Personal Trainer

Vorige week woensdag in het ziekenhuis waarschuwde de fysio me dat ik nu zo gezond mogelijk moet eten, en zoveel mogelijk conditie opbouwen. Maandag kwam mijn nieuwe loopfietsje (blij mee!), maar dan nog... En ik heb beloofd dat ik er alles aan zal doen om weer beter te worden!

Dit weekend eens gegoogeld hoe ik een beetje snel meer aan m'n conditie kan verbeteren, met de beperkingen van de artrose en zo. Een Personal Trainer, tja why not? Veel beroemdheden hebben er ook eentje, dus waarom ik niet? 😃

Vanochtend de intake plus gelijk 3 kwartier afgebeuld. Zij ziet het wel zitten en zegt dat er zelfs binnen een paar weken al goede resultaten behaald kunnen worden. Na afloop raadde ze me aan thuis een hete douche te nemen, in plaats daarvan heb ik dik een half uur in een heet bad gelegen.

Dat hielp wel een beetje, maar ondertussen zit ik hier nog steeds met flink spierpijn en ben ik zo stijf als wat... Zou dat betekenen dat het helpt? 😟

Het begin is er, en we gaan daar nu ook "vrolijk" mee door! Gelukkig klikte het gelijk, en hebben we er allebei vertrouwen in. Plus het voelt goed dat ik er alles aan doe wat ik zelf kan bedenken om weer beter te worden! 😊

Kleindochter die vanmiddag hoopvol aanbelde met haar loopfietsje komt vast een ander keertje wel weer terug, want voor vandaag (en morgen?) had oma al meer dan genoeg gesport... 😥

Morgenmiddag naar de longarts voor de uitslag van de kijkoperatie...

Halloween 2018 in Moondance

Natuurlijk hadden we ons er speciaal op gekleed 😀

Gisteravond enorm genoten van de Halloweenparty in Moondance, in Second Life. Eerst live muziek van Al Hofman, daarna een paar uur lang Nad Gough als DJ, die de meest vreemde muziek speelde. Enge liedjes, grappige liedjes, en daar tussendoor een hoop lol in de chat 😄

 

 HIER vind je een hele hoop van de grappen die de hele avond langs vlogen 😂😂

En ook Moondance was speciaal voor deze avond griezelig gedecoreerd, leuk! Veel bezoekers vonden dat het wel zo blijven mag, dat dit mooier is dan hoe het er normaal uitziet...

Voorgrond: boven de felgroene bol stond: do not ride the pickle... dat hebben we dus ook maar niet gedaan, hoewel we er wel de hele avond vlak naast stonden 😕

Rondje Loopark

Vanmiddag kwamen Char en Logan langs, om mij uit te laten. Na een narcose ben ik telkens een dag of 5 nog wat slapjes, dus zelf was ik nog niet buiten geweest. Tenslotte is het nog maar 3 dagen geleden dat ik geopereerd ben...

Maar de fysio heeft gezegd dat ik zoveel mogelijk conditie moet opdoen, dus daar zijn we nu maar mee begonnen! Lopend had ik deze afstand nog lang niet af kunnen leggen, maar met de loopfiets ging het prima! 😀 Ik kan zodra ik stil sta zittend uitrusten, dit is echt ideaal voor mij!

In het park is een soort van fitness parcours, veel klimmen en klauteren en zo. Dat heeft Logan helemaal afgelegd, terwijl Char en ik over het pad met hem mee liepen. Online las ik steeds dat het veel kouder zou zijn, maar het was gewoon echt lekker om buiten te zijn 😊

Na het rondje klauterpark zijn we het Rode Pad helemaal afgelopen tot aan het multifunctionele sportveld, en weer terug. Nooit verwacht dat ik die afstand nu alweer zou kunnen halen, maar het heeft me echt goed gedaan. Ben nu wel flink moe, maar dat mag ook wel hè 😉

Ook hier kwamen we onderweg allerlei hindernissen tegen, en nu werd ook dochter actief. Ik had de camera in de aanslag voor als ze zou vallen, maar helaas... lol

En alweer thuis!

De kijkoperatie gisterochtend ging goed. Al met al duurde het 1,5 uur, daarna lag ik nog een uur in de uitslaapkamer en rond 11 uur kwam ik op een kamer te liggen waar nog 3 andere patiënten waren. Op de 3e verdieping, en voor het raam, zodat ik een mooi uitzicht had op de bedrijvigheid op de Boermarkeweg, en op het bos met herfstkleuren erachter.

Direct na de operatie werd Char gebeld, en weer toen ik op zaal lag. Zij kwam toen al snel, met mijn bagage. Toen ze na een paar uur weer weg was, kwam zoonlief in de loop van de middag een paar uurtjes bij me zitten. 's Avonds kwam Char weer langs, nu met Jade. Bezoekuren doen ze daar niet moeilijk over 😀

Toen zoon er was werd het verband verschoond, en maakte hij deze foto, dat was dus maar enkele uren na de ingreep. Ook vanmorgen zag het er zo netjes uit, als het genezen is zie je er vast amper meer iets van.

Een nadeel was dat ik tot het slapen 's avonds aan de zuurstof moest. Ik kon dus niet zelf uit bed, als ik naar het toilet wilde moest er een verpleegster meelopen met een zuurstoftank. Gelukkig 's nachts niet meer, toen ben ik er ook elk uur wel even uit geweest. Het was ontzettend warm, benauwd gewoon. Ik ben gewend om te slapen met een raam open, tegen de kou kruip ik wel onder de dekens. Je krijgt het daar alleen al benauwd van de warmte 😒

Volgens berichten is het eten er prima. Van de chili con carne met witte (!!) rijst kreeg ik net 1 minihapje binnen... Het zag er niet erg gezond uit ook. En dat voor patiënten die weer aan moeten sterken? Gelukkig scoorde dochterlief een heerlijk broodje gezond voor me beneden bij de winkeltjes, dat ging er prima in.

Fruit? Dat moet u van tevoren bestellen en dan kunnen we het de volgende dag na de middag... dan ben ik alweer naar huis als het goed is. Brood 's avonds: zou ik daar dan iets vers bij kunnen krijgen, een tomaat of zo misschien? Ook dat lukte niet: iemand had de tomaten in de diepvries gedaan... lol. Gelukkig lukte het zoonlief om 2 bananen voor me te scoren 😋

En 's avonds werd er nog een lekker zoete appel gebracht, met een schilmesje erbij! Met de verklaring dat het ziekenhuis standaard geen fruit meer geeft, omdat er steeds veel te veel weg moest worden gegooid... Dus als je patiënt bent geldt 2 stuks fruit per dag niet? 😞

Het ontbijt was prima, heel veel keuze kwa brood en beleg, en drinken. Je kon zelfs kiezen tussen margarine, halvarine en roomboter! En om de dag mag je er ook een eitje bij :-)

Vanmorgen was alles goed, alleen was nog steeds m'n zuurstof te laag. Maar dat is het al een hele tijd, dat zal ook wel komen door m'n ziekte? Om 9 uur werd ik voor een foto naar de röntgenafdeling gereden. Die werd door een arts bekeken, de zaalarts kwam daarna bij me langs, checkte nog wat dingen, bekeek de wond, en zei toen dat ik wel naar huis mocht!

Rond half 12 was ik weer thuis, en nadat Char en Jade m'n tas uit hadden gepakt en gevraagd hadden of ze echt niets meer voor me konden doen, ook weer lekker alleen 😃 Ik heb allereerst heerlijk een paar uur in m'n eigen bed geslapen, en dat ga ik weer doen zodra ik weer wat slaperig word. Voor vanavond staat er al hamersoep te ontdooien, dus gezond eten lukt nu ook wel 😊

Ook gister kreeg ik bezoek van de fysiotherapeut. Die waarschuwde me voor de eventuele aanstaande longoperatie (zou die al meer weten?). Hij zei dat ik vanaf nu zo gezond mogelijk moet gaan eten, maar dat doe ik heel bewust al sinds ik hoorde dat ik longkanker heb. En dat hij normaal zou zeggen: doe gewoon je dagelijkse routine, maar in dit geval niet: Ga zoveel mogelijk dingen doen om je conditie te verbeteren! Lopen, fietsen, zwemmen... Zodat je zo fit mogelijk bent als je geopereerd word, want daar krijgt je conditie een flinke klap van.

Dat gaan we nu dus maar doen. Maar nu eerst even rustig aan tot de narcose m'n lijf weer uit is!

• Anesthesist: waar ga je het allerliefste heen op vakantie?
• Ik: naar Groningen!
• Anesthesist: en wat vind je zo mooi aan Groningen?
• toen ik probeerde antwoord te geven was ik al buiten westen, lol

Op 1 november weer naar de longarts, voor de uitslag.

Hieperdepiep! En Kijkoperatie...

3 jaar oud, en toen het een tijdje erg stil was (dat is altijd verdacht!) vond ik hem zó aan mijn toilettafel: helemaal opgetut voor een feestje!!!!

Op deze dag, 24 oktober dus, maar dan 35 jaar geleden, maakte zoonlief van mij een moeder 😻

Hij werd geboren om 5 over 7 's ochtend in het ziekenhuis van Assen.

En vandaag, precies 35 jaar en 5 minuten later, word ik om 10 over 7 opgenomen in het ziekenhuis van Emmen voor een kijkoperatie.

De chirurg gaat een sneetje maken in mijn hals, vlak boven het kuiltje, om daar doorheen met een cameraatje te zoeken naar lymfeklieren achter mijn borstbeen. Indien gevonden worden er ook wat puncties gedaan. Op 1 november krijg ik daar de uitslag van.

Vreemd genoeg ben ik nu minder zenuwachtig dan bij de vorige onderzoeken. Misschien omdat ik hierbij direct narcose krijg, en ik er dus helemaal niets van meekrijg? Er wordt in elk geval niet meer gesprayd in mijn mond en keel. Of is het al gewenning? Een afspraak met de longarts voor de uitslag vind ik inmiddels een heel stuk enger dan het onderzoek zelf 😧

In elk geval komt jarige zoon bij me op bezoek, dat hoorde ik van dochterlief die de coördinator is, en mijn contactpersoon voor het ziekenhuis (en mijn mantelzorgster, enz. enz.). Want ik mag deze keer een nachtje blijven logeren... Hopelijk laten ze me donderdag weer vrij, liefst zo vroeg mogelijk, want ik ben altijd gewoon het liefst in m'n eigen huisje, tussen m'n eigen spulletjes 😉

Daarna ben ik dan vast weer (ervaring inmiddels met de voorgaande narcoses) een dag of 5 nogal slapjes, maar vanaf dat ik weer wakker ben begint het herstel! 😊

Jota-Joti 2018, bij Scouting St. Pancratius/Maria Immaculata Erica

De Kuil

  

Vandaag was het weer tijd voor de jaarlijkse Jota-Joti bij scouting. 

Jamboree on the Air - Jamboree on the Internet. 

Hierbij maken scouts over de hele wereld via allerlei middelen contact met elkaar. 

Via internet dus tegenwoordig, maar ook nog ouderwets als zendamateurs e.d. 

De Kuil vanaf de andere kant

Ik ging vanmiddag eens kijken waar dochterlief nu de afgelopen weken zo druk mee is geweest, vooral 's avonds. Het was er dit jaar helaas minder druk dan andere jaren, misschien iets te weinig reclame gemaakt? Aan het weer kon het niet liggen!

Jade: Maar oma, er is hier toch geen bos???
Oma: Hoe noem je dan die grote verzameling bomen bij elkaar, aan de overkant van de kuil?
tante Nynke: Jade ziet volgens mij door de bomen het bos niet meer...

Scouting kennende had ik van tevoren niet gegeten: ik heb een broodje knak met mosterd genomen en een tosti kaas, samen voor 2 euro. Plus een gratis kopje soep erbij :-) Natuurlijk puur om scouting te sponsoren hè :-D

Signalen verzenden

Ik wilde graag ook een lintje als aandenken, maar dan moest je wel eerst allerlei opdrachten uitvoeren. Nadat ik buiten een rondje gewandeld had meldde ik me: ik heb alles gedaan! Mag ik nu een lintje? En nee, ik had helaas geen foto als bewijs dat ik de stormbaan gedaan heb, dat kon niet want ik moest me met beide handen vasthouden, hihi.

Later kwam er een oudere zendamateur vragen om een lintje. Ik vroeg hem of hij de stormbaan dan ook gedaan had? Ja hoor, zei hij, tegelijk met jou toch? Haha, die was scherp! :-D

De Stormbaan

Dat bos ken ik erg goed, we hebben ooit 4 jaar in dezelfde straat gewoond in Erica waar ook de scouting aan ligt, en toen heb ik hier vaak gewandeld.

Zenden en ontvangen in de Blokhut

Er vloog een drone rond. En de bevers konden een heuse raket laten opstijgen! Alles stond dit jaar  in het teken van de Cosmos. Op de bovenverdieping deden ze aan morse en konden de kinderen iets met flikkerende lampjes lassen, daar ben ik niet geweest.

Vuurtje buiten de Blokhut

Vuurtje binnen in de Bklokhut

In de Blokhut was het lekker knus en warm, met een groot vuur in de prachtige schouw. Om de buitendeur goed dicht te houden tegen de kou was er een echte scoutingoplossing bedacht: vanaf de deur liep via een katrol een touw naar de vloer binnen, waaraan een emmer met stenen vast zat. Als de deur geopend werd ging dat best zwaar, je tilde dan die emmer van de grond. De deur ging daarna vanzelf weer goed dicht, zodra de emmer met stenen de grond weer raakte. Zeer creatief bedacht :-D

Waar Scouts zijn, is ook vuur ;-)

Na een poosje heerlijk knuffelen met Jade die duidelijk erg moe was (hard aan vakantie toe!), ging men opruimen, en ik weer naar huis. Ben ik toch nog even lekker er uit, en naar buiten, geweest :-)

De Zendmast, die elk jaar opnieuw wordt opgebouwd, en morgen weer afgebroken

Ook dochterlief was al erg moe, die was hier sinds gisteravond al druk in touw. Maar ze moet nog even door, vanavond is er een barbecue waar zij ook bij in de organisatie zit, met spellen waarvoor zij de jury is. En morgen mag ze weer, want dan moet alles weer worden opgeruimd...

Vruchtbaar dagje gehad :-)

Ineens liep ik vandaag zomaar weer eens over van de energie, en daar heb ik ook dankbaar gebruik van gemaakt 😊

• Vegro belde dat mijn splinternieuwe loopfiets vergoed wordt door de ziektekostenverzekering, ze komen hem de 29e brengen! Hij wordt dan meteen ook helemaal op mij afgesteld. Ideale planning, want dan ben ik vast alweer een beetje hersteld van de ingreep van a.s. woensdag. Ze leveren ze helaas alleen in donkergroen, maar volgens dochter verkopen ze erg leuke stickers bij de Action, en laat ze Jade er dan tzt wel op los om hem voor me te pimpen... 😮
•  
• Gebeld, en kort daarna ook al bezoek gehad van Buurtzorg, een thuiszorgorganisatie, en me bij hen ingeschreven. Ik heb alle mogelijkheden de laatste dagen eens bekeken, en advies gevraagd bij deskundige tante Siet, en kwam bij hen uit. Kleinschalig, goed bereikbaar, kantoor houdend in m'n eigen wijk. Er was gelijk ook een klik, fijn! Ik kan ze nu gewoon bellen zodra ik ze nodig ben. Nu nog niet natuurlijk, maar binnenkort toch vast wel... En dan regel ik dat liever nu alvast zelf, dan dat een ander dat hals over kop voor me moet doen als het echt nodig is 😉
• Buurtzorg geeft me ook op voor huishoudelijke hulp, daarvoor komt er dan binnenkort iemand langs van de Toegang, die hier de WMO voor de gemeente doen. Niet de meest ideale organisatie als je het plaatselijke nieuws een beetje volgt, maar ja... Dat is nu dus ook in gang gezet. 
• 
  
•  
• Daarna ben ik gezellig koffie gaan drinken bij Abiant, het uitzendbureau waar ik sinds 1 juni voor werk. Helaas heb ik maar zo'n 2,5 maand voor ze mogen werken voor ik me ziek meldde. Maar ze houden steeds contact, en dan niet eentje, maar diverse medewerkers bellen me geregeld op om te vragen hoe het gaat en of er nog nieuws is. Ik voel me daar echt thuis, een fijn gevoel! Het nieuwste nieuws ging ik vandaag dus zelf maar vertellen. Hopelijk dat ik over een jaartje of zo weer lekker voor ze aan de slag kan 😕
•  
• Toen bij dochterlief langs. De nieuwste knutsels van Jade bewonderd, even bijgepraat en wat geknuffeld. Jammer dat ik er niet aan gedacht had dat kleinhond Hunter vandaag jarig was, hij is nu 1, anders had ik wel een cadeautje meegenomen. Want hij is altijd zo blij om me te zien! Helaas voor hem is dat soms niet geheel wederzijds, lol.
• Daarna wat boodschappen gedaan in hun winkelcentrum. Bruna, de slijter en de groentewinkel 😏
•  
• En per ongeluk, gewoon omdat ik het verdien? bij de Bruna toch maar dat mooie nieuwe kleurboek gekocht waar ik op internet al naar had zitten lonken :-D En niet ook die mooie box met 20 kleurkaarten en dat leuke kleine feelgood kleurboekje meegenomen, dus ik heb me nog best goed ingehouden, hihi.
• Ik: Tja, maar ik heb al een kleurboek hè....
• Dochter: Eentje????

• En omdat ik toen nog steeds energie over had, heb ik net voor donker ook nog 2 geocaches gezocht, en gevonden! Heb ik gelijk ook weer genoeg beweging gehad vandaag. Dat was ook fijn omdat ik nog een TB in bezit had, die nu gelukkig op tijd weer verder kan reizen voor ik a.s. woensdag weer even uit de running raak 😏

Agenda

Op de dag dat ik 35 jaar geleden in het ziekenhuis van Assen lag na de geboorte van zoonlief, word ik woensdag de 24e opgenomen in het ziekenhuis van Emmen voor de kijkoperatie. Ik moet me bij de receptie melden om 10 over 7 's ochtends... En dat terwijl de anesthesist had gezegd dat ik alles mag drinken tot 2 uur van tevoren, en: maak daar ook goed gebruik van! Dat wordt dus de hele nacht opblijven? 😫

Erg wakker hoef ik natuurlijk niet te zijn, want ik kan daarna de hele dag slapen, lol! Langer zelfs, want ik mag in ieder geval één nachtje blijven logeren. Volgens dochter is het eten er tegenwoordig prima. De laatste keer dat ik in dit ziekenhuis bleef slapen was in 1976, toen er een plaat en 6 schroeven uit m'n rechter onderbeen werden verwijderd (die heb ik nog steeds, als aandenken). Maar de vooruitgang gaat maar door hè, zelfs dus kennelijk bij het ziekenhuiseten 😊

Dochter: Fijn, dan heb je ook geen tijd om er tegenop te zien, want je bent dan als eerste aan de beurt 😟
Ik: Ja, dan kan ik er dus fijn de hele dag ervoor tegenop gaan zien... 😢

Op 1 november om 14.30 uur mag ik dan weer naar de longarts, voor de uitslag 😨

Intake en Shoppen

Gisterochtend had ik de intake voor de kijkoperatie (mediastinoscopie). Een datum heb ik nog niet, maar Char zag ergens op de vele papieren staan "op wachtlijst 24 oktober". Dat is Rick's verjaardag...


Heel efficiënt doen ze dat. We werden in een klein kamertje gezet, waar eerst een verpleegster kwam die bloeddruk, pols, gewicht en lengte noteerde.

Toen zij weg was kwam de apotheker binnen. Die wilde mijn medicijnen zien, stelde wat vragen en ook die vertrok. Waarna de anesthesist binnen kwam. Die gaf veel uitleg over de ingreep, stelde ook weer vragen, en toen mochten we nog even in de wachtkamer plaatsnemen.

Al snel werden we daar opgehaald door de intakedame, die wederom vragen stelde en van alles invulde. Hierna ook nog even bloed laten prikken. Al met al waren we er anderhalf uur zoet mee.

Deze week nog niet, maar ik krijg zo spoedig mogelijk bericht wanneer ik opgenomen word, het wordt in elk geval dan een nacht blijven. We rekenen dus op volgende week.

Vanochtend met Char het dorp in geweest, en een lading grote shirts, vestjes, joggingbroeken en leggings ingeslagen. Van alles wat ruim zit en comfortabel tijdens ziekenhuisopnames, maar ook daarna als ik thuis herstel. M'n wintergarderobe dit jaar is in elk geval een zeer comfortabele 😏

Het begin van de vogelkamer

Het nieuwe speelding past er mooi bij!

Terwijl de dames nieuw speelgoed voor Happy maakten, hebben de heren het kamertje helemaal leeg en schoon gemaakt. Daarna zijn ze het bos in gelopen, waar ze van terug kwamen beladen met takken. Een heel grote als speelboom, en een stapeltje waar met behulp van touw een soortement van ladder van gemaakt gaat worden.

Helaas zaten er onder de ondervloer geen stenen tegels, zoals dochter en ik ons meenden te herinneren, maar een houten vloer. Daar moet nu dus allereerst zeil op komen, we moeten op zoek naar een restant van niet al te duur, zo'n 2 bij 3 meter...

Maar het begin is er! :-D

Vogelspeelgoed maken

 

Vanmiddag zijn dochter, Jade en ik samen druk bezig geweest een spannend speelding voor Happy's aanstaande kamertje te maken! Eerst werden er dunne strookjes papier geribbeld met een ribbelmaker. Een heel eierdoosje vol.

En toen hadden we van alles nodig om leuke speelslierten te maken.

Hier en daar ook een doppinda ertussen. 

Jade weet waarom dat een pinda heet: omdat de pindakaas ervan gemaakt wordt! :-D

 Het doosje is klaar, Jade heeft het gezichtje erop getekend, want: dit is het sliertjesmonster!

 

Jade en ik hebben 6 lange slierten geregen van houten kralen, rietjes en doppinda's, met ertussen houten figuurtjes waar mama gaatjes in had gedremeld.

En het eindresultaat is Happy binnenkort vast heel blij mee!

 

 

Uitslag, en wéér een onderzoek

Vanmorgen zijn we bij de longarts geweest voor de uitslag van de voorgaande onderzoeken. Zoals altijd was Char weer mee, waar ik haar natuurlijk heel erg dankbaar voor ben! Ja dit gaat allemaal over mij, maar ik besef heel goed dat al dit gedoe ook erg veel impact heeft op mijn kids, en dan met name op Char die er "gewoon" altijd voor me is!

Ik heb een niet-kleincellige soort, het adeno carcinoom. Volgens de longarts zit die er al zeker een jaar, het is een niet snel groeiende soort, en kan geopereerd worden. Mits de lymfeklieren schoon zijn. Bij het onderzoek vorige week zijn 4 puncties genomen uit de lymfeklieren tussen mijn longen in, en die waren schoon!

Echter, om het helemaal zeker te weten krijg ik nu met spoed een kijkoperatie. Die is nog weer iets ingrijpender dan de bronchoscopie en het onderzoek van vorige week.


Ik moet daarna minstens 1 nacht in het ziekenhuis blijven. Onder volledige narcose wordt er dan een sneetje gemaakt in het kuiltje van mijn hals. Daarna gaan ze met een camera achter het borstbeen kijken naar diezelfde lymfeklieren tussen mijn longen in. Ook wordt er dan weer iets weggenomen, wat weer onderzocht gaat worden. Dat duurt zoals altijd een week. Is die kweek dan óók schoon, dan mag ik geopereerd worden!

Geen pretje natuurlijk, maar een operatie is wel de beste optie, en daar gaan we dus voor! Volgens de fietstest van gisteren en andere onderzoeken ben ik in elk geval gelukkig goed genoeg (fit en zo) om die operatie te ondergaan. Mits dus ook bij de kijkoperatie verder geen uitzaaiing gevonden wordt.

Die kijkoperatie is zoveel spoed mee dat ik vanochtend gelijk ertussen gedrukt ben bij de chirurg, waar ik al mee gesproken heb. Nu wacht alleen nog de afspraak met de anesthesist, dat is a.s. maandag. En ondertussen plannen ze de kijkoperatie alvast in, ik reken erop dat dat volgende week al gaat zijn... Ik moet dan daarna wel een nacht blijven, maar als dan alles goed is mag ik de volgende dag weer naar huis.

Na die uitslag, mits gunstig, volgt dan met spoed de operatie waarbij de tumor weggehaald wordt.
Dat is wel een erg pittige, maar we gaan ervoor! ;-) Ook zal ik na die operatie, als die dus doorgaat, chemotherapie krijgen.

Ik ben nu dus in elk geval weer even vrij tot maandag (laat maar horen als je iets  leuks met me wilt gaan doen!). Dan maandag naar de anesthesist, en daarna shoppen met Char, want ik wil een nieuwe nachtpon, of 2 :-)

En nu ga ik even kijken naar de instellingen voor reacties, want Char kan via haar telefoon in elk geval geen reactie achterlaten... Ik heb zover ik weet geen extra restricties aangevinkt of zo, maar dat ga ik nu dus even uitzoeken. Reageren hoeft echt niet hoor, maar het mág natuurlijk wel ;-)

Poezenkamer wordt Vogelkamer?

De Poezenkamer

Aan mijn woonkamer zit een stenen aanbouw van circa 2 bij 3 meter, met verwarming en verlichting erin. Daar stonden tot nu altijd diverse mandjes voor de poezen, een krabpaal, en hun eten en drinken. Ze konden door het kattenluikje naar binnen en naar buiten wanneer ze dat maar wilden.

Na het overlijden van Cosmo gisteren staat dat kamertje nu leeg. Omdat we het al aan zagen komen dat ik over niet al te lange tijd geen poes meer zou hebben, hadden dochter en ik al eens gebrainstormd wat ik dan met die ruimte zou kunnen doen?

Happy in zijn kooi, die op zich al aardig ruim is, voor slechts 1 vogel

Inmiddels denken we het te weten, mede dankzij de nieuwste hobby van schoonzoon en kleinzoon: een Vogelkamer!

Voor een longpatiënte is een vogel misschien niet echt het ideale huisdier... Ik heb overwogen om voor Happy een ander huisje te zoeken. Maar... Ik heb hem nu ruim 2 jaar, en dat schept toch wel een band ;-)

Happy is bang voor mij, en ik voor hem/haar. Hij heeft me een keer flink gebeten, wat een kracht zit er in zo'n snaveltje! En hem tam maken zoals bv Logan op bovenstaande foto probeert, is niet gelukt. Hij zou dan uiteindelijk uit je hand gaan eten, op je hand komen zitten... vergeet het maar!

Als ik hem eten wil geven dan ga ik met het eten voor zijn kooi staan. Hij klautert dan snel via de tralies naar de andere kant, zodat ik veilig zijn eten bij kan vullen, en als het klepje weer dicht zit komt hij kijken wat de pot schaft. Ik durf mijn handen niet meer vlakbij hem te houden, en dat is dus geheel wederzijds :o

Maar hij reageert als ik tegen hem praat, komt naast mijn hoofd zitten als ik op de stoel naast hem zit en we hebben dan wel echt contact. Als hij in de verte buiten de stem van Jade hoort begint hij te roepen al lang voordat er aangebeld wordt... hij hoort er wel echt helemaal bij hier!

Vorige week keek ik weer eens op de Valkparkietengroep waar ik op Facebook bij zit. Zou ik daar vragen of iemand hem overnemen wil? Ik heb snel weer afgesloten, nee... eigenlijk wil ik hem echt niet kwijt!

Nu zijn schoonzoon en Logan tegenwoordig dol op ontwerpen: bouwtekeningen maken van een droomhuis, van een fantasiebed enz. Kunnen ze uren zoet mee zijn! En zo bedachten we dat een ruimte van 2 bij 3 een geweldige Vogelkamer zou kunnen worden. Met een grote speelboom erin, veel speelgoed, en klauterplekken.

Zoonlief als vogeltemmer

Er zit een deur in naar de woonkamer, daar zou dan gaas in moeten, zodat we elkaar wel kunnen horen en zien. Er zit ook een raam naar buiten in, en daarnaast een deur met glas erin. Happy zou dus licht genoeg krijgen, en naar buiten kunnen kijken. Er zit ook verwarming in voor de winter.

Voor de poezen heeft ex toendertijd een ondervloer met tapijttegels gelegd, maar daaronder zit een gladde tegelvloer. Daar zouden we houtkrullen o.i.d. op kunnen leggen als bodembedekking.

Voor mijn longen zal het vast wel wat gezonder zijn als Happy met zijn fijnstof niet meer in de woonkamer zit, pal naast mijn stoel. Maar hij hoeft dan gelukkig ook niet weg! En beide heren hebben een gaaf project om zich samen op uit te leven.

Kleinzoon, die nogal dol is op beestjes in het algemeen en op Happy in het bijzonder, vond wel dat met zo'n grote ruimte het zielig zou zijn als Happy daar dan helemaal alleen woont. Dus of hij dan zelf een eigen vogel mag uitkiezen als vriendje? Jazeker wel! Alleen even uitkijken dat dat een vogel wordt die goed samen kan met een Valkje...

Vanochtend zei dochter dat de mannen het komende weekend al met het Project Vogelkamer willen starten!

Char, Jade en ik kunnen dan gaan knutselen, want ik heb al heel wat leuke ideetjes op Pinterest opgeslagen voor parkietenspeelgoed en zo! 

En dan... heb ik even op internet gekeken: cavia's en parkieten schijnen ook heel goed samen te kunnen wonen... De cavia's wonen dan natuurlijk op de vloer. Ze lusten allemaal graag fruit en groente, en ze "bijten" mekaar absoluut niet... Hihi, straks heb ik m'n eigen indoor dierentuin? :-)

 Ik word al helemaal Happy van het plannetjes maken :-D

Fietstest deel 2

Bij deel 1 vorige maand stopte ik omdat bij het fietsen - half liggend - mijn bovenbenen bij elke trap vrij hard tegen mijn buik aan klapten. Dat werd steeds vervelender, en dat ligt geheel aan mijn vormgeving. Het blijkt dat bij mannen met dit probleem (een dikke buik dus) men ze dan nog iets verder achterover laat liggen, maar dat was bij mij ook al geen optie, want "mannen hebben doorgaans langere benen" oftewel: mijn pootjes zijn dan te kort om nog bij de trappers te kunnen... 😟

Ik had dit probleem zowel toen gelijk aan de fietslui verteld, als ook later aan de longarts. De vorige keer fietste ik 60 Watt, de longarts zei daarover "voldoende". Maar toch moest de test van hem overgedaan worden. 😠 Ik ga wel even overleggen of er iets aan gedaan kan worden...

Vanochtend ging ik er nog zenuwachtiger naartoe dan de vorige keer, want ik wist nu wat me te wachten stond, en of het nu dan veel beter zou uitpakken? Ja! Dankzij dit geweldige ziekenhuis, nou ja, dankzij het geweldige personeel! 😊

De longarts ging overleggen met de fietsmeneer wat er aan te doen was om mij wat prettiger te laten fietsen. Toen ik vanochtend binnen kwam liet hij me dat trots zien: ze hadden een normale fitnessfiets aangesloten op alle apparatuur, waardoor ik normaal rechtop kon zitten fietsen! Geweldig! 😃

Ik kwam vanochtend ruim boven de 80 watt, richting de 90. Dus op een klein beetje na een derde beter dan de vorige keer, en hij bleef maar zeggen dat zowel bloeddruk, hartslag, als ademhaling prima waren... 😅

Morgenochtend word ik verwacht bij de longarts voor de uitslag van alle onderzoeken van de afgelopen tijd... In elk geval heb ik al die onderzoeken nu helemaal achter de rug, en ze overleefd.

Ik: ik heb geen bh aan gedaan, want als ik daar ben moet toch mijn bovenkleding uit
Dochter: dat is handig
Ik: mijn shirt moet dan ook uit, maar om nu met ontbloot bovenlichaam het ziekenhuis binnen te lopen...
Dochter: Ja, dan zouden ze je meteen opnemen, maar dan op een heel andere afdeling!
😂😂😂

R.I.P. Cosmo

  

Op 14 juli 2002 kreeg onze Sunny 3 kittens, dochter en ik zaten er bij toen ze geboren werden: Eerst kwam Jazz, toen Breezer en als laatste Cosmo. We besloten natuurlijk om ze allemaal te houden! Want maak maar eens een keuze wie er weg moet: een spierwitte, een lapjespoesje of een mooie rode kater... 

Ze werden zo snel mogelijk alle 4 tegelijk "geholpen" want 2 jongens en 2 meisjes bij elkaar is vragen om moeilijkheden ;-) Ze hebben dus nooit nakomelingen gekregen.

 

Jazz kreeg zijn naam van zoonlief, Breezer was van dochter, en Cosmo was mijn keuze.

Toen ik hierheen verhuisde gingen ze alle 4 mee, maar al snel verhuisde Sunny naar ex, want zij kon haar kinders heel slecht om zich heen verdragen. Toen ex naar Duitsland verhuisde ging Sunny bij dochter wonen, waar ze een paar maanden later werd aangereden, en overleed.

Alle vier hier bij mij thuis

Ik vind het heel bijzonder dat ze precies op volgorde van leeftijd overleden zijn, op dezelfde volgorde als ze geboren werden...

 

Vanmorgen om 8 uur werd ik gebeld door de achterbuurman: Cosmo lag dood voor zijn huis. En even later kwam zijn buurvrouw met 2 van haar (al grote) kinderen aan de deur met dezelfde mededeling. Zij waren erg op hem gesteld, hij lag vaak op de tuinbank voor hun huis, waar hij dan af en toe verwend werd met een stukje worst of vlees.

Jazz is jaren geleden al overleden. Breezer heb ik niet meer gezien sinds 5 augustus, ze was toen al heel erg mager. Cosmo had de laatste 5 dagen niets meer gegeten, en hij begon steeds moeilijker te lopen. Ik verwachtte dit al een paar maanden, want hij leek ook dement. Hij liep bv het kattenluikje uit en ging dan midden op het grasveld zitten poepen, zonder ook maar enige moeite te doen om het te begraven. Hij at zijn bak leeg en kwam dan direct daarna bij mij vragen om eten...

 

Zowel Breezer in augustus als Cosmo nu zijn dus ruim 16 jaar geworden. Dat is +80 bij een mens, een mooie leeftijd. Ze hebben een fijn leven gehad, altijd bij mij gewoond, prima verzorgd en ze konden doen wat ze wilden. Dat was vooral veel buiten zijn, ideaal hier zonder doorgaande weg in de buurt, en vlakbij park en bos!

Ik heb er vrede mee. Nu ik ziek ben zou ik ook misschien niet steeds meer zelf voor ze kunnen zorgen, dus een zorg minder nu zij hun rust gevonden hebben. Maar het is wel het einde van een tijdperk. Ik zal geen nieuwe poes meer nemen, want daar zou ik dan toch weer minstens 16 jaar verantwoordelijk voor zijn...

Agenda

Woensdag 10 oktober om 10 uur wederom het ergometrie onderzoek (de fietstest).

Donderdag 11 oktober om half 10 naar de longarts voor de uitslagen van alle recente onderzoeken...

Die laatste afspraak stond op donderdag de 18e. Vanochtend belde de assistente dat ik a.s. donderdag al langs mag komen.

Volgens dochter is dat fijn, want: dan weet je het al eerder.

Ik schoot echter gelijk enorm in de stress. Mijn manier is: dealen met wat er komt, en daarna zien we wel weer. Dus woensdag de fietstest weer, en dan weer een week even helemaal niets, zoveel mogelijk leuke dingen gaan doen, er op uit, enz. Proberen om niet eerder dan de dag ervoor weer zenuwachtig te gaan worden. En ineens wordt dat nu dus een week naar voren gehaald :o

De fietstest had ik op 19 september ook al: Vanochtend had ik de fietstest: zo lang en zwaar mogelijk fietsen op de juiste snelheid, volgeplakt met plakkers en draden en met een kapje over mijn mond en neus, en een bloeddrukmeter om mijn arm. Ze wilden niet zeggen of ik het goed gedaan had...

Naderhand zei de longarts aan de telefoon dat het wel voldoende was, maar dat ik hem weer over moest doen, omdat ik te vroeg gestopt was. Daar ligt nu dus nog meer druk op dan de vorige keer, en ik zie er nu nog meer tegenop. Ik heb ook geen idee of die test woensdag nog verschil uitmaakt met de uitslag die ik donderdag ga krijgen :-(

Die uitslag van a.s. donderdag zal zijn of ik geopereerd kan worden, of dat er een andere behandeling op me wacht... ??

Akka's Stadsboerderij in het Rensenpark

Oftewel: de voormalige kinderboerderij in de oude dierentuin van Emmen. Zie ook HIER.

Zaterdagavond had ik dochter aan de telefoon. Ik zei haar dat achteraf Jade best bij mij had kunnen logeren. Och, dat kan nog wel hoor, zei dochter. Want hoewel het inmiddels 9 uur 's avonds was, was Jade nog wakker, ze lag haar favoriete vlogs te kijken in bed. Dochter ging vragen of Jade misschien zin had om bij oma te gaan slapen? En even later kreeg ik deze foto:

Zo te zien heeft ze er dus best zin in!

Bij mij aangekomen mocht Jade, zoals altijd, kiezen voor het bed in de kinderkamer, of mijn bed. Met een big smile liep ze direct op mijn bed af, waar ze zich installeerde met haar kussen, haar enorme husky Blacky, Paars Paard (ik meen dat die Hendrik heet), en Beh. Maar goed dat ik een 2-persoons bed heb, lol! Ik heb haar daarna ook niet meer gehoord, net als haar oma heeft ze het talent om binnen seconden in slaap te vallen.

Ontbijten na het badderen

Zondagochtend moesten we onvermijdelijk samen in bad. Dat vindt ze geweldig, samen spelen met de zeemeermin en -mannen, en met de visjes die water kunnen spuiten! Toen dochter maandagnacht bij mij bleef slapen na de narcose zei Jade: Oh mama, dan mag je misschien ook wel samen met oma in bad! :-D

Na het bad mocht ze kiezen wat ze wilde als ontbijt, ik had van alles. Maar zoals altijd als ze hier slaapt: oma's yoghurt! Bulgaarse/Griekse/Turkse yoghurt is dat, en dan op smaak gemaakt naar keuze. Deze keer koos ze voor honing en hagelslag. Die honing lijkt net op de shampoo... Haha ja we hadden honingshampoo gebruikt! 

Na de middag kwam haar mama ons ophalen om naar het Rensenpark te gaan. Ik was nog nooit in Akka's Stadsboerderij geweest. Erg leuk daar! Ik ben vergeten foto's te maken van de vogels: zebravinkjes (die hadden we vroeger), veel Happy's, kwartels, parkieten. Leuk!

Dochter en ik moesten ons allebei inhouden om er niet gelijk weer een paar mee naar huis te nemen...

Als cavia kun je het je niet beter wensen!

Na alles binnen te hebben bekeken gingen we naar buiten, waar Jade al snel vriendjes werd met een grote geit:

Tot Geit ineens zijn hoofd bewoog, en per ongeluk haar knie raakte met zijn hoorn. Toen was het huilen, meest van schrik denk ik, en we moesten haar uitleggen dat Geit haar vast niet expres pijn gedaan had, maar dat dat per ongeluk kwam omdat hij zijn hoofd bewoog, en omdat daar nu eenmaal die hoorns op zitten...

Dikke vrienden :-)

Papa kalkoen was mooi van lelijkheid :-D

Ook geiten lusten pepermuntballen ?????

Toen we uit waren gekeken ben ik buiten bij Cho 50+ gaan zitten, aan een tafeltje met 2 mensen die me nog kenden van de laatste keer dat ik daar was, eind juli, vlak voordat ik ziek werd...

Ondertussen waren beide kindjes (Jade en Char dus) in het speeltuintje, tot ik ze riep omdat er koffie cq warme chocolademelk voor ze stond.

Gewoon een heerlijke zondagmiddag dus, na een erg gezellige logeerpartij.