Tussenstand

Vanmiddag had ik een afspraak bij de assistente van de longartsen, om te zien hoe het nu met me gaat, na bijna 2 weken weer thuis te zijn.

Het bloed van afgelopen maandag gaf positieve dingen aan: de ontstekingswaarde is heel fors gedaald, en wat omhoog moet is allemaal weer wat omhoog. Het infuus met antibiotica blijft in ieder geval nog zitten tot 7 januari. Het gaatje van de drain in mijn zij ziet er goed uit, hoewel het nog steeds niet dicht is.

Zuurstof en ademhaling zijn ook goed, naar omstandigheden. Ga zo door was het advies, tot de 11e als ik weer naar de longarts moet.

Na het infuus krijg ik allereerst bestralingen, hoorden we vanmiddag. Dat ik naast chemo ook bestraald zou gaan worden was al even bekend, maar de volgorde nog niet. Meer daarover hoor ik later, maar dan weten we dit alvast. Volgens mij best gunstig, want dan kan ik nog even verder gaan met aansterken voor de chemo gaat beginnen...

En ja ik doe voldoende, en zoals verder iedereen (kids, huisarts, buurtzorg) allemaal zegt: ik moet ook niet teveel doen op een dag, mijn rust ook nemen enz want mijn lichaam heeft het ook nog druk met herstellen.

Zo moest ik van dochter vanmiddag in een rolstoel naar Straat 5 gereden worden en mocht ik daar niet zelf op de loopfiets heen, omdat ik al genoeg drukte had gehad voor vandaag: beide kleinkids bij me, Happy terug thuis, dochter en schoonzoon hier bezig met klusjes doen, enz. En dan werd ook nog een eind loopfietsen, naast dat gesprek, volgens Char net even te veel voor 't ol mensk :o

Dus lieve volgers: bezoek is prima, fijn! En mij even meenemen lekker de deur uit: graag!
Maar ik mag voorlopig maar 1 zoiets leuks doen per dag, dussss... ;-)

En dat klopt ook wel hoor, want 2e kerstdag, hoe gezellig ook... op een bepaald moment was het me even teveel, en moest Char een rustplekje voor me maken om weer bij te komen. Na 's ochtends al voor het eerst douchen, en dan een heerlijk kerstlunchdiner met 4 kleinkids, 4 grote mensen, 1 jonge hond en 2 poezen, een kerstboom met 3 verschillende knipperlichtsnoeren erin, enz enz.

Happy :-D

Het belangrijkste nieuws vandaag: Happy is weer thuis! :-D
Wel op een ander plekje, omdat mijn bed nu op zijn oude plek staat, maar het wordt nu wel weer een stukje gezelliger in huis :-)

Toen ik werd opgenomen zou Happy alleen thuis blijven. Er kwam toch elke dag wel iemand even kijken, iets ophalen, hem eten geven enz. En ik zou immers na 5 tot 10 dagen al weer thuis zijn...

Zoek Happy....

Toen ik hoorde dat dat niet ging lukken, en dat er niet gezegd kon worden hoe lang ik zou moeten blijven, maakte ik me zorgen. En helemaal toen ik korte tijd later hoorde dat Happy ging blazen naar bezoek. Zoals bv zoonlief, waar hij altijd prima mee overweg kon, daar werd nu tegen geblazen alsof ie een kat was ipv een vogel... Een teken voor mij dat Happy niet lekker in z'n velletje zat.
Gelukkig mocht hij toen gaan logeren, met kooi en al, bij andere oma, die achter me woont. En al snel hoorde ik toen dat het blazen over was, en hij weer vrolijk mee floot met gesprekken :-)

Vanmiddag is de kooi grondig schoongemaakt, en is hij weer terug verhuisd maar mij, fijn! Nu alleen nog even leren praten.... haha!

Project Douchen

Is geslaagd! :-D

Voor het eerst sinds 19 november weer in bad geweest, hoewel: douchen terwijl ik in m'n bad zat. Er mocht geen water in blijven staan omdat het gaatje van de drain in mijn zij nog steeds niet dicht is. De antibiotica was even afgekoppeld en de arm met PICC-lijn goed ingepakt in plastic folie, maar de rest van mij mocht gelukkig allemaal wel nat worden. De zuster niet...

Wat heerlijk na al die weken met warme doekjes uit de magnetron en waslapjes om gaasjes en verband heen nu weer eens lekker helemaal goed schoon te zijn! Dit gaan we vanaf nu minstens eens per week doen! :-)

Ik zag het meest (nogal veel) op tegen het traplopen, de vorige keer was dat minutenlang naar adem snakken op de rand van m'n bed. Nu ging ook dat al stukken beter, ik kan echt merken dat ik al aardig wat sterker ben geworden in de 1,5 week dat ik weer thuis ben!

En nu zit ik te wachten tot zoonlief me ophaalt voor het kerstbrunchdiner bij dochterlief. Met alle kinderen en kleinkinderen. Iets met mosterdsoep, rollade, kaasfondue... het klinkt als allemaal heel lekker en voor elk wat wils ;-)

1e Kerstdag

Vandaag heb ik een lekker rustig pyamadagje, morgen ga ik Kerst vieren, gezellig met al m'n kinderen en kleinkinderen samen :-)

Gisteren was een heel drukke dag en morgen weer, dus nu even flink rust nemen lijkt me een goed plan.

Medicijnen voor de hele week klaarleggen

Gisteren na de verzorging door Buurtzorg, 2x een apotheek aan de deur met een bestelling, en een spontaan bezoekje van de huisarts... kwamen dochter en kleindochter me halen voor bloed prikken in het ziekenhuis.

Dat was nogal een gedoe, want wegens ontstoken aders moet dat via m'n PICC-lijn. Muts achter balie van het laboratorium in het ziekenhuis: daar zijn wij niet bevoegd voor. Eeehhh... wie dan wel? Nou, dat wist zij niet hoor. Na wat aandringen mijnerzijds ging muts bellen en kwam ik uiteindelijk terecht bij de dagbehandeling van oncologie, waar een zeer vriendelijke verpleegster wel precies wist hoe dat werkt. De 4e moet dit weer, dus zij heeft me gelijk maar ingepland, zodat ik dan niet weer tegen dat lab aan loop ;-)

Nadat dit alles al wel genoeg actie op één dag was voor mij, zijn we daarna naar het dorp gereden. Rolstoel mee, gingen we naar Pearl om voor dochter en mijzelf nieuwe brillen uit te kiezen. En jawel, onze theorie klopte: heel druk overal, maar geen mens gaat de dag voor kerst een bril kopen... behalve wij dus :-)

We waren snel aan de beurt, mijn ogen waren iets beter geworden en die van dochter iets slechter. Allebei een leuk montuur uitgekozen, en over 2 a 3 weken kunnen we ze ophalen.

Toen we thuiskwamen was het 5 uur. Om 4 uur bij de Pearl ging het alarm op m'n foon al af: medicijnen! Die ik natuurlijk niet mee had. Dus thuis gelijk de medicijnen ingenomen, en op bed gaan liggen waar ik meteen in slaap viel. Echt totaal doodmoe, ik heb vrijwel de hele avond geslapen en/of gedommeld. Maar blij dat we dit gedaan hebben, toch weer een klusje klaar :-D

Vandaag dus uitrustdag. Morgenochtend mag ik voor het eerst in bad douchen, na sinds 20 november alleen maar een beetje gehemmeld te zijn met doekjes en waslapjes. Ik heb steeds minder verband en gaasjes enz op me, dus volgens Buurtzorg moet dit nu wel weer kunnen :-)

En dan na die heerlijke wasbeurt morgen haalt zoonlief me op voor een gezellige dag kerst met al m'n schatten in het huis van dochter :-D

Jullie ook allemaal een fijne kerst!

Leven in Eenrum 1924-1940

53 verhalen met herinneringen aan zijn jeugd in Eenrum, opgeschreven door Karst Jan Boonstra, en in boekvorm uitgegeven door zijn dochter Nelleke.

Vanmiddag viel het in mijn brievenbus. Ik ken een aantal verhalen al wel omdat ik die ooit per email kreeg, en er hebben er ook wat van op internet gestaan. Maar alles bij elkaar in een boek is natuurlijk veel mooier!

Met foto's, dat ook nog. 112 pagina's.
Te bestellen bij caboonstra53@gmail.com voor 15 euro, en dat is incl. de portokosten ;-)

Naar buiten

Joke's kerstboom

Vanmiddag ben ik voor het eerst sinds ik zaterdag thuis kwam, weer naar buiten geweest. Dat trekt al een paar dagen, maar schoenen aan is lastig omdat mijn benen gezwachteld zijn, en dan... niemand die me even komt uitlaten! :o

Nu ben ik dan maar zelf op de loopfiets gestapt, en in m'n eentje helemaal naar de achterbuurvrouw geloopfietst, waar ik gezellig even koffie gedronken heb, en m'n vogel Happy weer even heb gezien.

Joke liep wel met me mee terug naar huis, want het is niet helemaal zeker of ik al wel in m'n eentje buiten mag? :o

Verder gaat het goed. De pijn is prima te doen, hoewel nog wel steeds met veel pijnstilling. Ik ben al 2x naar boven geweest. De zorg van Buurtzorg bevalt heel goed, ik voel me uitstekend verzorgd, en veilig in hun handen!

Eten zorg ik zelf voor, voornamelijk iets in de magnetron schuiven en het er weer uit halen, haha! Gisteren bezorgde Jumbo voor het eerst weer een krat boodschappen, dus ik ben prima voorzien, en de boodschappen heb ik ook helemaal zelf opgeruimd. Elke dag ietsje meer doen, dan kom ik er wel weer :-)

Ik ben er weer!

Rond 11 uur was ik eindelijk weer thuis! Er staat een lekker bed in de woonkamer, maar ik kan ook heerlijk weer in m'n eigen stoel zitten, al m'n spulletjes weer om me heen, enz.

Ik heb een draagbaar infuus in de picc lijn dat elke dag tussen half 12 en half 1 wordt verzorgd. Daarnaast komt Buurtzorg 's avonds tussen 7 en 9 ook nog langs. Maandag komt voor het eerst de huishoudelijke hulp.

Er zijn geen vaste bezoekuren meer, dus er is nu gelukkig ook veel minder druk op de kids en kleinkids. En 's middags na de zorg kan ik ook weer eens de deur uit, hoewel mijn auto nog wel uit logeren is, wegens de morfine die ik natuurlijk nog steeds nodig heb... En ik moet eens zien of ik schoenen aan kan, want mijn benen worden nu ook elke dag gezwachteld omdat daar oedeem in zit (hoe ik daar nu weer aan kom...).

Alles smaakt me thuis ook veel beter, na een maand smakeloze hap, en er staat al heel wat lekkers in de koelkast :-)

Nu maar weer aansterken, steeds wat meer bewegen en zelf doen, en weer goed en gezond eten!

Ik heb een lijstje met afspraken mee gekregen, de eerste daarvan is op 24 december bloed laten prikken, dus helemaal "vrij" ben ik niet, maar ik heb nu gelukkig wel weer een heel stuk van m'n eigen leven terug :-D

Morgen naar huis!

Na bijna 4 weken mag ik morgen, zaterdag dus, om 10 uur 's morgens eindelijk weer naar huis :-)

Er staat al een bed in de woonkamer en er is een rolstoel geleverd. Infuus met antibiotica blijf ik aan tot in elk geval 6 januari, dus ik ben er nog niet helemaal van af, maar wel weer lekker in m'n eigen huisje!

De kids zijn sinds gisteravond al druk bezig met schoonmaken, de boel wat anders inrichten, boodschappen doen,  enz. Ik krijg een infuus dat ik mee kan nemen, dus niet aan een paal zoals hier in het ziekenhuis, maar eentje waarmee ik ook met de auto mee kan, buiten lopen enz. Buurtzorg zorgt voor me en een speciaal team zorgt voor het infuus dat in m'n picc lijn zit.

Drain weg!

Ik had sinds de operatie op 20 november een drain. Die gaf vooral aan dat er een luchtlek in mn long zat, en dat bleef maar... zowel de dokters als ik zelf werden ongeduldig 😓

Maandagochtend heel vroeg kwamen ze bloed afnemen, ideaal die picclijn! 4 buisjes vers van de tap en ik voelde er niets van 😬 Een paar uur later visite van o.a. de zaalarts en mijn longarts, de ontstekingswaarde in het bloed was over het weekend flink verbeterd, de drain mocht een aantal uren worden afgeknepen. Hij werd gelijk zowel bij de pomp als vlakbij waar hij uit mij kwam geblokkeerd, spannend!

Dat ging goed, zuurstof bleef prima, ook tijdens het sporten. Kort na het bezoekuur werd ik opgehaald voor een thoraxfoto en... ook die was nu ineens goed! Zo goed zelfs dat de drain er tegen 5 uur uit is gehaald. ☺

Het enige wat me nu nog hier houdt, letterlijk, is de antibiotica die ik constant krijg via de picclijn. Als ik die nog weken lang moet dan kan ik ermee naar huis waar dan een team langskomt voor het onderhoud. Maar zei de zaalarts, als ik het nog maar een dag of 3 a 4 moet dan is het handiger om de kuur in het ziekenhuis uit te zitten. Daar hoop ik morgen uitslag over te krijgen, en ik duim heel hard dat ik voor het volgend weekend eindelijk naar huis mag....

PICC lijn

Ik ben van de zuurstof af, ik adem dus nu weer voldoende zelf, zonder hulpmiddelen. Ik ben natuurlijk wel erg snel buiten adem en kan nog maar korte stukjes achter mekaar lopen enz, maar het begint er weer op te lijken! :-)

Om de dag is het sporten, en dat is lachen! Steeds 3x dezelfde oefening en dan rouleren. O.a. een gewicht van 1 kilo in elke hand, die 30 seconden lang steeds omhoog en weer naar beneden houden, en daarna dan 1 minuut rust. Of een opstapje, erop en eraf stappen, 30 seconden lang, en daarna weer een minuut rust. Een lachertje, maar iets is meer dan niets, toch? Tussendoor ook steeds oefenen met lopen, wat prima gaat, mits langzaam.

De antibiotica en wat dan ook kan niet meer via infuus, omdat in beide armen inmiddels alle aderen ontstoken zijn. Ik kreeg daarom al een paar dagen antibiotica in pilvorm, maar dat helpt niet voldoende. Gistermiddag hebben ze daarom een PICC lijn aangebracht in mijn linker bovenarm. Zie Google wat dat is, want ik kan zo snel niets vinden ;-)

Best een eng idee vind ik het, maar het ding zit er nu in, en daaraan een infuus met antibiotica. Dat zal zo'n 2 tot misschien zelfs 6 weken blijven zitten, maar daarvoor hoef ik niet opgenomen te blijven, met de PICC lijn kan ik ook met infuus en al wel naar huis... Zo'n ding wordt ook wel gebruikt voor de chemo, dus ik zal er maar aan moeten wennen. Je kunt er helaas niet mee zwemmen :-(

De drain lijkt aardig op te drogen, en het luchtlek te dichten, het wachten is nu of die echt klaar is en er uit kan.

De zaalarts zei ik gister dat ik het hier nu echt wel gehad heb en graag naar huis zou willen, volgende week of zo. Ze zei dat ik volgende week gerust aan mag houden, ze kan nog niets beloven maar het streven is... Dus ik hoop nu maar heel erg dat ik m'n langste tijd hier gezeten heb!

De Rotonde

Met de fysio vandaag 4x de rotonde gelopen. Dat is de ronde gallerij die langs alle afdelingen op de 3e verdieping ligt. De laatste zelfs zonder 1x te stoppen. Ik heb nog 2 liter zuurstof dmv een neusbrilletje. Fysio hield tijdens het lopen mn zuurstof bij, en als die beneden de 90 kwam moest ik even stilstaan om bjj te ademen. Het begin is er weer, en 4 rondjes achter mekaar is al best een afstand!

Bezoek gehad van de oncologieverpleegkundige, waar ik veel mee te maken ga krijgen bij de chemo en bestralingen. Momenteel komt dagekijks ook een jonge dokter langs om naar mn drain te kijken ivm ontsteken, de heelmeester oftwel chirurgijn. Ze moeten allemaal een naam hebben he 😋

De pijndames heb ik nu al dagen niet meer gezien, en als het me 4x per dag gevraagd wordt ik nu kan zeggen dat ik nauweljjks pijn heb 😃

Naast de zaalarts komt dagelijks mn longarts of 1 van de 2 chirurgen even een praatje maken, gezellig!

Buurtzorg belde, lol. U zou de 20e geopereerd worden en als u weer naar huis ging zouden wij daarvan bericht krjjgen, maar we hebben nog steeds niets gehoord... moet ik ze nu dan dagelijks bellen dat ik nog niet ontslagen ben???

Dankzij de laptop die de kids me gebracht hebben kan ik weer een beetje echt computeren, en ook mn office emails weer lezen. Waaronder eentje dat ik binnen 5 dagen de waterstand door moet geven... wishful thinking hoor 🤣

Mn prikbordje wordt al goed vol, Margriet jouw kaart pronkt er ook tussen! Helaas krjjgen we het niet voor mekaar om fotoos toe te voegen aan blogger op de tablet.

En lezen vroeg iemand? Helaas. Ik heb wat boeken mee en thuis liggen er nog meer te wachten. Heb hier ook mn e-reader vol boeken die ik wil lezen. Maar als ik 5x een zin op de telegraaf website gelezen heb weet ik vaak nog steeds niet wat er staat,.. ik krijg nog steeds flink wat morfine he, en heb dus het concentratievermogen van een garnaal. Ook ben ik soms stukjes geheugen kwijt, terwijl andere stukjes dan ineens weer boven komen.

Dus nee, nieuw leesvoer heb ik helaas nog niet nodig... en vandaar ook: bezoek, vragen hoe het met me gaat enz graag allemaal via Charlotte! 😉

Verder krijg ik nu de antibiotica in tabletvorm, er hangen dus helemaal geen slangetjes meer aan mn armen. Wel smeer ik ze geregeld in met hydrofiele creme omdat nu echt alle aders ontstoken zijn 🤤😦😭

Ziekjes

Omdat mijn long nog steeds flink lucht lekt, moest ik maandagochtend weer voor een ct scan. Eens kijken naar de long en de drain. Ik werd erheen gereden in een rolstoel door een gastdame, die me in de wachtruimte neerzette.

Even later kwam er iemand me ophalen, reed me naast de scanner en toen werd ik enorm draaierig en misselijk. Ik kon het net op tijd aangeven, gelukkig maar want er kwam een flinke vloedgolf uit!

Nadat de scan alsnog gelukt was belden ze voor een verpleegster om mij terug te brengen. En goed en wel terug op zaal hetzelfde: weer een flinke golf. En als het eruit was voelde ik me ook meteen  beter, alleen wel moe en slap. De 3e en laatste keer was toen Char op bezoek was, rond half 2. Toen was ik zo moe dat ik in bed gegaan ben en een poos geslapen. Normaal lig ik hier alleen s nachts in bed.

Tussendoor was het lab langs geweest voor bloedafname. Wat natuurlijk vrijwel niet
Lukte omdat al mn aders aan rust toe zijn. Uiteindelijk heeft ze in een vinger geprikt en werd ik gemolken, druppel voor druppel werd uit die vinger geperst tot ze hoopte genoeg te hebben.

Char had het druk met mijn telefoon, omdat ik immers na 10 dagen weer naar huis zou gaan werd er veel gebeld... het gaafste telefoontje was van Luc S. die me nu ongeveer precies 5 jaar geleden aannam bij Imtech! 😀 hij had via oud collega's gehoord dat ik hier lig.

=========================================

En toen kwamen er uitslagen binnen. Mijn bloed liet zien dat de ontsteking afneemt!
En de zaalarts kwam mijn drain een paar cm uit mn buik trekken. Volgens de ct scan zou hij daarmee op de plek komen die nu nog zoveel lekt.

Rond 4 uur kwam fysio weer langs. Die laten zich nieteens afschrikken door misselijkheid... terwijl zij mn bloeddruk, zuurstof enz in de gaten hielden heb ik met de rollator een flinke ronde gelopen, en dat ging een stuk beter ook. Langere afstand met minder benauwdheid, yay!

De avondvisite bracht zoals elke dag die gekke zoon van me. Die natuurlijk ook constant op de hoogte is van hoe het met mij gaat, en die daarom een broodje kroket voor me mee had! Aparte traktatie voor iemand die zo misselijk is geweest, maar gek genoeg smaakte het me prima en zit het er nu om 2 uur snachts nog steeds in, lol!

Familiegesprek

Aan het eind van de middag, met longarts, dochter en zoon, en de patient. Ik dus.

Nog niet alle uitslagen van de afgelopen dagen zijn binnen, maar er kon al veel gezegd worden.
Allereerst dat ik nog niet naar huis ga, nog lange niet, dat kan nog wel weken duren 😣😭😭😭

De infectie/longontsteking is nog niet over, ik heb nog steeds een infuus met antibiotica.
Mjjn long lekt nog lucht, dat moet ook over zijn voor ik naar huis mag.
Door de drain komt nog steeds veel wondvocht naar buiten. En zolang die drain erin zit... yup 😢

De long moet zich ook nog meer ontplooien. En verder veel pijn nog van de beschadigingen aan mn ribben en rugspieren.

Veel doen kan ik ook nog niet omdat ik naast de drain en het infuus ook nog een katheter heb en zuurstof. Dat moet allemaal mee als ik even een stukje lopen wil. Verder heb ik nog een paar open plekken op mn rug die maar niet dicht gaan en pijnlijk zijn, van de mislukte pogingen om epiduraal aan te sluiten.

Fysio komt elke dag langs, en ik heb me opgegeven voor een revalidatieklasje op maandag. Gewichtheffen voor geopereerden en zo, lol.

Ik mag van de longarts wel even naar buiten toe, mits dik ingepakt. Dat gaan we morgen geloof ik doen 😀
De kids zijn nu op zoek naar een leenlaptop, want nog wekenlang alleen met die tablet ga ik niet redden 😣

En bezoek... dat is heel erg belangrijk om de dag even te breken. Daar kijk ik echt naar uit. Rick komt elke avond en Char ook vaak, maar wat ander bezoek is natuurlijk ook wel eens leuk. Mits ze dan maar wel komen want ik ben echt dubbelzielig als ik tijdens bezoekuur onverwacht alleen zit... 😩

Heel fijn is verder dat Happy nu bij Joke gaat logeren! Ik vond 10 dagen alleen thuis al erg lang, en van Rick hoorde ik dat Happy nu tegen hem blaast als ie vriendelijk goedendag zegt... wat betekent dat Happy zich bang voelt en niet op zn gemak 😓 Het is voor mij een hele geruststelling dat ie nu weer dagelijks gezelschap gaat hebben! 😋

Dag 10

Zou ik naar huis mogen als alles normaal was gegaan. Daar is nu nog geen enkele zicht op...

Heerlijk dat vanmorgen mn haar gewassen is, na 10 dagen! 😊 dan voel je je gelijk weer mens, lol.

Er is vanochtend weer bloed geprikt plus een thoraxfoto gemaakt. Naast de infectie waar ik al antibiotica voor heb lijkt de drain nu ook geinfecteerd met iets. Dat zoeken ze nu uit. Hiervoor wil ook de chirurg me vandaag nog zien. Ik heb ingestemd mits ze hem fouilleren zodat ie zeker weten geen mes op zak heeft 😁

Alweer maandag

Even proberen bij te praten.

Dinsdag de 20e opname, allereerst zou ik epiduraal krijgen: een slangetje in de rug voor directe pijnbestrijding.
Na 4 pogingen zijn ze gestopt, ze kwamen niet tussen de wervels. Omdat ik de laatste jaren 6 a 7 cm gekrompen ben?

Toen de operatie. Dat zou een kijkoperatie zijn met 3 kleine sneetjes. Echter mn long waar de bovenste kwab af zou worden gehaald wilde niet plat gaan. Toen volgde direct het grote werk: een enorme snee, ribben openspannen en iemand moest met 2 handen mn long indrukken zodat er ruimte was om te snijden...

Dat ene nachtje intensive care werden er dus 3... met een stel zeer pijnlijke ribben als bonus.

Vrijdagmiddag 23 nov. Kwam ik rond 3 uur op zaal te liggen op de longafdeling. Daar ging het midden in de nacht helemaal fout. Erg benauwd en veel pijn. 3 artsen en een portable rontgenapparaat aan mn bed. Zaterdag direct na het middageten kwam mn longarts langs, vanaf nu weer op nuchterprotocol want zaterdagavond om 7 uur weer een bronchoscopie....  dat zo'n dokter niets leukers te doen heeft op zaterdagavond vind ik wel zielig, ook voor mijzelf, hihi

Daarna weer terug op zaal waar het zondagmorgen erg goed ging. Ik stond al naast mn bed, ben met rollator naar de wc gelopen enz, yessss het herstel begint eindelijk! Het zou tijd worden...

Zondag eind vd middag plotseling erg hoge koorts, enorm lage bloeddruk (ik heb juist altijd een hoge), veel pijn, benauwd, verward. Volgens Rick zat ik ook te ijlen en na bezoek belde hij Char. Ze dachten allebei dat ik weer naar IC moest, en dat gebeurde dus ook. Ik lig weer op dezelfde plek zelfs.

Het was vannacht weer een heel gedoe. Rontgen kwam weer langs. Infusen zijn inmiddels veel lastiger omdat beide handen blauw zijn en mn aders aan wat rust toe. Ik kreeg wegens de lage bloeddruk o.a. 4 pakken vocht, en dan is een katheter wel fjjn, lol.

Ik blijk nu ook een infectie te hebben waarvoor antibiotica. Ik heb een drain voor wondvocht en mn long lekt nog steeds wat lucht. Een katheter, en naast een infuus met pijnbestrijding heb ik een morfinepompje dat ik zelf mag gebruiken bv als ik hoesten moet.. en  hoesten is naast pijnlijk ook erg belangrijk. Verder de gebruikelijke plakkers en meters voor lucht, hart enz

Geen gebrek aan bezoek. 2 a 3x daags komen een paar mensen vd pijnbestrijding langs om te voldoen aan mijn wensen. 2x per dag fysiotherapie. Diverse dagelijkse dokters waaronder de longarts elke dag. En elk bezoekuur rick en/of char. Jade is 3x geweest, zelfs 2x op de ic want die vindt het allemaal heel interessant. Logan is ook al 2x geweest. Benthe wil graag maar die heeft even een besmettelijke kinderziekte.

Eten is veel beter dan ik verwachtte, alleen moet je zelf zorgen voor fruit, en een wijntje voor het slapen gaan doen ze helaas niet aan, lol. Ik mag alles eten en drinken wat ik wil, dat is erg fijn. Het bed ligt erg lekker en het personeel is allemaal erg aardig. Maar binnen 5 dagen weer thuis lukt al niet meer en binnen de 10 dagen zie ik ook nog niet zitten...

Misschien verhuis ik dus morgen weer naar de longafdeling waar ik ook gewoon bezoek mag krijgen. De IC is alleen voor de naaste familie zoals ouders en kinderen.

En nog steeds voor informatie Char vragen. Ik log of reageer alleen als ik er zin in heb en fit genoeg, zoals nu dus ff 😙 ook wil ik nog steeds niets over mn ziekte e.d. op facebook! Daar kijk en reageer ik af en toe als ik zin heb, en dan vooral op leuke en luchtige dingen.

Fris gewassen

Longkanker

Bed en ik zijn weer schoon en fris.
Ik zit nu even lekker op een gewone stoel.
Verder niet veel nieuws hier, alles gaat zn gangetje met o.a. nog steeds morfine op zelfbediening 🙄

Logan: waarom zijn er bij dat bed 4 bezoekers. Dat mag toch niet?
Oma: misschien kunnen ze niet tot 4 tellen?
Logan: of ze kunnen niet lezen...
😁😂🤣

Nog één nachtje slapen...

En ja, ik ben nu wel enorm super zenuwachtig 😭😭😭

Het kan zelfs morgenochtend als ik me om 8 uur meld nog worden uitgesteld, als er op dat moment plotseling geen plek meer vrij is op IC door een noodgeval, maar daar gaan we niet van uit...

Enkele mensen die aan hebben gegeven zeker op bezoek te willen komen zijn vanmiddag door Char (allemaal onder mijn naam, fautje, bedankt!) toegevoegd aan Ziekenhuisplanner, daar kun je dan zelf invullen wanneer je wilt langskomen. Zodat ik niet de ene dag 20 bezoekers heb en de volgende dag niemand 😉 Ook kunnen daar updates worden gezet, bv over hoe het met me gaat.

Char kan in die planner zien dat ze een keertje over kan slaan omdat er al iemand op bezoek komt.

Natuurlijk komen Char en Rick zo vaak ze willen, zo heeft Rick bv voor in ieder geval de hele rest van deze week aangegeven thuis te werken. Dat thuiswerken zal deels in mijn huis zijn, zodat hij tijdens bezoektijd naar mij toe kan, en hij ook in de buurt is indien nodig, net als Char natuurlijk 😉

Wil je ook in de Ziekenhuisplanner dan kun je Char mailen: charlotte.lunagirl@gmail.com. Ook daarheen mailen graag als je "zomaar" langs wilt komen of bv een kaartje wilt sturen, zij weet ook het kamernummer als ik van de IC af ben. Of via FB een pb aan haar 😉

Mijn email op @home kan ik pas weer lezen als ik weer thuis ben.
Mijn gmail kan ik wel op de telefoon en tablet zien.
Daar komen ook de reacties op mijn blog binnen.

Mocht je op bezoek komen en dan heel sterk de neiging hebben om iets voor me mee te nemen, hoewel dat absoluut niet hoeft! Dan liever iets lekkers zoals bv fruit, nootjes, e.d. dan bloemen 😳

Fruit moet ik een dag van tevoren bestellen, dat delen ze niet zomaar uit 😧 en het warm eten is ook maar afwachten... Omdat het er erg warm is zijn bloemen snel verwelkt, en ik kan ze toch niet zelf in een vaas gaan zetten 😟

De Vecht bij Emlichheim vorige week

Avondje uit

Zaterdagavond ben ik gezellig een avondje uit geweest met Michel! Eerst naar Oriental Delight aan de Boslaan, waar we hetzelfde aten als een jaar geleden, een Teppan met 3 soorten vlees en erg veel grote stukken gezonde groente. Met nasi. Maar helaas geen kloepoek bij... Het was weer heerlijk! 😋

Jammer genoeg hadden we daarna geen plaats meer voor een toetje, want de schalen gingen totaal leeg. En geen tijd meer ook, want de film wachtte...

Op!

 Om 8 uur zaten we in Kinepolis voor de net uitgekomen film, in 3D:

En die was in één woord geweldig! Ik denk wel de beste film die ik ooit heb gezien, op een goede 2e plaats na de Underworld serie. Gisteravond en vandaag alweer zit ik van alles te lezen en op te zoeken op internet over achtergronden enz. En ik kan nu al niet meer wachten tot het volgende deel, dat volgens Michel pas over 2 jaar uitkomt? 😢

Link en Link voor heel veel achtergrondinfo (pas op, ook spoilers!)

Zoals ik gisteravond na thuiskomst op Facebook zette:
Wow wat een film! Hierbij lijkt Fantastic beasts and where to find them maar slapjes... Alsof je meer dan 2 uur (!!) in een achtbaan zit! Ik moet hem denk ik wel 3x gaan zien voor ik alle verbanden helemaal helder heb. Vooral dankzij dat stomme vertalen van namen in een soort van Nederlands, waardoor je van elk persoon eigenlijk zowel de NL als de Engelse naam moet weten Lestrange vertalen als Van Detta? Voor wie is dat gemakkelijker??? Aanrader!!! Ga hem zien!!! In 3D natuurlijk!!! En wanneer komt het volgende deel uit?

Hey Mies, we hebben nogal wat tradities samen hè, zo langzaamaan. Eens per jaar samen zuurkool eten, eens per jaar naar de Boslaan voor die Teppan... 😉

Granny Squares

Ik ben van alles klaar aan het leggen, morgen komt Char me helpen met inpakken, daar begin ik zelf niet aan want dat geeft me nu even teveel stress. Wat moet er mee voor de eerste dagen, en wat voor de tas daarna? 😖

Op de grote tafel leg ik stapeltjes met dingen die ik doen kan, zodra ik me weer goed genoeg voel om me te gaan vervelen, lol.

Pixelhobby, een mooi nieuw kleurboek met potloden, een stapeltje boeken, en m'n goed gevulde e-reader. Dat kan Char dan tzt meenemen als ze op bezoek komt zonder dat ze alles eerst nog bij elkaar hoeft te zoeken 😊

Kwa handwerken heb ik een serie kleine bolletjes katoen van Action bij elkaar gezocht. Patty en Mini hebben allebei het patroon voor me uitgeschreven voor de grote 2-kleurige square hierboven. Daar wil ik een stapel(tje) van gaan maken. Ik heb nog geen idee wat het ooit gaat worden, maar daar zijn squares nu juist zo handig voor. Een etui, een kussen, een tas? Of als het er veel zijn misschien een sjaal of een deken? 

Ik heb er ook al 2 haaknaalden bij ingepakt, dit ligt klaar om zó aan te beginnen!

Dit lijkt me in ieder geval handig om in bed te maken. Niet te veel troep van, geen grote klus, en lekker spelen met die mooie kleurtjes 😀

Wat een dag...

Vanochtend werd ik wakker met hevige kramp in m'n maag. Gisteravond was ik erg moe, en lag ik voor mijn doen enorm vroeg in bed, al om 11 uur! Pas om half 8 opgestaan, maar toen had ik dus die kramp...

Ik zou om kwart over 10 bij de sportschool zijn, maar toen ik om half 10 boven probeerde me te wassen en aankleden lukte dat niet omdat ik dubbelgevouwen stond van de kramp. Toen toch maar besloten om een appje te sturen naar Maaike dat ik er helaas niet kon zijn vandaag. Ik kroop weer in bed, helemaal in elkaar gekropen, en viel alweer in slaap. Idioot, want normaal heb ik altijd ruim genoeg aan 5 tot 6 uur slaap per nacht.

Buikgriep op komst? Of de veel te vette hap die ik gisteravond bij de snackbar haalde, en waar m'n maag niet meer aan gewend is na zo lang erg gezond eten? lol... 

Om 11 uur werd ik wakker gebeld door het ziekenhuis, of de operatie een dag eerder kon? Nu dan op dinsdag en dan om 8 uur? Jawel hoor...

Ik ging naar beneden en de kramp leek weg, maar een half uurtje later begon die weer. Inmiddels zat ik te appen met Maaike die me o.a. een goede oefening stuurde voor m'n rugspier, waar ik erg blij mee ben (maar vandaag dus toch maar even niet). Het is nu half 6 en ik voel me nog steeds niet lekker, hoewel ik de hele dag ook nog niets gegeten heb.

Weer telefoon: De Toegang, die eindelijk wilde langskomen voor huishoudelijke hulp! Op 19 oktober heeft Buurtzorg er al naartoe gebeld, en op 9 november nogmaals, en toen hebben ze er SPOED! bij gezegd. En dit is dus hun spoed... bijna alweer een week later. Dit was alleen een gesprekje met de Toegang mevrouw. Hierna komt nog een keukentafelgesprek met de thuiszorg, alleen lig ik dan hoogstwaarschijnlijk zelf al in het ziekenhuis. Ze maakt er haast mee in elk geval, alleen is hun haast iets anders dan de mijne :-( En ik had juist zo graag alles zelf van te voren geregeld!

Dochterlief kon er helaas niet bij zijn, maar aangezien ik nogal gemakkelijk om ben te praten enz wilde ik toch graag een getuige, en wat steun. Gelukkig kon Mies komen! Hij is op de hoogte van het reilen en zeilen van De Toegang en de WMO hier in Emmen, via zijn functie als FNV consulent. Plus hij weet ook vrijwel alles van mij (behalve mijn pincode) :-D

De glazenwasser belde: bent u thuis? Eh jawel, ik zal de ramen boven dicht doen, en alle rolluiken omhoog.

Wachtend op de Toegang mevrouw en Mies vond ik online een prachtkadootje voor Jade voor Sinterklaas. Ik was bijna klaar met bestellen toen de dame kwam. En vrij snel daarna ook Mies. En de glazenwasser.

Deze mevrouw schrijft een verslag, en stuurt dat op. Maar dat lukt haar niet eerder dan maandag... Daarna komt er een keukentafelgesprek met de thuiszorg welke hulp precies nodig is (haar advies: alles). En pas dan komt de boel in gang. Ik heb haar het tel.nr. gegeven van dochter als mijn gevolmachtigde, en Mies staat ook standby. Zelf zal ik dan vast al geopereerd zijn. En thuiskomen uit het ziekenhuis in een huis dat al een paar maanden niet meer echt schoon is gemaakt. Zelf kan ik het niet meer, en dochter die het eerder wel eens deed heeft momenteel zelf al genoeg aan haar hoofd. Oh ja, en een indicatie of zoiets van de gemeente, over mijn eigen bijdrage. Maar misschien ben ik tegen die tijd al wel weer in staat om zelf zaken te regelen?

Vroeger was alles beter... Toen ik mijn rechter elleboog had gebroken belde ik gewoon de gemeente, en kwam er de volgende dag al iemand schoonmaken. Die goeie ouwe tijd van een paar jaar geleden!  

En nu heb ik dus de hele dag nog steeds niets gegeten, en ook niet genoeg bewogen, zoals ik dat eigenlijk moet. En komt er ineens weer van alles op me af. Wat ik allemaal nog moet regelen en doen met 1 dag minder tijd. Soms zou ik gewoon de hele dag in bed willen blijven liggen, maar ja, dat kan volgende week dus... :-(

Dinsdag operatie!

Het ziekenhuis belde vanochtend. 

De operatie is een dag eerder, nu dus a.s. dinsdag. 

En om 8 uur ipv 10 over 7 's ochtends.

Murphy's law :-(

Maar juist dat kalm blijven lukt me nu echt ff niet meer... :-(

Als ik er goed over nadenk, is mijn belangrijkste en dierbaarste bezit toch wel mijn E-schijf! In mijn computer zitten meerdere harde schijven, eentje waar windows op staat, eentje waar programma's en downloads en zooi op worden gezet... En eentje waar alles en alles op staat dat ik never nooit niet kwijt wil!

Op mijn E-schijf staan o.a. alle foto's: van mijn kleinkinderen, mijn kids, van al mijn huisdieren sinds er pc's bestaan. Alles van vroeger mijn winkeltje, Atelier Hobbit, al mijn administratie. Foto's van alles wat ik ooit gemaakt heb. Mappen vol familiefoto's, ook erg oude!, familie-advertenties, niet alleen van mezelf maar vooral ook wat anderen me ooit hebben toegestuurd. Bestanden met familiegeschiedenis waar ik nog naar moet kijken...

Ooit door schoonzoon bedacht: als je pc eens moet worden leeggehaald, of als windows problemen geeft, je raakt nu nooit meer iets kwijt wat je echt dierbaar is. Want alles wat je niet kunt missen staat nu op een aparte harde schijf: :/E.

Zaterdagochtend voor ik de pc uit zette om naar Borne te reizen, wastie er nog. Zondagavond toen ik na een lang weekend vol genieten van al mijn kinderen en kleinkinderen weer thuis kwam, niet meer :-(

:/C is er nog (windows), en :/D ook: programma's e.d.

Vanmiddag kwam Feike langs, nadat Char hem gisteravond had gezegd om nog maar even niet aan mij te vertellen wat er zou kunnen zijn. Maar nu blijkt dus toch het ergste: kennelijk is de aparte harde schijf waar alles van :/E op staat, stuk. Mijn pc werkt nog prima, en ook alles van C en D staat er nog op.

Nu hebben ze :/E meegenomen. Char gaat morgen bellen naar computerwinkels e.d. Op zoek naar iemand die alles kan redden wat ik never nooit niet kwijt wil! Om het over te zetten op een nieuwe harde schijf...

En dat net nu ik dus heel erg probeer om optimistisch en vrolijk en rustig en zo te blijven voor de operatie de 21e.

Ontspannen door puzzels voor geocaches op te lossen? Al mijn Geocaching docs staan erop. En ik geniet vaak van mijn screensaver die random al mijn opgeslagen foto's laat zien... Van die E-schijf!

Ik probeer nu dus heel erg om niet totaal in de put te vallen, om nog steeds optimistisch te blijven (het komt vast wel weer goed)...

Maar als ik dat echt allemaal kwijt ben? Dat zou een totale ramp zijn! Ontzettend veel wat daar op staat kan ik nergens anders meer vandaan halen! En als ik het even te pakken krijg van m'n ziekte, en de komende operatie enz. dan staat daar nu juist net alles op waar ik mee bezig kan, dat me weer even van m'n zorgen afleidt.... :-(

Eén lichtpuntje: Pro-Gen, mijn genealogieprogramma waar ik meer dan 100.000 bloedverwanten in heb opgeslagen sinds er een computer bestaat, staat op :/C! Dus dat ben ik goddank niet kwijt! Naast data en dergelijke staat daar zo ontzettend veel in. Verhalen die me verteld zijn, herinneringen van familieleden die allang niet meer leven... Chars eerste reactie was ook direct: Mama ik ga in elk geval proberen om Pro-Gen voor je te redden, maar gelukkig hoeft dat dus niet. Maar voor de rest.... Ik kan wel huilen! :-(

/Note to self: asap een backup maken van Pro-gen, ergens, morgen maar es kijken of het op een usb-stick past die ik heb, of op wat dan ook. Want als ik dat ooit kwijt raak...

Een weekend vol kleinkids en geknutsel

Zaterdagochtend ben ik naar Borne gereden. Een helse rit, wegens omleidingen heb ik daar 2 uur over gedaan, normaal is dat 1 uur! De avond ervoor had ik op Van A naar Beter gekeken en daar stond geen enkele omleiding aangegeven! Grrr... Onderweg heb ik bij Almelo nog wel 1 cache gevonden, maar dat kostte me slechts een paar minuten. En vlak na Almelo was er alweer een omleiding...

's Middags heb ik volop genoten van het gezelschap van zoonlief en zijn mini-me, dochter Benthe. Rick moest iets halen bij Ikea in Hengelo, en dan stribbel ik natuurlijk niet tegen! 😀 Benthe was voor het eerst groot genoeg voor de ballenbak, tot haar grote blijdschap! En dankzij m'n loopfietsje hebben Rick en ik toen rustig de hele route door de winkel kunnen lopen.

Die ballenbak was wel gemeen: ze mocht er eerder niet in omdat ze nog geen 3 was. Dat is ze in augustus geworden, dus: Hoera! Kwamen we ons daar melden, blijkt dat het in juli net veranderd is. Het gaat nu niet meer om leeftijd, maar om lengte... Ze moest tegen een meetlat gaan staan, en dat haalde ze maar nét! En dan nog vooral dankzij haar krullenbos... 😊

Benthe had het maar wat druk, ze moest taarten bakken voor de hele familie!

Terwijl Rick onze aankopen naar de auto bracht, liep ik met Benthe naar de volgende winkel: Intertoys! Ze had nog een cadeautje van mij tegoed voor haar verjaardag, en dat mocht ze helemaal zelf uitkiezen. Nou ja, met wat bijsturen van haar papa en mij koos ze precies dat wat wij leuk vonden voor haar, hihi. Maar dat was wel een schot in de roos, want ze heeft er gelijk de rest van de dag mee gespeeld, en de volgende ochtend weer, zodra ze uit bed was.

Eind van de middag kwam Noortje thuis, met JP, die ik meteen heerlijk op schoot kreeg 😍 Wat een mooi ventje is het! Een heel fijn koppie, en kwa bouw lijkt hij op z'n mama, tenger en zo, terwijl Benthe juist het stevige heeft van haar vader. Ik heb hem helemaal niet horen huilen, hij lacht de hele tijd en begint ook al een beetje te brabbelen 😍

Bij Ikea kocht ik een mobiel voor hem, waar hij erg blij mee was 😏 Nadat het ding boven zijn box was gehangen, kreeg hij het lieveheersbeestje stevig te pakken waarna er heel druk werd gezwaaid met handjes en getrappeld met beentjes, met een vette lach op z'n snoetje 😄 Afwachten hoe lang dat ding heel blijft, lol!

Na een lekkere en erg gezonde maaltijd (oma moet veel groente eten!), en daarna een gezellige avond met met Rick en Noor heb ik heerlijk geslapen. Nu JP de logeerkamer bezet heeft, staat het logeerbed op zolder, maar daar is het ook prima, als ik maar eens een nachtje bij ze kan blijven, toch? 's Ochtends was er koffie met verse broodjes, en hebben we heerlijk rustig wat rondgelummeld in pyjama.

Rond de middag stapte ik weer in de auto, voor de 2e  afspraak:

Dochter en haar kids zijn helemaal in de ban van de paracord armbandjes, en of oma zondagmiddag kwam knutselen? Nou daar zeg ik nooit nee tegen natuurlijk!

Deze heb ik zelf gemaakt 😀

Eén van de armbanden die Jade gemaakt heeft! Eigenlijk vind ik die mooier dan de mijne, lol

Er werd druk gewerkt. In het boekje met patronen dat ze hebben staat ook een Keltische armband, en die wilde ik erg graag, maar die had de hoogste moeilijkheid. En dus werd schoonzoon met technisch inzicht erbij geroepen. Inmiddels heb ik die nu om 😀

Char maakte een lekkere broccolischotel, want ook daar weten ze: oma moet veel groente eten! En wat er overbleef kreeg ik mee naar huis. Toen het voor de kids bedtijd was ben ik naar huis gereden. Na een heel vol en druk weekend, maar ik heb volop genoten met binnen 2 dagen al mijn kids en kleinkids! 😍

Rond middernacht kreeg ik van dochter deze foto: het is een verslaving... lol. Toen de kindertjes op bed lagen zijn Char en Feike de hele avond nog doorgegaan met armbanden knopen! 😄

CZ is Top!

Char zei een tijd geleden al dat ik CZ eens moest bellen. Informeren over hoe en wat met vergoedingen, o.a. voor thuiszorg en huishoudelijke hulp. Nu houd ik daar absoluut niet van, dat soort telefoontjes. Dat voelt voor mij als schooien... vragen om geld. En ik ben nu al zo'n dure klant voor ze. Zal wel een generatiedingetje zijn? 😰

Chars wijze reactie: dan hadden ze maar geen zorgverzekering moeten worden...

Woensdag na de intake zei ze weer dat ik CZ moest gaan bellen, en toen heb ik dat maar gelijk gedaan. En dat viel reuze mee, ik kreeg een heel aardige en behulpzame medewerkster aan de telefoon die gelijk van alles voor me uit ging zoeken. Na afloop van het gesprek wenste ze me veel sterkte en beterschap. 

Zojuist haalde ik deze kaart uit de brievenbus. Achterop staat:

• Nogmaals wens ik u beterschap toe, en een voorspoedig herstel!
• Met vriendelijke groet, (naam), 
• medewerker KCC, CZ Zorgverzekeringen

Dit is echt een leuke verrassing zeg! Ze hoefde dit natuurlijk niet te doen, ze doet gewoon haar werk, en ze was al heel vriendelijk en meevoelend tijdens het telefoongesprek.

Note to self: voortaan gewoon bellen als er iets is, want daar zijn ze voor...
(nooit te oud om nog iets bij te leren, en zo, lol) 😊

21 november

Mag ik me om 10 over 7 melden in het ziekenhuis. Ik word dan diezelfde ochtend geopereerd, door dr van den Aardweg en dr van den Berg.

Ik ben gewaarschuwd dat het nog op het laatste moment afgezegd kan worden, dat ik dus eventueel naar huis word gestuurd als ik me meld, als op dat moment plotseling alle bedden op de intensive care bezet zijn... Maar daar ga ik maar niet van uit.

Ik heb nu dus nog bijna 2 weken even "vakantie". Geen enkel onderzoek of afspraak meer, dus nu nog maar zoveel mogelijk leuke dingen gaan doen, en genieten van het nog steeds mooie weer :-)

Intake

Gistermiddag zaten dochter en ik weer een paar uur in het ziekenhuis. Eerst een gesprek met de chirurg, die precies vertelde wat er gebeuren gaat. Zij heeft ook de kijkoperatie gedaan, dus we kenden mekaar al. Er komt een chirurg uit Assen bij.

De bovenste kwab van mijn rechter long zal geheel worden verwijderd, samen met een aantal lymfeklieren in de omgeving. De bedoeling is dat dat gebeurt via een kijkoperatie, waardoor ik 2 a 3 kleinere littekens krijg. Maar het kan tijdens de operatie nodig blijken om er toch een groot litteken van te maken... dat is dus afwachten. Na de operatie lig ik de eerste nacht op intensive care.

Daarna zaten we weer in het inmiddels al bekende kamertje, waar we achtereenvolgens weer bezoek kregen van een verpleegster, de apotheker en de narcotiseur. Ook van hen kregen we erg veel informatie. En als laatste naar de intakedame, dat is inmiddels ook al een bekende...

Volgens de longarts lig ik in ieder geval 10 dagen in het ziekenhuis, maar volgens de chirurg gebeurt het ook wel eens dat iemand al na 5 dagen naar huis mag. Hoe eerder hoe liever zegt ze, want thuis beweeg je meer dan in het ziekenhuis, en dat is nodig. Ik krijg gelijk na de operatie al een fysiotherapeut, en het is de bedoeling dat je zo snel mogelijk nu en dan uit bed gaat.

Ik heb doorgegeven dat Buurtzorg er voor me is als ik weer thuis kom. Buurtzorg had ook De Toegang gebeld, zo'n 3 weken geleden (of is dat al langer?). Die zouden langskomen om te bespreken hoeveel uren huishoudelijke hulp ik krijg. Zij doen de WMO hier voor de gemeente. Ik heb er nog steeds niets van gehoord... Vanochtend ging ze weer bellen, dat moet voor 12 uur, en daarna zou ze mij laten weten wat er gezegd was. Nog niets gehoord, en het is nu alweer na 12. Dat wordt wel een probleem, want eerder hielp dochter me mee met schoonmaken, maar omdat ze al zo vaak met me naar het ziekenhuis gaat heeft zij daar echt geen tijd meer voor!

En dan moest er nog 1 erg belangrijk dingetje geregeld worden. Kleinzoon wilde mij niet bezoeken na de kijkoperatie, want hij "voelde zich niet zo lekker". Wel kreeg ik van zijn mama een doos heerlijke Belgische bonbons, door hem zelf gekocht van zijn zakgeld, en met een door hem zelf geschreven briefje erbij... Na wat navragen kwam zijn moeder erachter dat hij niet durfde. Hij was bang dat oma er anders uit zou zien, en dat er enge dingen te zien waren.

Ook dat wordt opgelost, want natuurlijk kan ik hem geen weken lang missen! Vrijdagmiddag gaan dochter en kleinzoon samen naar het ziekenhuis, waar ze worden rondgeleid op de longafdeling, waar ik kom te liggen. Er loopt een verpleegster met ze mee, waar hij alles aan mag vragen wat hij wil. Hij gaat dan zien dat er geen enge dingen zijn, dat alle patiënten daar er normaal uitzien, enz. Hopelijk durft hij dan straks wel op bezoek te komen!

Ondertussen lezen ze thuis boekjes over wat kanker is, en een operatie, en narcose. Ze kunnen beter precies weten wat er aan de hand is, dan dat ze er zelf van alles over gaan fantaseren ;-)

En nu is het wachten op een brief met de datum van de operatie erin, ik vermoed dat die er morgen al wel zal zijn... en dat de operatie volgende week plaats gaat vinden.

Dochter: daar merk je niets van want je bent out
Ik: ik ben niet oud
Chirurg: u bent erg jong voor deze operatie

Wandelen met oma en mama

Een week geleden in het Loopark pal achter mijn huis 😀

Dit filmpje heb ik "gepikt" van het youtubekanaal van Ranger Logam, die vast ooit een wereldberoemde vlogger worden gaat! 

En als je je abonneert op zijn kanaal dan mis je geen enkele upload 😉

Ups en Downs

Gistermiddag in het Valtherbos

Over het algemeen, meestal,  ben ik optimistisch, en vrolijk. Probeer ik niet te veel te denken aan mijn ziekte, en alles te nemen zoals het komt. Het is wat het is, en doemdenken verandert daar niets aan. Mijn broer Mattheus denkt dat dat onmogelijk is, maar toch lukt het me vaak wel.

Vrijdag na de yoga had ik een erg fijn gesprek met een "klasgenootje". Zij kreeg 5 jaar geleden borstkanker, en zag het net als ik. Het is als een loterij, de een krijgt wel kanker, de ander niet. Vroeg dan wel laat. En als het geen longkanker was dan wel een andere soort? Het overkomt je totaal plotseling, je komt totaal plotseling en onverwacht in een rollercoaster terecht van onderzoeken, afspraken en behandelingen, en het enige dat je daar zelf eigenlijk aan kunt doen is te leven in het moment, in het hier en nu, en wat er daarna komt zien we dan wel weer...

Gisteren ben ik lekker de deur uit gegaan, ik heb met m'n loopfiets weer 2 caches gevonden van de Gouden Pijl in het Valtherbos bij Emmermeer. Daarna langs dochter, om even met beide kleinkids te knuffelen. Jade geeft tegenwoordig zeer geheime, magische en superlekkere gouden kusjes, waarvoor ze dan een code nodig heeft die ze op haar handje schrijft. Logan, het is een jongetje!, geeft daarop robijnen kusjes, waarvan vooral een erg natte plek achterblijft op mijn wang 😛

En vandaag lukt me dat allemaal weer even niet. Dat optimistische dus, en het niet-aan-denken gedeelte. Niet zelf in elk geval, misschien had het geholpen als er even iemand langskwam, maar misschien ook niet? Soms heb ik dat. Ik moet gezond eten, maar heb tot nu toe vandaag nog maar 1 banaan gehad, en verder niets. Ik moet veel bewegen, maar zit de hele dag al in pyjama achter de pc... Ik heb net maar een glas whisky ingeschonken, mijn kalmeringsmiddel of choice, en wie weet straks maar weer even een paar uurtjes slapen... Gelukkig kan ik altijd wel slapen, zodra ik op mijn bed ga liggen, slaap ik. Dat is een gave 😊

Woensdagmiddag heb ik alle intake achter mekaar door: het gesprek met de chirurg, met de anesthesist, bloed prikken, de intake verpleegkundige, de apotheker, enz. Daarna wordt de operatie dan gepland, zelf gok ik op volgende week woensdag? 

Morgen de griepprik halen bij de huisarts, die komt mooi op tijd! En dan direct ook de prednison meenemen van de apotheek. Sinds een paar weken zitten huisarts, apotheek en nog zo wat allemaal bij mekaar in de helemaal verbouwd Voorhof kerk. En dan morgen ook maar weer wat gaan cachen? Mezelf dwingen me aan te kleden, de deur uit te gaan, en iets leuks te gaan doen... 

Vandaag was ook de doop van jongste kleinzoon Jan-Pieter. Ik heb afgezegd, want met alle stress die ik al heb zag ik het niet zitten om 2x een uur te rijden, en dan mezelf te begeven in een menigte mensen waarvan ik de meesten niet of amper ken... 😟

En morgen schijnt vast de zon wel weer! 🌞

Polswarmers voor Jade

 Lang geleden toen dochter nog een kind was, wilde ze eens leren breien. Ik heb toen 2 verschillende vrolijk gekleurde bollen garen gekocht, maar helaas bleef het daarbij. Na zo'n 20 jaar kwam ik ze laatst weer tegen, maar wat doe je nu met slechts 1 bolletje van een kleur?

Scheepjes SoftFun, 60% katoen, 40% acryl. 

Ik heb de vrolijkste exact in 2 gedeeld, en heb beide halve bolletjes helemaal opgebreid. Resultaat is een paar armwarmers... Polswarmers kun je ze niet echt noemen, want ze komen precies tot aan haar ellebogen, lol. Maar ik wilde hier geen restjes van overhouden ;-)

Ze heeft zelf de blauwe kleur voor het afwerkrandje uitgekozen.

Nadat ze ze gekregen heeft, hield ze ze gelijk de hele dag aan, tot bedtijd. Binnen dus, en zelfs onder het eten! De volgende dag gingen ze ook aan naar school, jawel, ook in de klas! Volgens mij is ze er dus wel blij mee ;-)

Nu Logan nog, want bij de Axmanrun vorig weekend was er al ruzie wie de polswarmers van Char aan mocht, omdat iedereen koude handen had. Daar gebruik ik het andere gekleurde bolletje voor, dat wat meer groen/blauw gemeleerd is :-)

Operatie binnen 2 weken !!!

Net weer thuis van de longarts, met een fles Glen Talloch om weer te kalmeren, jeetje wat een stress kan een mens hebben! 😲

Ook tijdens de kijkoperatie vorige week zijn geen uitzaaiingen in lymfeklieren gevonden, dus ik heb zojuist groen licht gekregen voor de operatie! Daarbij wordt dan het deel van mijn rechter long waar de tumor zit, weggehaald, plus de lymfeklier daar vlakbij. Dat is ook de enige in m'n hele lichaam die aangetast is!

Het is heel dubbel nu: Natuurlijk zie ik enorm op tegen die operatie, maar aan de andere kant is dit wel waar we allemaal op hoopten. Het is de beste optie om weer helemaal gezond te worden... 

Alle andere resultaten wat betreft conditie van mijn hart e.d. zijn ook goed, dus het gaat nu dan echt gebeuren, en wel zo snel mogelijk... Er is een email naar chirurgie gegaan voor met spoed een gesprek met de chirurg, dan volgt er een gesprek met de anesthesist, en de intake e.d. Ondertussen heb ik nu zelf ook nog even de tijd om zoveel mogelijk dingen te regelen van te voren.

Ik zal na de operatie circa 10 dagen in het ziekenhuis moeten blijven, waarvan de eerste dag/nacht op de intensive care. Volgens de longarts zal ik weinig pijn hoeven te lijden, dankzij morfine. Heb ik wel pijn dan geef ik dat aan en krijg ik meer pijnstilling toegediend. Dat is alvast een hele geruststelling!

En tot dan nu maar (nog steeds) zoveel mogelijk gezond eten, en bewegen. Vorige keer zei hij er iets van dat Char me binnen reed in een rolstoel van het ziekenhuis, dat was omdat zij veel sneller loopt dan ik en aangezien hij helemaal achterin zit is het voor mij te ver lopen met m'n rugklachten en wegens buiten adem raken. Deze keer kwam ik bij hem binnen wandelen op mijn loopfiets! Hij vond het ook heel goed dat ik nu aan het sporten ben met een Personal Trainer. Alle beetjes helpen...

3 dagen voor de operatie moet ik beginnen met een kuur Prednison, het recept heb ik al mee gekregen. Althans... volgens mij heeft Char die nu mee naar huis? 😲

Na de operatie, en weer thuis, mag ik dan een week of 3 herstellen. Daarna volgt een chemokuur die een maand of 3 tot 4 duren gaat (de exacte tijd ben ik nu ff vergeten, lol), waarvoor ik elke 3 weken een nacht in het ziekenhuis zal worden opgenomen o.a. om mijn nieren te spoelen zodat die zo weinig mogelijk schade oplopen.

Helaas kan dat dus niet thuis, hoewel ik dat nog wel probeerde door te zeggen dat ik maar zo'n 2 km van het ziekenhuis vandaan woon. Op zich heb ik er geen moeite mee om er een nacht te moeten blijven, als er dan maar een raam open mocht, want het is er zo verstikkend warm en benauwd binnen... Mja, ook dat overleef ik dan wel.

In elk geval maak ik een heel goede kans om dit alles te overleven, en toch nog flink oud te worden 😃

Personal Trainer

Vorige week woensdag in het ziekenhuis waarschuwde de fysio me dat ik nu zo gezond mogelijk moet eten, en zoveel mogelijk conditie opbouwen. Maandag kwam mijn nieuwe loopfietsje (blij mee!), maar dan nog... En ik heb beloofd dat ik er alles aan zal doen om weer beter te worden!

Dit weekend eens gegoogeld hoe ik een beetje snel meer aan m'n conditie kan verbeteren, met de beperkingen van de artrose en zo. Een Personal Trainer, tja why not? Veel beroemdheden hebben er ook eentje, dus waarom ik niet? 😃

Vanochtend de intake plus gelijk 3 kwartier afgebeuld. Zij ziet het wel zitten en zegt dat er zelfs binnen een paar weken al goede resultaten behaald kunnen worden. Na afloop raadde ze me aan thuis een hete douche te nemen, in plaats daarvan heb ik dik een half uur in een heet bad gelegen.

Dat hielp wel een beetje, maar ondertussen zit ik hier nog steeds met flink spierpijn en ben ik zo stijf als wat... Zou dat betekenen dat het helpt? 😟

Het begin is er, en we gaan daar nu ook "vrolijk" mee door! Gelukkig klikte het gelijk, en hebben we er allebei vertrouwen in. Plus het voelt goed dat ik er alles aan doe wat ik zelf kan bedenken om weer beter te worden! 😊

Kleindochter die vanmiddag hoopvol aanbelde met haar loopfietsje komt vast een ander keertje wel weer terug, want voor vandaag (en morgen?) had oma al meer dan genoeg gesport... 😥

Morgenmiddag naar de longarts voor de uitslag van de kijkoperatie...

Halloween 2018 in Moondance

Natuurlijk hadden we ons er speciaal op gekleed 😀

Gisteravond enorm genoten van de Halloweenparty in Moondance, in Second Life. Eerst live muziek van Al Hofman, daarna een paar uur lang Nad Gough als DJ, die de meest vreemde muziek speelde. Enge liedjes, grappige liedjes, en daar tussendoor een hoop lol in de chat 😄

 

 HIER vind je een hele hoop van de grappen die de hele avond langs vlogen 😂😂

En ook Moondance was speciaal voor deze avond griezelig gedecoreerd, leuk! Veel bezoekers vonden dat het wel zo blijven mag, dat dit mooier is dan hoe het er normaal uitziet...

Voorgrond: boven de felgroene bol stond: do not ride the pickle... dat hebben we dus ook maar niet gedaan, hoewel we er wel de hele avond vlak naast stonden 😕

Rondje Loopark

Vanmiddag kwamen Char en Logan langs, om mij uit te laten. Na een narcose ben ik telkens een dag of 5 nog wat slapjes, dus zelf was ik nog niet buiten geweest. Tenslotte is het nog maar 3 dagen geleden dat ik geopereerd ben...

Maar de fysio heeft gezegd dat ik zoveel mogelijk conditie moet opdoen, dus daar zijn we nu maar mee begonnen! Lopend had ik deze afstand nog lang niet af kunnen leggen, maar met de loopfiets ging het prima! 😀 Ik kan zodra ik stil sta zittend uitrusten, dit is echt ideaal voor mij!

In het park is een soort van fitness parcours, veel klimmen en klauteren en zo. Dat heeft Logan helemaal afgelegd, terwijl Char en ik over het pad met hem mee liepen. Online las ik steeds dat het veel kouder zou zijn, maar het was gewoon echt lekker om buiten te zijn 😊

Na het rondje klauterpark zijn we het Rode Pad helemaal afgelopen tot aan het multifunctionele sportveld, en weer terug. Nooit verwacht dat ik die afstand nu alweer zou kunnen halen, maar het heeft me echt goed gedaan. Ben nu wel flink moe, maar dat mag ook wel hè 😉

Ook hier kwamen we onderweg allerlei hindernissen tegen, en nu werd ook dochter actief. Ik had de camera in de aanslag voor als ze zou vallen, maar helaas... lol

En alweer thuis!

De kijkoperatie gisterochtend ging goed. Al met al duurde het 1,5 uur, daarna lag ik nog een uur in de uitslaapkamer en rond 11 uur kwam ik op een kamer te liggen waar nog 3 andere patiënten waren. Op de 3e verdieping, en voor het raam, zodat ik een mooi uitzicht had op de bedrijvigheid op de Boermarkeweg, en op het bos met herfstkleuren erachter.

Direct na de operatie werd Char gebeld, en weer toen ik op zaal lag. Zij kwam toen al snel, met mijn bagage. Toen ze na een paar uur weer weg was, kwam zoonlief in de loop van de middag een paar uurtjes bij me zitten. 's Avonds kwam Char weer langs, nu met Jade. Bezoekuren doen ze daar niet moeilijk over 😀

Toen zoon er was werd het verband verschoond, en maakte hij deze foto, dat was dus maar enkele uren na de ingreep. Ook vanmorgen zag het er zo netjes uit, als het genezen is zie je er vast amper meer iets van.

Een nadeel was dat ik tot het slapen 's avonds aan de zuurstof moest. Ik kon dus niet zelf uit bed, als ik naar het toilet wilde moest er een verpleegster meelopen met een zuurstoftank. Gelukkig 's nachts niet meer, toen ben ik er ook elk uur wel even uit geweest. Het was ontzettend warm, benauwd gewoon. Ik ben gewend om te slapen met een raam open, tegen de kou kruip ik wel onder de dekens. Je krijgt het daar alleen al benauwd van de warmte 😒

Volgens berichten is het eten er prima. Van de chili con carne met witte (!!) rijst kreeg ik net 1 minihapje binnen... Het zag er niet erg gezond uit ook. En dat voor patiënten die weer aan moeten sterken? Gelukkig scoorde dochterlief een heerlijk broodje gezond voor me beneden bij de winkeltjes, dat ging er prima in.

Fruit? Dat moet u van tevoren bestellen en dan kunnen we het de volgende dag na de middag... dan ben ik alweer naar huis als het goed is. Brood 's avonds: zou ik daar dan iets vers bij kunnen krijgen, een tomaat of zo misschien? Ook dat lukte niet: iemand had de tomaten in de diepvries gedaan... lol. Gelukkig lukte het zoonlief om 2 bananen voor me te scoren 😋

En 's avonds werd er nog een lekker zoete appel gebracht, met een schilmesje erbij! Met de verklaring dat het ziekenhuis standaard geen fruit meer geeft, omdat er steeds veel te veel weg moest worden gegooid... Dus als je patiënt bent geldt 2 stuks fruit per dag niet? 😞

Het ontbijt was prima, heel veel keuze kwa brood en beleg, en drinken. Je kon zelfs kiezen tussen margarine, halvarine en roomboter! En om de dag mag je er ook een eitje bij :-)

Vanmorgen was alles goed, alleen was nog steeds m'n zuurstof te laag. Maar dat is het al een hele tijd, dat zal ook wel komen door m'n ziekte? Om 9 uur werd ik voor een foto naar de röntgenafdeling gereden. Die werd door een arts bekeken, de zaalarts kwam daarna bij me langs, checkte nog wat dingen, bekeek de wond, en zei toen dat ik wel naar huis mocht!

Rond half 12 was ik weer thuis, en nadat Char en Jade m'n tas uit hadden gepakt en gevraagd hadden of ze echt niets meer voor me konden doen, ook weer lekker alleen 😃 Ik heb allereerst heerlijk een paar uur in m'n eigen bed geslapen, en dat ga ik weer doen zodra ik weer wat slaperig word. Voor vanavond staat er al hamersoep te ontdooien, dus gezond eten lukt nu ook wel 😊

Ook gister kreeg ik bezoek van de fysiotherapeut. Die waarschuwde me voor de eventuele aanstaande longoperatie (zou die al meer weten?). Hij zei dat ik vanaf nu zo gezond mogelijk moet gaan eten, maar dat doe ik heel bewust al sinds ik hoorde dat ik longkanker heb. En dat hij normaal zou zeggen: doe gewoon je dagelijkse routine, maar in dit geval niet: Ga zoveel mogelijk dingen doen om je conditie te verbeteren! Lopen, fietsen, zwemmen... Zodat je zo fit mogelijk bent als je geopereerd word, want daar krijgt je conditie een flinke klap van.

Dat gaan we nu dus maar doen. Maar nu eerst even rustig aan tot de narcose m'n lijf weer uit is!

• Anesthesist: waar ga je het allerliefste heen op vakantie?
• Ik: naar Groningen!
• Anesthesist: en wat vind je zo mooi aan Groningen?
• toen ik probeerde antwoord te geven was ik al buiten westen, lol

Op 1 november weer naar de longarts, voor de uitslag.