje gehemmeld te zijn met doekjes en waslapjes. Ik heb steeds minder verband en gaasjes enz op me, dus volgens Buurtzorg moet dit nu wel weer kunnen :-)

En dan na die heerlijke wasbeurt morgen haalt zoonlief me op voor een gezellige dag kerst met al m'n schatten in het huis van dochter :-D

Jullie ook allemaal een fijne kerst!

Leven in Eenrum 1924-1940

53 verhalen met herinneringen aan zijn jeugd in Eenrum, opgeschreven door Karst Jan Boonstra, en in boekvorm uitgegeven door zijn dochter Nelleke.

Vanmiddag viel het in mijn brievenbus. Ik ken een aantal verhalen al wel omdat ik die ooit per email kreeg, en er hebben er ook wat van op internet gestaan. Maar alles bij elkaar in een boek is natuurlijk veel mooier!

Met foto's, dat ook nog. 112 pagina's.
Te bestellen bij caboonstra53@gmail.com voor 15 euro, en dat is incl. de portokosten ;-)

Naar buiten

Joke's kerstboom

Vanmiddag ben ik voor het eerst sinds ik zaterdag thuis kwam, weer naar buiten geweest. Dat trekt al een paar dagen, maar schoenen aan is lastig omdat mijn benen gezwachteld zijn, en dan... niemand die me even komt uitlaten! :o

Nu ben ik dan maar zelf op de loopfiets gestapt, en in m'n eentje helemaal naar de achterbuurvrouw geloopfietst, waar ik gezellig even koffie gedronken heb, en m'n vogel Happy weer even heb gezien.

Joke liep wel met me mee terug naar huis, want het is niet helemaal zeker of ik al wel in m'n eentje buiten mag? :o

Verder gaat het goed. De pijn is prima te doen, hoewel nog wel steeds met veel pijnstilling. Ik ben al 2x naar boven geweest. De zorg van Buurtzorg bevalt heel goed, ik voel me uitstekend verzorgd, en veilig in hun handen!

Eten zorg ik zelf voor, voornamelijk iets in de magnetron schuiven en het er weer uit halen, haha! Gisteren bezorgde Jumbo voor het eerst weer een krat boodschappen, dus ik ben prima voorzien, en de boodschappen heb ik ook helemaal zelf opgeruimd. Elke dag ietsje meer doen, dan kom ik er wel weer :-)

Ik ben er weer!

Rond 11 uur was ik eindelijk weer thuis! Er staat een lekker bed in de woonkamer, maar ik kan ook heerlijk weer in m'n eigen stoel zitten, al m'n spulletjes weer om me heen, enz.

Ik heb een draagbaar infuus in de picc lijn dat elke dag tussen half 12 en half 1 wordt verzorgd. Daarnaast komt Buurtzorg 's avonds tussen 7 en 9 ook nog langs. Maandag komt voor het eerst de huishoudelijke hulp.

Er zijn geen vaste bezoekuren meer, dus er is nu gelukkig ook veel minder druk op de kids en kleinkids. En 's middags na de zorg kan ik ook weer eens de deur uit, hoewel mijn auto nog wel uit logeren is, wegens de morfine die ik natuurlijk nog steeds nodig heb... En ik moet eens zien of ik schoenen aan kan, want mijn benen worden nu ook elke dag gezwachteld omdat daar oedeem in zit (hoe ik daar nu weer aan kom...).

Alles smaakt me thuis ook veel beter, na een maand smakeloze hap, en er staat al heel wat lekkers in de koelkast :-)

Nu maar weer aansterken, steeds wat meer bewegen en zelf doen, en weer goed en gezond eten!

Ik heb een lijstje met afspraken mee gekregen, de eerste daarvan is op 24 december bloed laten prikken, dus helemaal "vrij" ben ik niet, maar ik heb nu gelukkig wel weer een heel stuk van m'n eigen leven terug :-D

Morgen naar huis!

Na bijna 4 weken mag ik morgen, zaterdag dus, om 10 uur 's morgens eindelijk weer naar huis :-)

Er staat al een bed in de woonkamer en er is een rolstoel geleverd. Infuus met antibiotica blijf ik aan tot in elk geval 6 januari, dus ik ben er nog niet helemaal van af, maar wel weer lekker in m'n eigen huisje!

De kids zijn sinds gisteravond al druk bezig met schoonmaken, de boel wat anders inrichten, boodschappen doen,  enz. Ik krijg een infuus dat ik mee kan nemen, dus niet aan een paal zoals hier in het ziekenhuis, maar eentje waarmee ik ook met de auto mee kan, buiten lopen enz. Buurtzorg zorgt voor me en een speciaal team zorgt voor het infuus dat in m'n picc lijn zit.

Drain weg!

Ik had sinds de operatie op 20 november een drain. Die gaf vooral aan dat er een luchtlek in mn long zat, en dat bleef maar... zowel de dokters als ik zelf werden ongeduldig 😓

Maandagochtend heel vroeg kwamen ze bloed afnemen, ideaal die picclijn! 4 buisjes vers van de tap en ik voelde er niets van 😬 Een paar uur later visite van o.a. de zaalarts en mijn longarts, de ontstekingswaarde in het bloed was over het weekend flink verbeterd, de drain mocht een aantal uren worden afgeknepen. Hij werd gelijk zowel bij de pomp als vlakbij waar hij uit mij kwam geblokkeerd, spannend!

Dat ging goed, zuurstof bleef prima, ook tijdens het sporten. Kort na het bezoekuur werd ik opgehaald voor een thoraxfoto en... ook die was nu ineens goed! Zo goed zelfs dat de drain er tegen 5 uur uit is gehaald. ☺

Het enige wat me nu nog hier houdt, letterlijk, is de antibiotica die ik constant krijg via de picclijn. Als ik die nog weken lang moet dan kan ik ermee naar huis waar dan een team langskomt voor het onderhoud. Maar zei de zaalarts, als ik het nog maar een dag of 3 a 4 moet dan is het handiger om de kuur in het ziekenhuis uit te zitten. Daar hoop ik morgen uitslag over te krijgen, en ik duim heel hard dat ik voor het volgend weekend eindelijk naar huis mag....

PICC lijn

Ik ben van de zuurstof af, ik adem dus nu weer voldoende zelf, zonder hulpmiddelen. Ik ben natuurlijk wel erg snel buiten adem en kan nog maar korte stukjes achter mekaar lopen enz, maar het begint er weer op te lijken! :-)

Om de dag is het sporten, en dat is lachen! Steeds 3x dezelfde oefening en dan rouleren. O.a. een gewicht van 1 kilo in elke hand, die 30 seconden lang steeds omhoog en weer naar beneden houden, en daarna dan 1 minuut rust. Of een opstapje, erop en eraf stappen, 30 seconden lang, en daarna weer een minuut rust. Een lachertje, maar iets is meer dan niets, toch? Tussendoor ook steeds oefenen met lopen, wat prima gaat, mits langzaam.

De antibiotica en wat dan ook kan niet meer via infuus, omdat in beide armen inmiddels alle aderen ontstoken zijn. Ik kreeg daarom al een paar dagen antibiotica in pilvorm, maar dat helpt niet voldoende. Gistermiddag hebben ze daarom een PICC lijn aangebracht in mijn linker bovenarm. Zie Google wat dat is, want ik kan zo snel niets vinden ;-)

Best een eng idee vind ik het, maar het ding zit er nu in, en daaraan een infuus met antibiotica. Dat zal zo'n 2 tot misschien zelfs 6 weken blijven zitten, maar daarvoor hoef ik niet opgenomen te blijven, met de PICC lijn kan ik ook met infuus en al wel naar huis... Zo'n ding wordt ook wel gebruikt voor de chemo, dus ik zal er maar aan moeten wennen. Je kunt er helaas niet mee zwemmen :-(

De drain lijkt aardig op te drogen, en het luchtlek te dichten, het wachten is nu of die echt klaar is en er uit kan.

De zaalarts zei ik gister dat ik het hier nu echt wel gehad heb en graag naar huis zou willen, volgende week of zo. Ze zei dat ik volgende week gerust aan mag houden, ze kan nog niets beloven maar het streven is... Dus ik hoop nu maar heel erg dat ik m'n langste tijd hier gezeten heb!

De Rotonde

Met de fysio vandaag 4x de rotonde gelopen. Dat is de ronde gallerij die langs alle afdelingen op de 3e verdieping ligt. De laatste zelfs zonder 1x te stoppen. Ik heb nog 2 liter zuurstof dmv een neusbrilletje. Fysio hield tijdens het lopen mn zuurstof bij, en als die beneden de 90 kwam moest ik even stilstaan om bjj te ademen. Het begin is er weer, en 4 rondjes achter mekaar is al best een afstand!

Bezoek gehad van de oncologieverpleegkundige, waar ik veel mee te maken ga krijgen bij de chemo en bestralingen. Momenteel komt dagekijks ook een jonge dokter langs om naar mn drain te kijken ivm ontsteken, de heelmeester oftwel chirurgijn. Ze moeten allemaal een naam hebben he 😋

De pijndames heb ik nu al dagen niet meer gezien, en als het me 4x per dag gevraagd wordt ik nu kan zeggen dat ik nauweljjks pijn heb 😃

Naast de zaalarts komt dagelijks mn longarts of 1 van de 2 chirurgen even een praatje maken, gezellig!

Buurtzorg belde, lol. U zou de 20e geopereerd worden en als u weer naar huis ging zouden wij daarvan bericht krjjgen, maar we hebben nog steeds niets gehoord... moet ik ze nu dan dagelijks bellen dat ik nog niet ontslagen ben???

Dankzij de laptop die de kids me gebracht hebben kan ik weer een beetje echt computeren, en ook mn office emails weer lezen. Waaronder eentje dat ik binnen 5 dagen de waterstand door moet geven... wishful thinking hoor 🤣

Mn prikbordje wordt al goed vol, Margriet jouw kaart pronkt er ook tussen! Helaas krjjgen we het niet voor mekaar om fotoos toe te voegen aan blogger op de tablet.

En lezen vroeg iemand? Helaas. Ik heb wat boeken mee en thuis liggen er nog meer te wachten. Heb hier ook mn e-reader vol boeken die ik wil lezen. Maar als ik 5x een zin op de telegraaf website gelezen heb weet ik vaak nog steeds niet wat er staat,.. ik krijg nog steeds flink wat morfine he, en heb dus het concentratievermogen van een garnaal. Ook ben ik soms stukjes geheugen kwijt, terwijl andere stukjes dan ineens weer boven komen.

Dus nee, nieuw leesvoer heb ik helaas nog niet nodig... en vandaar ook: bezoek, vragen hoe het met me gaat enz graag allemaal via Charlotte! 😉

Verder krijg ik nu de antibiotica in tabletvorm, er hangen dus helemaal geen slangetjes meer aan mn armen. Wel smeer ik ze geregeld in met hydrofiele creme omdat nu echt alle aders ontstoken zijn 🤤😦😭

Ziekjes

Omdat mijn long nog steeds flink lucht lekt, moest ik maandagochtend weer voor een ct scan. Eens kijken naar de long en de drain. Ik werd erheen gereden in een rolstoel door een gastdame, die me in de wachtruimte neerzette.

Even later kwam er iemand me ophalen, reed me naast de scanner en toen werd ik enorm draaierig en misselijk. Ik kon het net op tijd aangeven, gelukkig maar want er kwam een flinke vloedgolf uit!

Nadat de scan alsnog gelukt was belden ze voor een verpleegster om mij terug te brengen. En goed en wel terug op zaal hetzelfde: weer een flinke golf. En als het eruit was voelde ik me ook meteen  beter, alleen wel moe en slap. De 3e en laatste keer was toen Char op bezoek was, rond half 2. Toen was ik zo moe dat ik in bed gegaan ben en een poos geslapen. Normaal lig ik hier alleen s nachts in bed.

Tussendoor was het lab langs geweest voor bloedafname. Wat natuurlijk vrijwel niet
Lukte omdat al mn aders aan rust toe zijn. Uiteindelijk heeft ze in een vinger geprikt en werd ik gemolken, druppel voor druppel werd uit die vinger geperst tot ze hoopte genoeg te hebben.

Char had het druk met mijn telefoon, omdat ik immers na 10 dagen weer naar huis zou gaan werd er veel gebeld... het gaafste telefoontje was van Luc S. die me nu ongeveer precies 5 jaar geleden aannam bij Imtech! 😀 hij had via oud collega's gehoord dat ik hier lig.

=========================================

En toen kwamen er uitslagen binnen. Mijn bloed liet zien dat de ontsteking afneemt!
En de zaalarts kwam mijn drain een paar cm uit mn buik trekken. Volgens de ct scan zou hij daarmee op de plek komen die nu nog zoveel lekt.

Rond 4 uur kwam fysio weer langs. Die laten zich nieteens afschrikken door misselijkheid... terwijl zij mn bloeddruk, zuurstof enz in de gaten hielden heb ik met de rollator een flinke ronde gelopen, en dat ging een stuk beter ook. Langere afstand met minder benauwdheid, yay!

De avondvisite bracht zoals elke dag die gekke zoon van me. Die natuurlijk ook constant op de hoogte is van hoe het met mij gaat, en die daarom een broodje kroket voor me mee had! Aparte traktatie voor iemand die zo misselijk is geweest, maar gek genoeg smaakte het me prima en zit het er nu om 2 uur snachts nog steeds in, lol!